Son 9 Ayım

-1-

Hayat her zaman size istediğiniz gibi davranmaz, bazı şeyler yolunda gitmez, sevdiklerinizi kaybedebilirsiniz hatta bazen o kadar çaresiz kalırsınız ki bir binanın üstünden kendinizi boşluğa bırakınca herşeyin geçecegine inanırsınız ama asla öyle olmaz. Benim hayat felsefem hep " Mutsuz yaşa, Mutlu öl " olmuştur. Keşke buna uyabilseydim..
Peki şuan ne mi yapıyorum? Hiçbir yerimi hissetmiyorum. Etrafta ambulans sesleri, insanların çığlıkları ve polisler. Ne olduğunu tahmin ediyosunuzdur belki. Evet ben ÖLDÜM. Hem de mutsuz. Nedenine gelicek olursakta bu o kadar kısa bir şey değil. Yani aslında herşey bundan yaklaşık 9 ay önce başladı...
(21 Mart Perşembe)
O gün sabah alarmın çalmasıyla kalktım. Aslında benim için sıradan bi perşembe sabahıydı. Sadece fazla yorgundum. Gece biraz geç yattığım içindi belki de. İş görüşmesine gidicektim ve göz altlarım çok mordu. Makyajla kapatmaya çalıştım ama başaramamıştım. Acaleyle evden çıktım geç kalmak istemiyodum. Zaten simit alıcak param bile olmadığı için karnımı doyuramadan evden çıkmak zorunda kaldım. Kıyafetlerimi bile yıkamamaştım galiba ki koltuk altımdan ter kokuları geliyordu. Hızlı adımlarla iş yerine doğru gidiyordum. Keşke oraya giderken her adımda ölüm fermanımı imzaladığımı bilseydim.