2. BÖLÜM

8 2 0
                                    

Bir ormandaydım. Kaçıyordum. Kimden kaçtığımı bilmiyordum fakat koşuyordum. Ağaçlarda garip bir sembol vardı.  Sonra onu gördüm. Uzuvlarını bana doğrulttu

???: NO EYES ALWAYS WATCHES!

Ben: İMDAAAAT!!!! 

Koşmaya çalıştım. Ama yapamadım.

???: CAN'T RUN!

Ben: AAAAAAA

ben: HELP ME! Leave me ALONE!!!!

Her yer kan olmaya başladı. Çığlık attım ama kimse duymadı.

Ben: İMDAAAAT

O zaman gözlerimi açtığım ama hala bağırıyordum.

Ben: İMDAAAT! AAGH... AAAAAAAAAAAAAAAAA! 

Etrafa bakındım. İşte odamdaydım... Tımarhanedeydim...

Ben: oh

Alya endişe ile girdi.

Alya: iyi misin? Çığlık sesi duydum da.

Ben: e-evet iyi s-sadece bir kabus... Sadece bir kabus. Sadece... kabus...

Dedim. Alya dışarı çıktı. Camdan dışarı baktım. Oh o-olamaz... Cama iyice yaklaştım.

Ben: benden ne istiyorsun? S-s-senin adın ne?

Gözüm camda duran"⛒" işaretine kaydı.

Ben: güzel sembol...

Yanımda duran siyah kaleme ve duvara baktım.

Ben: şimdi odam dahada güzel olacak!

Kalemi elime aldım. Duvara yazı yazmaya başladım.

N⛒ EYES ALWAYS WATCHES!

I'M N⛒T SCHİZ⛒PHRENİC!

I'm Angel ⛒f Darkness

See y⛒u in hell my FRİEND!

My life my rules.

I WİLL KİLL Y⛒U!

Alya içeri girdi. Odanın duvarlarını görünce korkudan Çığlık attı. Ve bu... Bu benim hoşuma gitti.

Ben: Ne oldu Alya?

Alya: ş-şey sa-sadece

Ben: KEKELEME!

Alya: sana bir mektup var.

Ben: Adresi yalnıştır.

Alya: değil.

Ben: ver bakayım sen şunu. Çık dışarı.

Alya dışarı çıkınca okumaya başladım.

Sevgili İsabella...

Hey bizi hissediyor musun? Karanlığın arasına saklanmış senin için gelen bizleri görebiliyor musun? Kesinlikle hayır. Birinin seni takip ettiğini düşünüyorsun ama arkana bakınca kimsenin olmadığını görürsün... Ah aptal biz zaten saklanmıştık! Gece uyumaya çalışırken yada karanlık bir yerde giderken izlediğin hissine kapıldığını hatırlıyor musun? İşte seni izleyen bizdik, senin en korumasız halini bekleyip rüyalarına giren bizdik... Seni ağaçların arasında bekleyen bizdik... Oh ağlıyor musun hadi ama bu sıkıcı... Belki ölünce canın hiç acımaz!

~Creepypasta

Hemen cama yöneldim.

Ben: Neden böyle hissediyorum biliyorum. SENİN YÜZÜNDEN! Neden beni seçtin? BENİM NE ÖNEMİM VAR!

Tam o sırada Alya içeri girdi.

Alya: ne ol-

Ben: KES SESİNİ! SİZDEN NEFRET EDİYORUM!

Ve işte yine Alya o iğneyi omzuma sapladı ve gözlerim kapandı.

Ben:LÜTFEN! BİRİ BENİ ÖLDÜRSÜN!

???: AMA BURADAN ÖLÜM İLE KAÇAMAZSIN?

Ben: Kimdi o?

Koşmaya başladım. Artık dayanamıyordum!

Ben: BENDEN NE İSTİYORSUN!

O sırada uyandım. Kan ter içinde kalmıştım.

Ben: benden ne istiyorsun?

O gece kararımı vermiştim...

Kaçıcaktım... Başka seçeneğim yoktu.

Will You Be My Victim?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin