Chapter 1

12 1 0
                                    

Chapter I

Year 2010

Manila  International Airport

Zahra’s  POV.

‘Okay! Hello Manila, Im back!’ 

Ilang taon ba ako nawala? Hmm. Matagal-tagal nadin ng huli ako’ng makatapak dito. Masyadong maraming nang-yari nung huli ako’ng nandito. Nilapitan ang ng isang crew dito airport.

“Ma’am this way please.”

Kaagad naman ako’ng sumunod sa ground attendant. At huminto kami sa isang office pumasok siya sa loob at syempre ako nag hintay nalang ako sa labas. Kaagad naman 'din lumabas ito.

 

“Ito po ma’am, nasa parking a po.” Ani nito.

Hindi na ako sumagot at kinuha ang susi ng kotse ko. Muli ko tinahak ang direksyon patungo sa parking area. Dama ko na sa paglalakad ko may mga matang nakamasid sakin habang nag lalakad. Nag tuloy-tuloy lang ako sa pag lalakad hanggang marating ko ang exit patungo sa parking area. Malayo palang tanaw ko na ang paborito ko’ng sasakyan. Masaya ako’ng nag lakad patungo sa sasakyan ko…

 

*BROOM BROOM BROOOOOOOM*

Napa’atras ako sa narinig ko. Isang humaharurot na motor ang papunta sa direksyon kung saan ako nakatayo. Sa sobrang gulat ko nasobrahan ako sa atras at na out of balance ako. Pati ang dala ko’ng maleta tumalsik ko.

“Darn!!!” Ang pwetan ko ay napasalampak ng wala sa oras. Madali ko nilingon ang naka motor. Nakahelmet ito pero madali ko naman natandaan ang plate number ng hayop. Tumingin ako sa paligid walang tao at napatingin naman ako sa orasan ko.

 

‘5:00pm..’

“Ms, Are you ok?”

Halos tumalbog ang puso ko sa gulat sa nag salita. Nag lahad ito ng kamay upang tulungan ako tumayo. Hindi ko ito pinansin at pinilit ko tumayo mag isa. Nang nakatayo na ako ng maayos doon ko siya sinagot.

“Im ok. Thank you.” Sambit ko habang inaayos ang sarili ko.

“Are you sure?” Muling tanong nito. Naasar ako sobra. Bobo ba siya? Nakita niya akong nakasalampak sa semento sabay mag tatanong ng Are you ok? Aba matinde. Sa asar ko nilingon ko na siya. Tumambad sakin ang isang matangkad na lalaki. Sa sandaling oras ay natignan ko na ang mukha niya. Gwapo? Sobra. Pero hindi ito ang oras para lumandi. How sad!

 

“Yes.” Mataray na tugon ko. At kinuha ang maleta ko. Mabilis akong nag lakad patungo sa sasakyan ko. Natataranta ako. Lintek! Nang makapasok ako sa driver seat ay kaagad 'ko siyang   tinignan. Mabuti nalang at tinted ito. Nakatayo parin siya at nakatingin sa sasakyan ko. Napansin ko’ng napangiti ito bago umalis.

 

“Is he crazy?”

*BZZZZZT BZZZZT BZZZZZT*

Hello, StrangerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon