Chapter II
Ivo’s POV
Kasalukayan akong nasa classroom. Nakatingin sa kalawan habang nag kklase. Bakit ba napaka boring ng klase na to? Alas onse na ilang minuto nalang ay breaktime na. Nanatili akong nakatingin sa labas ng bintana.
“Mr. Romero are you listening?”
Siniko pa ako ng kaibigan ko para malaman ko na tinawag pala ko.Walang ganang nilingon ko ito.
“Yes..” Sambit ko. At muling tumingin sa labas ng bintana. Naramdaman ko ang pag kairita nito.
Hindi na umimik ang teacher ko at muling nag turo. Wala naman sila magagawa. Ilang sandali pa ay narinig ko na ang bell hudyat na breaktime na. Kaagad nag silapitan sina Zed at Matt sakin. Silang dalawa ang nakakasundo ko dito.
“Ivo, Ano problema?” Ani ni Ranz. Samin tatlo siya talaga ang may utak. Anak siya ng lawyer kaya siya ganyan. Nag kakasundo naman kami sa lahat ng bagay kahit ang laki ng deperensya namin.
“Baka naman iniisip niya nanaman yong babae yun” Natatawang tugon ni Zed langya. “Gusto mo ba sabihin ko na kay tito na ipatingin kana? Hahahaha” Dagdag pa neto at walang tigil sa kakatawa ang dalawa.
Iniwan ko silang dalawa. Lumabas ako ng room at nagtungo sa canteen. As always tuwing dadaan ako ay hindi mag kaumayaw ang mga babae. Kilalang-kilala sa school na to ang pangalang Ivo Romero. Tatlong taon na ako nag aaral dito pero hindi parin nag sasawa ang mga babae na ito.
“Did you see the new student?”
“Nope, But I heard sobrang yaman daw.”
Napukaw ng atensyon ko ang dalawang babae na nasa gilid ko. New student? Bihira tumanggap ang school na to ng hindi dito mismo ng 1st year. At anong buwan naba ngayon? September. Bago sakin ang ganitong balita. Napansin ko na nag lalakad na sa likuran ko ang dalawa. Nang maabutan nila ko nag salita bigla si Carl.
“Dude, Narinig niyo naba ang balita may bago daw? Unbelievable. Halos sa lugar na ‘to kilala ko lahat ng mayayaman. Sino kaya siya? I think he/she is such a billioner.”
Nag tatakang tanong nito. Totoo naman hindi basta basta tumatanggap ang school na to ng kung sino-sino lang. Karamihan ng nag aaral dito anak ng governor , senator , businessman at halos lahat ng nandito ay hindi bumababa ang family income ng 800k sa isang buwan. Kaya nakakapag takang walang nakakakilala saknya.
“Let’s go.” Sambit ko at tinungo namin ang direksyon papuntang canteen.
Zahra’s POV
*BZZZT BZZZT BZZZT*
“Ahmmm.” Ani ko ng maramdaman kong nag vvibrate ang phone ko. Kaagad ko itong kinapa sa ilalim ng unan ko.
