Verborgen liefde

Het bos

Verborgen liefde

Ik zit op de fiets onderweg naar huis, het is kwart voor vijf en ik moet nog een dik half uur fietsen, het weer zit niet echt mee, het miezert en er staat een stevig windje. Ik fiets een stukje door het bos, maar dan hoor ik ineens wat...ik ga wat rustiger fietsen en kijk om me heen. Ineens is het geluid weer weg. Vast een vogel. Ik fiets weer wat harder, maar weer hoor ik hetzelfde geluid. Nu ben ik er klaar mee, ik stap van de fiets af en loop naar een bankje dat ik in de verte zie staan. Ik ga zitten en kijk weer goed om me heen. Ineens voel ik een warme lucht in mijn nek...Ik draai mijn hoofd om en zie dan, een paard!! Voorzichtig sta ik op en loop ik met kleine stappen naar hem toe, ik wil niet dat hij schrikt. Als ik zijn lijf zie beginnen mijn ogen te glinsteren, hij is prachtig! Het is een sneeuw wit paard met pik zwarte vlekken, en zijn manen zijn zo dik als wol. Ik kan mijn ogen niet geloven! Voorzichtig steek ik mijn arm naar hem uit, maar hij trekt zijn hoofd weg. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Zou hij zijn ontsnapt uit een stal of wei, of is het een wild paard die de kudde is kwijt geraakt? Ik zou het niet weten. Daarom besluit ik om het even af te wachten en om hem nu dus met rust te laten en morgen te kijken of hij er nog is. Ik loop naar mijn fiets en stap op. Ik kijk nog achterom maar hij is al verdwenen.

De volgende dag

Het is vroeg in de ochtend, ik ben extra vroeg vertrokken om te kijken of ik het prachtige paard weer zie, als smoes heb ik tegen mijn moeder gezegd dat ik nog naar mijn beste vriendin ga om te leren voor een toets die we vandaag hebben. Voor de zekerheid heb ik een touw meegenomen dat in de schuur lag, eigenlijk is het een riem van mijn hond, maar het is een hele lange dus gebruik ik hem ook wel eens voor andere dingen. Als ik in het bos ben aangekomen, parkeer ik mijn fiets en loop ik naar het bankje, ik ga zitten en wacht. Na ongeveer 5 minuten hoor ik iets! Ik kijk achter me en... ja hoor daar staat hij! Het prachtige zwart witte paard. Ik haal een brokje uit mijn zak en steek het naar hem toe. Hij heeft het gezien maar zet geen stap vooruit.. Gelukkig heb ik de tijd. Wonderbaarlijk zet hij, na een paar minuten, een voet vooruit. Ik draai mijn hoofd weg, misschien vindt hij het eng dat ik heel de tijd zit te kijken. En dan ineens binnen een minuut is het brokje op mijn hand weg, ik draai mijn hoofd snel om maar dan heeft hij alweer een paar stappen achteruit gezet. Ik lach. Waarschijnlijk is het een wild paard, want een manegepaard zou het wel gewend zijn dat er een brokje naar je wordt opgestoken. Ik kijk op mijn mobiel en zie dan dat het al 8:00 uur is! Snel stop ik het touw terug in mijn tas en fiets ik door het bos op naar school! Ik moet nog een half uur fietsen en om 8:30 uur gaat de bel van het eerste lesuur! "Vanmiddag om 16:00 uur zorg ik dat ik er ben, oké?!" Roep ik nog snel naar de pony. Zo snel als ik kan fiets ik naar school, nu maar hopen dat de brug niet open is! Net als ik over de brug fiets, gaan de slagbomen dicht en springen de stoplichten op rood. Wat een geluk!

Aangekomen op school

Ik zet mijn fiets op zijn standaart, trek mijn tas eraf, draai de sleutel om en trek die eruit, dan ren ik naar de deur. Ik zet de eerste stap binnen, en de bel gaat. Net op tijd! Als ik uit ben fiets ik zo snel mogelijk naar het bos, maar net als ik het bos in ben,