Verborgen liefde

Verhuizen

precies zo'n moment waarin het allemaal nog erger wordt! ''Waarom gaan we dan verhuizen, en waarom nu ineens zo snel?'' vraag ik. ''Nou ik heb een hele mooie boerderij gezien en het ligt ook nog eens op een prachtige plek..."' wacht is even...een boerderij? Dat zou geweldig zijn! Dan kan ik Moonlight gewoon meenemen! onder mama's verhaal roep ik ''Een boerderij! Dat is echt super gaaf! Kan er een trailer achter je auto?'' ''eeh, hoezo een trailer?'' ''Nou dan kunnen we een paa...eeh ik bedoel dan kunnen we een trailer kopen om dieren daar heen te brengen!'' ''Nou ik dacht er eigenlijk meer over om de boerderij te verbouwen tot een..."' Weer onderbreek ik haar zin "nee, nee! We houden het gewoon zoals het nu is want dan kunnen we daar ook schapen en varkens en paarden neerzetten! Dat is toch een veel beter idee!'' ''Nou eeh, daar denk ik nog wel even een nachtje over.'' Ik knik en loop dan tussen alle dozen door naar mijn kamer. Het enigste wat er nog in mijn kamer staat is een bureau met een bureaustoel en een matras. Nou dat wordt lekker slapen vannnacht...

De volgende ochtend

Vandaag moet ik nog een dag naar school en dan is het herfstvakantie! Mijn moeder zei dat als ik uit school kwam, meteen naar huis moest komen omdat we daarna vertrekken naar ons nieuwe huis. Dus heb ik gezegd dat ik om tien voor half vier uit ben, maar eigenlijk ben ik al om half drie uit. Mijn moeder heeft geen idee hoe Magister werkt dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Als ik uit ben, ga ik weer naar hetzelfde bankje in het bos waar ik gisteren en eergisteren ook zat. Ik heb de appel van gisteren nog bewaard dus die kan ik zo dadelijk geven. Ik hoop zo dat Moonlight deze keer wel komt... ik zit al 20 minuten op een bankje en ik heb nog steeds niks gehoord of gezien. Vijf minuten later hoor ik eindelijk geritsel vanuit het bos! En ja hoor ik voel een warme lucht in mijn nek, langzaam draai ik mijn hoofd om. Ik pak de appel uit mijn jaszak en geef het aan Moonlight. Hij pakt het voorzichtig uit mijn hand en eet hem daarna lekker op. Ik ga staan en loop voorzichtig naar hem toe. Ik praat zachtjes tegen hem over wat mama gisteren heeft gezegd. Hij beweegd met zijn oren, het lijkt wel alsof hij verstaat wat ik vertel. Na een tijdje moet ik echt naar huis omdat mama me anders weer gaat bellen en ik wil niet dat Moonlight bang wordt van me. Ik geef hem een aai over zijn hals en pak dan de fiets. Maar Moonlight achtervolgt me. ''Nee jongen je kan niet mee, ik moet naar huis.'' Mijn ogen beginnen te prikken. Dit is de laatste keer dat ik dit prachtige paard zal zien...Ik moet gewoon niet meer naar hem kijken en gewoon hard doorfietsen. Maar dan begint Moonlight te draven...Ik kan gewoon niet doorfietsen! Dit is te bijzonder voor woorden. Ik zet mijn fiets neer en geef Moonlight een dikke knuffel en een kus op zijn gezicht. Hij briest. ''Sorry jongen, het spijt me heel erg..." Ik weet dat ik dit nooit had mogen doen, maar ik jaag hem weg, als mensen in het dorp zien dat er een los paard loopt dan raken ze helemaal van streek en bellen ze straks nog de politie! Dan zijn we nog verder van huis! Mijn ogen houden het niet meer ik barst in tranen uit. Ik moet nu toch echt afscheid nemen. Ik pak de fiets en fiets heel hard het bos uit. Ik kijk nog achterom en daar staat Moonlight, midden in het bos te kijken hoe ik wegfiets...Als ik bijna thuis ben, droog ik mijn tranen af en loop ik naar binnen. De verhuiswagen staat al voor het huis. ''Hey Tess!'' Hoor ik mama vanaf boven roepen. ''hoi'' zeg ik zachtjes. Het huis is al helemaal leeg, ik zet mijn schooltas in de auto en vraag dan aan mama