Gerçekten Ayrılacaklar mı ?

141 8 2
                                    

hala vedalaşma içersindeydiler vazgeçemiyolardı birbirlerinden . Aslında bi durumdan mutluydu ülkesine dönüyordu . Yinede bir yandanda Dolunayla ayrılıyordu . babasının işi için gelmişlerdi Türkiye ye emekli olunca döneceklerdi emekli olmus hatta 2 yılda kris'in okulu için burda kalmışlardı nerden bilebilirlerdiki bu kadar yakın olabilecek lerini herkes çok üzgündü herkes ağlıyordu annem söz vermişdi bi süre sonra yanlarına gideriz hatta zaten siz internetten konusursunuz hatta biz bile konusuruz onlarda çok üzgündü biz daha çok üzülmeyelim diye göz yaşlarını tutuyolardı . Kris ve ailesini havaalanına götürdükden sonra üniversite sonuçlarımla ilgilendim bi an koreyi mi yazsam diye sonra güldüm hayal kurmak komik geldi daha sonra neden olmasınki dedim orada konservatuar  okuyabilirdim .  dedim ama bu sene puanım oraya yetmezdi  . Ne güzel olurdu kris le aynı yerde okumak ufff hayali bile hoş bu sene bidaha hazırlanmaya karar verdim tercih yapmayacağım dedim kendi kendime annemde biraz düşündükden sonra onayladı en azından orda kalabileceğin bir yer var dedi . Ben bu şekilde 1 yıl daha hazırlanmaya karar verdim  Bu süre de sadece krisi düşünüyordum onu çok özlemiştim her gün rüyamda görüyordum eski günlerimiz aklıma geliyordu . Çok farklı hissediyordum neden acaba diye sordum kendime anlayamamışdım bi kaç gün düşündüm böyle ama anlayamadım noluyordu bana aşk mıydı bu yoksa sadece arkadaşını özlemekmiydi acaba kris nasıldı? 5 gün olmuştu tam koreye gidişlerine acaba kolay arkadaş bulmuşmudur diye düşündüm . soğuk adamın tekidir bulamaz o diye geçirirken kahkaha attım birden kendi kendime sonra hislerimi konturol edemeyip hüngür hüngür ağlamaya başladım kahkahalarımı duyup gelen annem beni ağlarken görünce çok şaşırdı

- az önce kahkaha atıyorsun noldu birden böyle

- kris aklıma geldi anne tutamadım kendimi

-tamam annecim üzülme seneye hem yanına gideceksin nasılsa hadi ders çalış biraz tembel kız diye avutuyor du beni annem

- anne duygularımı kontrol edemiyorum neden diye sordum annem birden öyle bir cevap verdi ki kahkaha attım

- küçükkende böyleydin sen yere düşer aülardın sonra yanına gelince kahkaha atardın dedi birden gülmeye başladık... 

Meraba arkadaşlar bu benim ilk hikayemin 2. bölümü umarım beğenirsiniz uzun yazmaya çalışıyorum yorumlarınızı bırakırsanız sevinirim :)

Bir Türk Bir KoreliHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin