Chapter - 1

8.7K 268 97
                                    

"အုန္း!!"

က်ယ္ေလာင္ေသာထိခိုက္သံ. . .ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာတင္လြင့္ထြက္သြားေသာ ကားမွန္ကြဲစမ်ား. . .ျပီးေတာ့ ျဖန္းခနဲရဲထြက္လာတဲ႔ေသြးေတြ. . .

"ခြန္. . ."

ကိုယ့္အသံကထြက္မလာ. . .ကို္ယ္မသံထြက္ေအာင္ၾကိဳးစားသည္။ အာေခါင္းျခစ္ျပီးေအာ္သည္။ သို႔ေသာ္. . .ကားေခါင္းခန္းထဲကခြန္႕အၾကည့္ေတြက ပိုမိုေအးစက္လာတာသာအဖတ္တင္သည္။ မဲ႔ခနဲျပံဳးလိုက္ေသာ ခြန္႕ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကိုျမင္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ေသြးပ်က္သြားေတာ့သည္။

"မဟုတ္ဘူး!"

ခြန္႕ဆီအေျပးသြားလိုက္ေပမယ့္. . .ေအးစက္စက္အရာတစ္ခုက ကိုယ္ေျခေထာက္ကိုလွမ္းဆြဲထားတာေၾကာင့္ အလန္႕တၾကားငံု႕ၾကည့္လိုက္မိသည္။

"ဦးႏိုင္"

ဦးႏိုင္ရဲ႕မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးသည္နီရဲလာျပီး ျဗန္းခနဲေပါက္ထြက္သြားေတာ့မည္ထင္ရသည္။ မျဖစ္. . .ခြန္႕ကိုကယ္ရမည္။ ခြန္႕ကကိုယ့္ေၾကာင့္အခုလိုျဖစ္ရတာ. . .ခြန္႕ကိုကယ္မွျဖစ္မည္။ ဦးႏုိင္ခြန္အားၾကီးၾကီးနဲ႔ဆြဲထားေသာလက္ၾကားထဲက ေျခေထာက္ေတြကိုအတင္းရုန္းရင္း ျပန္ေမာ့အၾကည့္မွာ ကားေခါင္းခန္းထဲထိုင္ေနတာက ခြန္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ. . .

"ပိုင္!!!"

################################

"အား!!"

အားကုန္ရုန္းကန္လိုက္တဲ႔ေနာက္ အျပင္ေလာကမွာေတာ့ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က အျငိဳးတၾကီးဆြဲမလိုက္သလို ေငါက္ခနဲ ထထိုင္လိုက္မိတဲ့အထိ။ေခြ်းေစးေတြျပန္ေနေသာ ကိုယ့္နဖူးကိုပရမ္းပတာသုတ္ပစ္လိုက္ရင္း ေဘးမွအသင့္ခ်ထားတဲ႔ေရဘူးထဲကေရကို ေမာ့ေသာက္လုိက္သည္။

"ငါဘယ္ေတာ့မွ. . ."

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔လက္ဖဝါးျပင္ေပၚမ်က္နွာအပ္ခ်လိုက္ရင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔အထိ ျငိမ္ထိုင္ေနမိသည္။
ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွအိပ္မက္ဆိုးေတြကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွာလဲ။

ပိုင်ဆိုင်ခြင်းဟူ၍ ( season 2 completed ) Zawgyi + UnicodeDove le storie prendono vita. Scoprilo ora