Two ♨

24 0 0
                                    

'At the end of the day, you realize that there is no need to put up a fight.

You give up because you realize that all will be futile now.

Whatever has been given cannot be taken back.

If you are hurt, time will heal your wounds.

If your love has been discarded, pick up the pieces and build anew.

Remember this: What does not kill you will makes you better.'

TWO

HUMIKAB ako ng marinig ko ang ingay ng palakpak galing sa aking mga kaklase. Inangat ko ang ulo at tinignan ang kaklase kong nag oral declamation sa harap kanina.

Pinaulanan siya ng kantyaw ng mga kaibigan niya. Iritado siya at pinagsasapak niya ang mga kaibigan. Napailing ako doon.

“Ms. Choi!”

“Ms. Ceridwen Choi!!!”

Nilingon ko ang aming prof sa likod na tinatawag ako. Hinayaan ko siyang hanapin ako sa dagat ng klase. Hindi ako nag abalang tumaas ng kamay dahil inaantok pa ako.

Nang magtama sa wakas ang aming mata ay nakita ko naman ang disgusto na madalas kong nakita sa apat niyang mata.

“When did you have your declamation?” Istriktang tanong niya.

“Wala ako nun.” bored kong sagot.

Gumuhit ang pagkairita niya sa kanyang kulubot na mukha. Nagsimula siyang tumalak ng kung ano ano na hindi ko maintindihan dahil hindi ko naman pinakikinggan. I just heard the word 'failed' and 'grandfather'

Hayy.

It was ended by me apologizing and recite my scripted promise about not doing it again and be a good student from now on. Nakakatawa lang dahil hindi iyon napapansin ng aking prof. na kung tutuusin kaya na iyon i-recite ng buo kong kaklase.

“Wow. Wala kang counseling?” bungad ni Reiven pagka-upo ko sa tabi niya.

I raise my middle finger. Humagalpak ng tawa si Prince na himalang naligaw sa table namin.

“What the hell, Prinsesa? Hindi ka pa rin nagbabago?” tawa niya sabay bato sakin ng mansanas.

Nasalo ko ito at binato rin pabalik sa kanya.

“Shut up, Prince! Why are you here?”

“Ouch.” Umakto siyang nasaktan. “You hurt my feeling, Princess. Hindi mo ba ako namiss?” may pahawak hawak pa siya sa puso nalalaman.

“Damn, Earl. Nakakahiya ka!” sinapok siya sa ulo ni Glyden.

“To naman. Selos agad. Don't worry, Glyd. Ikaw lang ang mahal ko.” halos tumindig lahat ng balahibo ko sa katawan sa pinagsasabi ng unggoy na prinsepe.

“Gago! Lumayo ka sakin sasapakin kita!” banta ni Glyd na pilit siyang hinahalikan.

Humagalpak sa tawa si Reiven at Prince sa reaksyon ni Glyden habang si JL ay tahimik lang na nakikinig ng music sa earphone niya.

Napansin nila ang pananahimik ni JL kaya ito naman ang pinagdistahan ng unggoy. Napapailing nalang ako sa kagaguhan ng apat.

“Stop it idiots! Let's just eat. May klase pa ako na 1pm.”

Nagsibalik naman sila sa kanya kanyang upuan. Tumayo si Glyden para bumili ng pagkain para samin lahat at ang tatlong unggoy ay nagsaya dahil nakatikim naman ng libre.

RETURNTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon