Following happiness / Kuba Kochanowski

1

Był późny sierpniowy wieczór. Wraz z Kubą spacerowaliście po opustoszałej plaży. Byliście ze sobą długo, coś ponad 2 lata, jednak o waszym uczuciu wiedziało tylko kilka najbliższych osób.

Czemu? Powód był prosty, nie chcieliście się dzielić z innymi swoim szczęściem. Był też drugi, tak naprawdę istotniejszy powód. Kuba był siatkarzem i nie chciał Ciebie narażać na nieprzyjemności  związane z byciem rozpoznawalnym, po prostu za bardzo Cie kochał.

Po pewnej chwili Kuba odezwał się :

- Kocham Cię Lenka. - powiedział lekko się uśmiechając

- Ja Ciebie też. - powiedziałaś przytulając się do chłopaka

- Pamiętasz, że muszę wyjechać na 2 tygodnie do Bełchatowa? Przełożyli to na jutro..

- Serio? Lepszego terminu nie mogli sobie wybrać?

- Niestety..

- Ale, spoko. Wszystko rozumiem, to twoja praca i pasja w jednym. - powiedziałaś ze sztucznym uśmiechem. Tak naprawdę nienawidzisz, gdy wyjeżdża. Kochasz go tak bardzo, że jeden dzień bez niego jest katorgą.

- Tak się cieszę, że Cię mam. - powiedział dając Ci buziaka w czoło - Szybko minie, nawet nie zauważysz, że mnie nie ma. Jakby coś się działo zawsze możesz do mnie dzwonić, w razie co masz też Muzaja na miejscu. Będzie dobrze.

- Wiem Kochan, wiem.

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

Obudził Cię dzwoniący telefon, był to Kuba. Odebrałaś i usłyszałaś :

- Witam moje Słońce najdroższe! Jak się mamy w taki upał?

- Witam mojego Trolla haha. Właściwie to mnie obudziłeś, więc nie zdążyłam zauważyć tego gorąca haha. A co tam u Ciebie?

- Jak można tak długo spać ?! Aa bez szału, strasznie męczące te treningi, aż odechciewa się wszystkiego ehh.

- Normalnie! Aż tak źle?

- Bez Ciebie okropnie, nie źle!!

- Też mi Ciebie brakuje Kubuś..

- Już niedługo Lenka, tylko tydzień! Damy radę!

- Musimy heh

- Dobra Słońce, muszę kończyć. Kocham i tęsknię bardzo!

- Ja też!

Tęskniłaś za nim strasznie, jak za nikim innym. Kuba był całym twoim światem, kochałaś go nad życie. Ale była też pewna istotna wiadomość, która czekała aż siatkarz wróci z wyjazdu. Byłaś w 2 miesięcu ciąży...

Witam Was serdecznie!
Zaczynam pisać nowe opowiadanie, jednak rozdziały będą pojawiały się o wiele rzadziej niż pierwszej książki. Zapytacie się po co kolejna praca skoro pierwsza nie została skończona? Po prostu tamta przypomina mi o pewnym okresie w moim życiu, o którym wolałabym na ten moment zapomnieć. Jednak nie mówię, że nigdy do niej nie wrócę! Jak poukładam sobie wszystko to możecie się spodziewać nowego rozdziału ,,Thanks to him". Tymczasem zapraszam Was do ocenienia tej książki i mam nadzieję, że Wam się spodoba!
Ps. Okładkę ogarnę później, chyba że ktoś chciałby mi ją zrobić, to będę bardzo wdzięczna :*
Do następnego!

      - pozdrawiam Kochanowska ❤