Forever/ Saga zmierzch

Wpojenie.

Tu się zatrzymał, pomyślałam o innym wampirze, lekko się wzdrygłam. - wilkiem..- Wilkiem?! Boże, mam nadzieje że nic nie zrobił Jack" owi...- Słucham? Wilkowi? Sam i jego watach weszli na wasze terytorium? No i nikomu nic się nie stała prawda?- powiedziałam nadal zła ale i przerażona tym zdarzeniem. Obróciłam się przodem do chłopaka. Spojrzałam mu prosto w oczy, ale tym razem surowo, nie miałam zamiaru odpuścić. Edward, tym razem to on uciekł wzrokiem na bok, z niezadowoloną i zniesmaczoną miną powiedział widocznie rozgniewany, gdy jak mniemam, przypomniał sobie tamto zdarzenie. - Nie.. niekoniecznie oni weszli na nasze terytorium. To nie chodzi o to..- powiedział lekko skruszony a jednak tak zły.- No, czyli o co? To zniknięcie, jak przypuszczam, nie było spowodowane jaką błachostką...- powiedziałam unisząc brew i krzyrzując znowu ręce. Edward przewrucił zniecierpliwiony oczami. - Nie odpuścisz, prawda?- powiedział zrezygnowany. - Jasne że nie.- odpowiedziała szybo z lekką nutką pretęsji w głosie. Mój rozmówca westchnął tylko ciężko i zaczął mówić. - A więc... zbliżałem się właśnie do twojego domu..- przewrałam mu szybko- Po co?- spojrzał na mnie tylko znacząco, bym mu nie przerywała. - z pomiędzy choinek zaczął prześwitywać twój dom, na podjeździe zobaczyłem samochód Bleck" ów oraz wysiadającego z niego...- powiedział to z takim niesmakiem jaby zjadł najbardziej gorzką rzecz na świecie- Jackoba... wysiadł niezmiernie zadowolony, zmierzał do ciebie.- wyczytał mu to w myślach, jak że by inaczej- zatrzymałem się kawałek od twojego podjazdu. I usłyszałem coś czego się nie spodziewałem..- zacisnął mocno zęby ze zdenerwowania.- Edward, mianowice co?- rozluźnił jedynie delikatnie szczękę by mógł coś powieciedz, ale jego wzrok był taki jakby chciał kogoś rozszarpać na strzępy, dobrze wiem kogo...- on..- mówił to z takim trudem że nie wiedziałam czego się spodziewać- Ten kundel, wpojił się w ciebie..- wycedził przez zęby