Love You 'Till The End

Three

Shey

"Hey!! It's me, Matt!! How are you??"

He texted. Meron syang number ko para may contact kami sa isa't isa. Kaka discharge ko lang din sa hospital kanina. Dinahilan ko na lang sa parents ko na nag over night ako sa isa sa mga kaibigan ko para at naka silent yumg phone ko kaya di ko nasasagot ang mga tawagin nila.

"I'm fine. Erm... Nga pala, pack your things na. Wednesday tayo mag sisimulang mag travel. Magha hiking tayo sa isang bundok sa province ng maid namin sa Batangas,"

I replied. Maya maya pa ay may kumatok. Binuksan ko ang pintuan at tumambad sa harap ko sina Dad, Mom and Doc Sy.
Uh-oh, nahuhulaan ko na agad kung anong meron.

"Anak, we need to talk. Go to the library," my Dad said.

I nodded as my answer. I breathe deeply and compose myself bago ako lumabas para makipag usap kay Dad. Nanginginig ang tuhod kong pumasok sa loob ng library nya. Naabutan ko sila ni Doc Sy na nag uusap.

"D-dad," naagaw ko ang atensyon nila at humarap sila sakin.

"Anak, why didn't you tell us?" my Mom broke her voice. Nagngilid na ang luha ko, "We're your parents and yet you didn't bother telling us about your sickness?!"

"M-mom," pinipilit kong huwag pumatak ang luha ko. Pero trinaydor ako at naging sunod sunod ang pagpatak, "I-i'm s-so sorry Mom, I just... I just don't want you and D-dad get worried," I said while crying. Napa tungo na lang ako.

"Mahal na mahal ka namin anak. At may karapatan kaming malaman lahat,"-Dad.

"D-dad I'm sorry... Mom," I said as I hugged them tightly.

"Anak... Sumama ka. S-sumama ka samin ng Dad mo!! P-pupunta tayong ibang bansa, ipapagamot ka namin---"

"Mom---"

"T-titira tayo dun---"

"No Mom---"

"Hindi, s-sasama ka samin Shey. Mag... Magpapagaling ka dun---"

"Mom!!" I shouted. Naghi hysterical na naman kasi sya, "You don't u-understand Mom," I said.

Di ko mapigilang umiyak dahil sa nangyayari. Why do it has to be me?!! Bakit ako pa?!! Ano bang nagawa ko?!! Yan ang tanong ko sa sarili ko.

"Y-you don't understand Mom, you don't," I said while crying, "M-mamamatay na ako Mom!!! Mamamatay na ako!!! Walang gamot sa sakit ko, w-wala,"

"W-what?!! N-no, m-meron anak. Meron. Mabubuhay ka, mabubuhay ka," and there she is again. Naghi hysterical na naman.

"M-mom, D-dad. If you let me, I want to travel around the world. A-alam nyo naman po yung diba?I told you na, I want to travel before I became thirty. Please, I want to spend my life traveling," wala silang nagawa kundi tumango at tumakbo naman ako papunta sa kanila para yumakap.

Flashback (kadugtong ng prologue)

"Hija, you have Chronic Heart Failure and you only have one year left to live," Doc Sy said. Natulala na lang ako.

"I-i-i... M-may... M-may ga... gamot pa naman d-dito?? Diba Doc?? Diba?? Diba???" I asked kahit na na-confirm ko na wala talaga.

"I'm sorry," Doc Sy said tapos tumungo.

End of Flashback