Truly Madly Deeply

Part-7

After 5 years later ,

At Vante Cafe ..

" Hyung ကြၽန္​​ေတာ္​ သြားၿပီ​ေနာ္​ "

" အင္​း Jihoonie ဂ႐ုစိုက္​ "

​ေက်ာင္​းသြားမည္​့အ​ေရးကို ထပ္​ခါတစ္​လဲလဲ ႏႈတ္​​ဆက္​​ေနတာ​ေၾကာင္​့ ရီလိုက္​မိသည္​။ အိမ္​ကလည္​း ခ်မ္​းသာသည္​့
Uni ​ေက်ာင္​းသား​ေလးက ကြၽန္​​ေတာ္​့ ဆိုင္​အ​ေသး​ေလးတြင္​ အခ်ိန္​ပိုင္​း လာလုပ္​သည္​တဲ့ ။ သူမ်ားၾကားရင္​ယံုမည္​မဟုတ္​။
အခ်ိန္​ပိုင္​း ဆိုလို႔ တစ္​ခ်ိန္​ထဲ လာသည္​လည္​း မဟုတ္​ျပန္​။
​ေက်ာင္​းအားရင္​အားသလို ဆိုင္​မွာပင္​ လာ​ေန​ေလ့႐ွိသည္​။
ကိုယ္​့ဘက္​ကသာ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​လို ဆက္​ဆံ​ေနတာ။
တစ္​ခါတစ္​ခါဆို သူ႔စကား​ေတြက အ​ေႏွာင္​့အသြားမလြတ္​။
အင္​း​ေလ.... ဒီအရြယ္​က စိတ္​ကစားတတ္​ၾကတယ္​မလား။

"Hyung Hyung !!! "

" ဟင္​ Jihoonie ဘာက်န္​ခဲ့လို႔လဲ "

" အနားက္​ုိ နည္​းနည္​းတိုးခဲ့ "

သူ႔စကား​ေၾကာင္​့ ​ေကာင္​တာမွာ ထိုင္​​ေနရင္​း ခါးကို အနည္​း
ငယ္​ ကုန္​း​ေပးလိုက္​​ေတာ့ ပါး​ေပၚ​ေရာက္​လာတဲ့ ႏူးညံသည္​့
အထိအ​ေတြ႔​ေၾကာင္​့ မ်က္​ႏွာအနည္​းငယ္​ထူ​ပူသြားသည္​။

" အဲ့တာက်န္​ခဲ့​တာ သြားၿပီ​ေနာ္​...​ေအာ္​ ဒါနဲ႔
Hyung အရမ္​းခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းတယ္​ "

​ေျပာရင္​းဆိုရင္​း သြားခဲ့​ေသာ ထိုက​ေလးကို ၾကည္​့ကာ
ျပံဳးမိလိုက္​သည္​ ။ ကိုယ္​့ဘက္​က​ေတာ့ အျဖဴ​ေရာင္​ သံ​ေယာဇဥ္​ အခ်ိဳ႕သာ ႐ွိခဲ့တာပါ။ အခုခ်ိန္​ထိ ႏွလံုးသား ပိုင္​႐ွင္​က မ​ေျပာင္​းလဲခဲ့ဘဲ ။ သူ​ေရာ ခ်စ္​သူ​ေတြ ရ​ေနခဲ့ၿပီလား။
ငယ္​ရြယ္​တဲ့ CEO တစ္​​ေယာက္​ ျဖစ္​​ေနၿပီလို႔လည္​း အ​ေဖတို႔
​ေျပာ​ေနတာ ၾကားခဲ့ရသည္​ ။ သူ႔အ​ေၾကာင္​းၾကားလိုက္​တိုင္​း
ႏွလံုးခုန္​သံ​ေတြက ျမန္​​ေနဆဲပါပဲ ။ သူျပန္​လာဦးမွာလား...
မျဖစ္​ႏိုင္​တာပဲ.. သူကိုယ္​့ကိုမုန္​း​ေန​ေလာက္​ၿပီ​ေလ...
သူခ်ိန္​းထားတဲ့ ​ေနရာကို မသြားႏိုင္​ခဲ့တာ​ေၾကာင္​့ ...