Vices X Virtues (AWESOMELY PUBLISHED BY POP FICTION)

I Love The Way You Love Me

40

I walked seductively toward them. Una kong nakuha ang atensyon ni Sandro at nanahimik na ito. I tried exposing my right leg under the slit on my gown. He was looking intently at me at ramdam ko ang intensidad ng mga titig niya sa akin.

Ng makalapit na ako sa kanya, agad kong pinulupot ang braso ko sa braso niya at inihilig ang ulo ko sa balikat niya. I smiled sweetly at him and his gaze darkened even more. Napalunok ako and tried to keep calm. Damn the effect this Montreal has with me. Bakit niya ako kayang patiklupin sa simpleng pagtitig lang?

"Excuse me bitch. Can I borrow my husband?"

Sandro gasped beside me. Ngumiti lalo ang babae sa akin. I glared at her at tinitigan siya with her pink, glittery mask. Nakakainis.

"Oh my gee! You've grown some claws Ate Phoebe."

Napatanga ako sa sinagot nito sa akin bago tiningnan si Sandro sa tabi ko na pinipigilan ang tawa. I looked at the girl again.

"I'm back!" she opened her arms at me and pulled me into a hug. Yayakapin na sana niya ako when Sandro held me closer.

"Alevannah.." he said. Napatingin ako kay Sandro pagkatapos ay pabalik kay Ali. Pakiramdam ko ay nawala lahat ng dugo ko sa mukha. Did I actually curse Sandro's sister?!

"Para yakap lang naman Sandro." Ngumuso ito bago tinanggal ang maskara and confirmed it. She is really Allison. Hala! Pinagselosan ko pa naman siya.

"Kahit na. I don't want anyone touching her." pasupladong sabi ni Sandro. Sasagot pa sana si Allison ng may tumapik sa microphone. Napatingin kami sa stage and saw the ever beautiful Alhannah Montreal-Samaniego infront, smiling so widely.

"Goodevening everyone." Pasimula nito. Pupunta sana ako sa harap para marinigi ng maayos ang speech ng hinila ulit ako ni Sandro.

"Dito Phoebe." He whispered. He inched his face closer into mine.

"You belong here. Beside me."

My breathing hitched at hindi ko na narinig ang sumunod na sinabi ni Tita Hannah.

"...been away for almost twelve years and now he is back here for good." Sabi nito sa microphone at nginitian si Chance na nakaupo sa table sa harap. I looked at Sandro and Allison. Hindi rin ba sila susunod sa lamesa ng pamilya nila?

"I can't believe Chance will marry that bitch." Allison muttered. Napatingin ako dito lalo na nang may magandang babae na huminto sa mismong tapat naming tatlo. Lumingon ito kay Allison bago halos tumakbo na papunta sa banyo na namumula ang mga mata.

"Iiyak pa. This is your fault Sandro. Hindi mo agad binigay yung helicopter ko para sana nakaalis na kaming dalawa! Ayan tuloy! Chance will be forced to marry a gold digging frog!" she hissed at napapadyak pa bago nagtuloy sa harap. Hindi na sumagot si Sandro dito.

"H-hindi pa ba tayo susunod sa kanya?" mahina kong bulong. Sandro looked at me from head to toe. Nagtagal ang tingin niya sa mga labi ko bago bumalik ang tingin niya sa mata ko.

"This is dangerous." He muttered. Napakunot ang noo ko.

"What's dangerous?"

"Being this close to you. Let's go." Hinila na niya ang kamay ko papunta sa harap. Inalalayan niya akong maupo.

"I presume I was not introduced properly. Chance Samaniego pala." Salubong ng pinsan ni Sandro sa akin bago niya nilahad ang kamay. Inabot ko iyon and shook it. Marahan namang pinisil ni Chance iyon.

"Congratulations." I said. Ngumisi lang ito at tiningnan si Sandro habang hawak pa rin ang kamay ko.

"Chance. The hand."