Parmağının ucuyla gözyaşlarımı sildi. 'Ağlama. Ne olur.'
'Çağan..' diyebildim. Ağlamaktan konuşamıyordum. Devam etmem gerekiyordu. Şimdi susarsam bir daha konuşamazdım. 'Sen nasıl olabilirsin? Burada, benimlesin şu an. İnanamıyorum. Nasıl geldin? Beni nasıl buldun?' ard arda sorular sormaya başlamıştım. Kalbim yerinden çıkacaktı şimdi. O ise uslu bir bebek gibi bana bakıyor, yüzünden hüznü anlaşılıyordu. İki eliyle başımı tutup, sakin olmamı sağladı.
'Anlatacağım. Kendine gel ilk önce.' dedi ellerini bırakarak. Nasıl olmamı bekliyordu? Karşımda o vardı. Canlı canlı karşımda, Çağan.Hani benim 1 yıl önce internetten tanıştığım, günler geçtikçe ona aşık olduğum insan. Onunda bana aşık olduğunu sandığım insan. Beni bir anda terketmiş, şimdide karşıma geçmiş sakin olmamı bekliyordu.
'Hayır olmayacağım. Bana neler yaşattığından zerre haberin yok senin.' diye bağırdım. Susmayacaktım. Elimden tutup sürükledi.
Herkesin bize baktığına adım gibi emindim.Umrumda değildi.
Yazar'ın ağzından..
Ömer şaşkındı. Ne diyordu Irmak? Neler saçmalıyordu. Onu üzmek istemiyordu fakat onu anlamaya da çalışıyordu. Ona sürekli Çağan deyip duruyor, anlamsızca bağırıyordu. Başını iki elinin arasına alıp, 'Sakin ol. Şimdi eve gideceğiz' dedi. Ve o gene anlamsız bir şekilde başka şeyler söylüyordu. Ağlıyordu durmadan. Onu buradan götürmeliydi. 'Gidiyoruz' deyip elini tuttu ve bir taksi durdurdu. Hiçbir şey demiyordu şu an. Aslında korkuyordu da Ömer. Bunu hemen Irmak'ın annesi Canan'a anlatmalıydı. Eve geldiklerinde annesi şaşırmış neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.
'Canan teyze seninle biraz konuşabilir miyiz?' dedi Ömer. Birlikte yukarı çıktılar ve olan her şeyi tek tek anlattı. Canan, duyduklarına inanamıyor kızının bu hallerine anlam veremiyordu. Üzüntüden başına ağrı girmiş, aşağı inip ağrı kesici içmişti. Hemen Irmak'ın babasına haber verdi.
..
Onu odama götürdüm. Onunla daha çok konuşmak, konuşamadığım günlerin acısını çıkartmak istiyordum.Birlikte yere oturduk ve onu incelemeye başladım.
'Bana neden öyle bakıyorsun ?' dedi gülümseyerek.
'Çok güzelsin.' dedim. Halbuki onun bana bunu söylemesi gerekiyordu. Değil mi? Fakat o aşırı güzeldi, bana yaşattıklarını unutturuyordu. Gülümsemekle yetindi.
'Tanıştığımız anı hatırlıyor musun? Konuşmalarımız hala bilgisayarımda kayıtlı. Her an, her dakika konuşuyor, biribirimizi daha çok tanırken ben sana yavaş yavaş aşık oluyordum. Sonra sende bana aşkını söyledin. O an her şey gitti beynimden, sadece sen kaldın. Fakat.. o gün. Beni bir anda yanlız bıraktın, sen de gittin. Neden ha Çağan? Neden?'
Susuyordu. Bir şey demiyordu. Dese, kendisini savunsa ne de güzel olurdu. O zaman affedebilirdi belki.
'Gitmem gerekti.' dedi sonunda. 'Uzaktık ve daha çok canının yanmasını istemedim.'
Ne diyordu bu tanrı aşkına? Canım şimdi daha mı az yanmıştı?
Tam bir şey diyecekken annem içeri girdi. 'Ömer canım, annen aradı. Seni çağırıyor. Sanırım gitmen gerek.' diyip gitti.
'Benim gitmem gerek Irmak. Kendine çok iyi bak. Tekrar görüşeceğiz.' Eğilip, yanağımı öptü.Ve gitti.
Yazarın ağzından..
Ömer aşağıya inmiş, hala şoktaydı. 'Ne yapacağız Canan teyze? Beni Çağan sanıyor ve bilmediğim şeyler anlatıyor.' dedi ağlayan Canan'a.
Canan, korkuyordu. Kızı deliriyor muydu yoksa? diye düşünürken Irmak'ın babası Ahmet geldi. 'Ne oldu Canan? Telefonda anlattıkların gerçek mi cidden?' dedi çantasını masaya bırakıp.
'Evet, hayatım. Birde Ömer'den dinle' deyip sandalyeye oturdu. Daha fazla dayanamazdı. Kızına bir şeyler oluyordu fakat bunun ne olduğu hakkında en ufak bir şey düşünemiyordu.
Ömer her şeyi anlattı. Ahmet, şaşkınlıkla dinliyor arada eliyle alnını ovuşturuyordu. Bu durum onu da yormuştu. Biricik kızlarına ne oluyordu ki?
'Ahmet amca, söylemek istemiyorum ama bu durum hakkında biraz bilgim var sayılır. Sanırım Irmak'a neler oluyor biliyorum. Ama umarım öyle bir şey yoktur.' dedi sıkkınlıkla.
'Söyle hemen Ömer. Ne oluyor Irmak'a? Canım kızıma..'
'Siz gene bir uzmana başvurun ama sanrım Irmak..Şizofren.'
Biraz netleşti sanırım. Kıza ne olduğunu anladınız umarım. Ve umarıııııııım seversiniz :)
