Kaan ' ın ağzından
" Kendimi birden bir bahçede buldum.Karşımdaki rengarenk , çizgiflim karakterleriyle dolu olan duvarlar ,küçucük bir binaya aitti.
İçeriden şarkı sesleri geliyordu...
el ele tutuşalım halkaya karışalım.... el ele tutuşalım halkaya karışalım...
Bahçesi çok büyüktü etrafta yemyeşil bir sürü ağaç , küçük küçük ,rengarenk , yanyana dizilen tabureler ....biraz ileride kırmızı , mavi ,mor,yeşil dört kaydirak , ikşerli olarak karşı karşıya olan dört salıncak , iki tane sallanan at ve minyatur ev vardı. Birden bahçede çocuk sesleri yankılandı iste o zaman hatırladım burası babamın beni yazdırdığı kreşti.
Birden kapıda ben belirdim yani küçük halim . Diğerleri gibi kosmak ,bağırmak veya gülmak yerine somurtarak çıkmıstım kapıya.
Ön bahçeye çıkmak yerine arkaya ilerliyordum.
Birden pesinden ilerledim. Küçük Kaan' ın peşinde büyük Kaan ...
birden duvara yaslandı daha sonra oturdu ve birden ağlamaya başladı.
Niye ağladığımı hatırlıyordum.
Babam artik çok mutsuzdu bizimlede az ilgilenir olmuştu ,abim okula basladı diye benide krese yazdırmışti. Babam için ağlıyordum ,mutsuz oldugu icin , o kadın gibi bizi birakacak diye ağlıyordum...
Ağladığını kimse duymasin diye elini kapatmış ,bacaklarıni kendime çekmis oturuyordu.
Birden küçük bir kız gördüm sari saclı mavi gözlü bir kız Kaan' ın yanına oturdu ve elini ağzından çekti.
- Bagırabilirsin kimse duymaz zaten
Elini hala tutuyordu. Bu kızı hatirliyordum ilk ve son aşkımdı . Çocukluk iste . Zaten o çocuk öldukten sonra baska hiç birşey hissetmedim .İcimdeki çocuk öldükten sonra....
- Niye ağlıyorsun?
- İste..
- Kreşe alışamadın diye mi?
- Hayır!
- O zaman ne?
- Annem bizi birakip gitti babam bizimle ilgilenmiyor o da gidicek bililyorum.
-Hic mi ilgilen miyor?
- Hayır ilgileniyor ama eskisi kadar çok değil
- Üzülme ...
- Sanki kolaydi üzülme deyince üzülmiycek miyim?
- üzül o zaman ....
- üzülurüm , üzülücem iste
Bir süre sessiz kaldıktan sonra elini uzatıp gülümseyip konusmaya başladı
- Derin
- Kaan
Uyandığımda çok şaşkındım. Nasıl bir rüyaydı bu şimdi ? Derin...Gerçek olabilir miydi? Böyle bir anım vardı ama nasıl?
Kosturarak salona indim.
- Anne benim kucukluk fotograflarım falan nerde?
- Ne yapıcaksın oğlum?
- Nerde anne?
- Üçüncü çekmecede senin albümün yesil.
- Hepimizinkileri ayırdın mı sen?
- Zaman kaybetmek istemedim bakarken
