Sev Beni.

Ürkek

Multimedia Emir.

Babamı orda o durumda gördüğüm de keşke babam olmasaydı dedim.Daha fazla orda duramayarak koşar adımlarla kapıya geldim o sırada bi çocuk bana seslendi

"Sen kimsin napıyorsun evimde " çocuk kumral saçlı kahverengi gözlü biriydi.

"Sana diyorum " tam cevap verecekken babam arkamdan geldi

"Melis kızım bekle "babama döndüm.

"Bana bi daha kızım deme bu kadınla işin bittiğinde de annenin yanina mı geliyodun."

"Ne oluyor burda annem nerde ?"

"Senin annen ve benim babam biz gelmeden önce burada işi pişiriyolarmış.

Babam ağzını açıp tam birşey diyecekken çocuk arkada beliren kadına baktı.

"Bu sen olamazsın demi babam daha 1 hafta önce oldü.Bunu yapmadım desene yalan desene çok mu zor anne bişiler söyle."

"Emir dur sandığın gibi değil."

"Ne sandığım gibi değil.Buadamla birlikte olduğun mu .Bu sen olamazsın tamam mı babam o hastane yataklarında yavaş yavaş ölürken,canıyla mücadele ederkende mi bu adamla oluyodun."

Ben arkamı dönmüş tam gidecekken babam seslendi.

"Melis kızım dur lütfen "

"Daha kaç kere diyicem baba bana kızım deme.Ben senin kızın değilim keşke hiç olmasaydım."

"Melis yeter "

"Yetmez.Sen ne ara bu kadar alçaldın.Ne ara bu kadar ucuz oldun."

Ve o anda tokat sesi geldi aynen babam bana tokat attı.Hem de o sucluyken babama döndüm bana doğru geliyodu.

"Melis özür dilerim "

"Sakın özür dileme.Keşke o trafik kazasında geberseydin baba keşke "

Sesim artık boğuk çıkıyordu.Arkamı dönüp yürümeye başladım.Sanki sonsuz bi yolculuğa çıkmış gibi.Sessiz,korkmuş,bi o kadarda çaresiz ne yapacağını bilmeyen,annesini babasını kaybetmiş,yanlız,büyütmekten korkan,ürkek küçük bi kız çocuğu gibi sadece yürüyordum.

Fren sesi duymamla kendime geldim.Bi kol beni tutup kenara çekti kim olduğuna baktığımda ise oydu o kadının çocuğu EMiR.Hemen kendime gelip ayağa kalkmaya çalıştım.

"Salakmısın kızım sen , az daha çarpılıyodun.

Cevap vermeden banka gittim.Oda arkamdan geldi.Yanıma oturdu.

"İyimisin?"

"Sence bu durumda nasıl iyi olabilirim!"

"Tamam özür dilerim "

O kadar samimi duruyoduki.Ama bizim şuan konusmamiz bile saçmaydı.

"Sen "

"Kötü bi adamla birlikte olmasına degilde.Babam orda yavaş yavaş olurken de bunu yapmasını yediremiyorum.Üstelik daha 1 hafta oldu.

Ben kendime acıyordum ama onun durumu daha kötüydü hem babası hem de annesi yoktu .

"Hepsi babanın sucu.Baban yüzünden böle bu durumdayız.

NEYDİ ŞİMDİ BU !.!???

"Ne sacmalıyosun sen daha simdi demedin mi babanın ölmesini bekliyormuş annen .Onun yada babamın yüzünden beni suçlamaya bana bağırmaya hakkın yok!"

Onun cevap vermesini beklemeden ayağa kalktım ve eve gittim.Annenin herşeyi bilmeye hakkı vardı.Artık bi umudun olmadığını bilmesi lazımdı.Ama bi yandanda onu bitmiş halde görmek istemiyordum.Anahtarla kapıyı açtım annem direk yanıma geldi.

"Melis nerdesin sen telefonunda kapalı"

"Tamam anne geldim iste damlanın yanına gittim."En iyisi buydu.

Bavulları aldık.Ve yeni evimize gitmek için yola koyulduk.

  Arkadaşlar +15 kişi  yeni bölüm gelir... Yorum ve vote vermeyi  unutmayin :* :*