GameMeneer Story [Voltooid]

Betrapt?

POV Nienke
Ik word wakker. Waar ben ik? Oh ja, bij de echte gamemeneer thuis. Dit maakt niemand mee in z'n leven. Ik kijk op en zie Don naast me liggen. Hij slaapt nog. Het was erg leuk gisteravond. Ik heb wel een beetje hoofdpijn van de drank die ik op heb. Ik ga naar de badkamer en probeer mijn haar te doen. Als ik terug kom in de slaapkamer zit Don op het voeteneind met zijn handen tegen zijn voorhoofd. "Nienke! Heb je lekker geslapen?" vraagt hij. "Jahoor" zeg ik. Don kijkt me serieus aan en zegt: "Ik denk beter dat we het hierbij kunnen laten. Want, een fan en een idool gaan niet echt samen. Het ligt niet aan jou maar aan mij." Mijn hart breekt, ik snap hem wel. Ik was nooit met hem naar huis gegaan als hij niet bekend was. "Ik snap het..." zeg ik. Don kijkt me aan: "Dat was het dan... Ik laat je wel naar buiten als je klaar bent."
Ik ben klaar met me opmaken en mijn haar doen. Als Don met me meeloopt naar buiten staan Milan en Jer er ineens. "Wat doen jullie hier?" vraagt Don. "Dat kunnen we beter haar vragen." zegt Jeremy. Milan vraagt: "Nieuw vriendinnetje?" Don schud zijn hoofd. Jeremy kijkt vragend, "Je hebt Lotte toch?" Don slikt en zegt: "Het is uit en dat meisje en ik kennen elkaar niet eens." Milan kijkt ongeloofwaardig. "En daarom kwamen jullie uit hetzelfde huis?" "Nee, ze moest even naar de wc." zegt Don. Jeremy zegt tegen Milan: "Deze man denkt dat we dom zijn ofzo." Milan zegt tegen Don: "We wilden gisteren even wat afleveren maar jullie waren SAMEN tv aan het kijken." Ik kijk Don aan, "Zeg nou gewoon de waarheid." Don kijkt geërgerd, "Ja, we waren samen tv aan het kijken. Ja, we hadden een afspraakje. Nog meer vragen?" Jeremy wordt boos. "Ja, waarom lieg je tegen ons?! En waarom zeg je wel tegen Milan en Link dat het uit is?" roept hij. Don zegt: "Ik hoef m'n hele liefdesleven toch niet met jullie te bespreken?!" Jer en Milan weten even niet wat ze moeten zeggen. Dan zegt: "Sorry, we waren gewoon geïrriteerd dat je niks tegen ons had gezegd." Jeremy weigert om sorry te zeggen. Milan moet lachen. "Waar maken we eigenlijk ruzie over zegt hij. "Over mij." Lach ik, "Maar ik ga weer." Don zwaait me uit. "Sorry, misschien zie ik je ooit nog!" Ik geef Don nog een knuffel. "Ik ben wel je grootste fan! Maar misschien zie ik je dus ooit nog. Meeting ofzo." lach ik. We zwaaien en ik stap de auto in. Wauw! Ik heb Don persoonlijk gezien. Maar hij had wel gelijk. Een fan met haar idool, kan eigenlijk niet.