Used // Niall Horan // AU

Chapter 32

Ik wordt wakker van een plotseling gerommel. Het is aan het regenen en aan het onweren. Ik kijk naast me en zie dat Niall nog in een diepe slaap is. Ik kijk naar het plafond en probeer weer in slaap te vallen, maar tevergeefs. M'n ogen willen niet sluiten en als ik ze sluit zie ik Liam voor me. Ik zie Liam die wordt neergeschoten. Ik zie Niall en mij. Ik kijk weer opzij en Niall is wakker geworden. Waarschijnlijk omdat ik lig rond te woelen.

"Gaat het wel?" Hij kijkt me bezorgt aan. 

"Jaja, het gaat goed. Ik werd denk ik gewoon wakker van de onweer enzo. No big deal." Ik kijk hem neit aan als ik dat zeg, want ik weet dat mijn ogen aan het wateren zijn.

"Ik ga even een glas water halen, oké." Ik stap het bed uit en loop naar beneden. Ik heb nog steeds m'n jurk aan. Ik heb er helemaal niet meer aan gedacht om hem uit te trekken nadat... Nja, nadat ik thuis kwam. Ik draai de kraan in de keuken open en houdt er een glas onder. Ik neem één slok van het water en giet het dan weer in de goot. Het heeft ook helemaal allemaal geen zin. Waarom zou een glas water me kunnen kalmeren? Stomme fabeltjes zijn het! Ik zet m'n glas in de vaatwasser en loop naar de woonkamer. Slapen lukt nu toch niet dus ik kan net zo goed even tv kijken. Ik pak de afstandsbediening en druk de tv aan. Niet veel op tv maar ik kijk er ook niet echt naar dus veel maakt het toch niet uit. Ik lig op de bank en kan alleen maar denken aan hoe erg ik Liam eigenlijk heb gedrogen. Hij heeft z'n leven op het spel gezet voor me en zodra ik thuis was uit het ziekenhuis zoende ik al met iemand anders. Ik kan dit niet langer meer maken. Het is niet gespectvol tegenover Liam, noch tegenover Niall. Ze verdienen allebei beter. Veel beter... Dan hoor ik zachtjes gekraak van de trap en niet veel later loopt Niall de kamer in. Hij zegt niks. Hij gaat naast me liggen en slaat z'n armen om me heen. Hij drukt me stevig tegen zich aan en kust dan zachtjes m'n hoofd.

"Het spijt me. Van wat je allemaal overkomt. Ik weet dat ik het nou ook niet echt bepaald makkelijk voor je maak. Maar ik kan je gewoon simpel weg niet uit m'n hoofd krijgen. ik heb het geprobeert echt... Maar het lukt niet." Zegt hij dan uiteindelijk. Ik inhaleer diep. Alsof ik iets wil zeggen. En dat wil ik ook. Echt ik zou het liefst alles uitschreeuwen maar er komt niks uit m'n mond anders dan een piepje. Ik snik en voel z'n armen me nog dichter naar hem toe trekken. Ik draai me om en kijk hem nu recht aan. Hij geeft me een zwakke glimlach en ik lach zwakjes terug.

"Het is beter als me elkaar na al dit even niet meer zien. Ik ga ook met Liam praten. Ik kan dit jullie niet aandoen. Jullie verdienen allebei beter. Veel beter." Bij die laatste woorden gaan de sluizen open. Ik begin weer eens te huilen. Ik wordt er gek van dat ik me zo zwak opstel maar ik kan er niks aan doen. Ik probeer m'n tranen binnen te houden maar het lukt niet. Ze komen, of ik het nou wil of niet.

Hij zegt niks. Hij kijkt me aan en kust me dan zachtjes. Hij wrijft een lok haar uit m'n gezicht en kust m'n neus dan. Hij houdt me nog net iets steviger vast en dan geef ik toe. Ik laat m'n hoofd op z'n borst rusten en dan pakt hij m'n hand. Onze vingers in elkaar. Hij kust m'n hoofd weer en ik lach tegen z'n borst aan.

"Waarom is het zo moeilijk? Ik bedoel. Waarom zijn wij zo moeilijk?" Zeg ik dan uiteindelijk. Hij kijkt me aan en haalt dan z'n schouders op.

"We lijken misschien wel te veel op elkaar. Daarom botsen we contineu, maar daarom zijn we ook zo aangetrokken tot elkaar." Hij kijkt me aan als hij dat zegt en bijt op z'n lip. Ik laat m'n hoofd weer rusten op z'n borst en bij het geluid van zijn ademhaling val ik weer in slaap.

-

"Word eens wakker. Mads, wordt wakker." Ik open m'n ogen langzaam en zie Niall met een dienblad met eten en thee voor me staan. Ik lach en wrijf in m'n ogen.

"Goedemorgen, sunshine. Heb je lekker geslapen?" Ik lach en knik. Hij lacht ook en geeft me dan het dienblad. Ik pak het aan en hij gaat naast me zitten.