Used // Niall Horan // AU

chapter 2

Okee, er is dus iets fout gegaan. Ik probeerde de vorige chapter goed te doen ik mijn boek en toen heb ik hem perongelijk opnieuw gepost en nu ben ik al mijn reads kwijt :(. Ik had in ieder geval 56 reads, de laatste keer dat ik keek. Ik wil jullie erg bedanken en ik hoop dat jullie mijn eerste part leuk vonden. Hier is chapter 2 :) x

Ik sta als genageld aan de grond. Dit is nog nooit gebeurd. Nog nooit heeft Lotte me geduwd of iets. Normaal doet haar groepie dat altijd maar zelfs hun hebben me nog nooit aangeraakt met één vinger. Natuurlijk ben ik weleens bedrijgt en heb ik weleens bijna een platte hand in m'n gezicht gekregen, maar dit is nog nooit gebeurd. Er is geen beweging in mij mogelijk totdat iemand mij vraagt aan de kant te gaan zodat hij bij zijn kluisje kan. Dan pas beweeg ik weer. Ik wissel mijn boeken en loop de kantine in. Er zitten nooit heel veel mensen in de kantine. De meeste mensen staan buiten of zitten in het rokershok. Ik ga aan een lege tafel zitten. Ik pak mijn lunch en eet het rustig op. Het enige voordeel aan geen vrienden hebben is dat ik al mijn huiswerk meestal al in de pauze afheb. Niemand die me lastigvalt of met me praat. Als ik mijn huiswerk afheb kijk ik een beetje om me heem. Ik kijk naar de tafel waar Lotte en haar groupie meestal zitten. Ze hebben altijd zoveel lol lijkt wel en nu Niall erbijhoort lijkt het al helemaal één groot feest te zijn. Alle meisjes zwijmelen om hem heen en met alle jongens kan hij het zo te zien ook allemaal erg goed vinden. Ik blijf staren totdat ik Lotte's blik opvang. Ze kijkt meteen erg boos naar mij en ik kijk meteen de andere richting op. Ik kan niet het risico lopen starks weer tegen de kluisjes geduwd te worden. Het was gewoon zo eng. Ze keek me met zoveel haat aan.

De bel gaat. Het teken dat de pauze weer af is gelopen. Iedereen zucht en staat op en loopt naar de volgende les. Nog maar 2 lessen te gaan en dan kan ik eindelijk naar huis. Ik loop door de gangen op naar mijn volgende les totdat ik word tegengehouden door Lotte en Mandy.

"We zagen je wel kijken hoor! Net in de pauze." Zegt Lotte en Mandy vervolgd met haar gewoonlijke irritante "Jaaaaa." Erachter. Ik wil doorlopen en hen negeren maar ze laten me er niet door.

"Mag ik er alsjeblieft doorheen. Ik wil niet in de problemen komen." Zeg ik op ee bijna fluistertoon.

"Het is een beetje te laat hè. Om niet in de problemen te willen komen. Je ging al fout door met Niall te praten, maar om in de pauze ook nog eens even lekker naar hem te gaan kijken! Je moet het laten gaan, hij vind je toch raar. Heeft hij zelf tegen ons gezegt. Hij zei echt dat je er lelijk uitziet en dat je haar raar zit en dat een beetje make-up en nieuwe kleding je misschien een beetje zou helpen. Ik bedoel hoe lang draag je die vieze broek nou al? Twee dagen?! Dat is echt te goor voor woorden." Ik voel dat ik helemaal bleek word en ik begin te trillen. Twee dagen een broek aan is toch niet zo lang? Dat is zelfs heel kort. Ik zie Mandy anders zo vaak een broek twee of drie dagen aanhebben. 

De tweede bel gaat wat betekend dat we te laat zijn en dat we ee briefje moeten halen. Dit is de eerste keer dat ik een briefje moet gaan halen. Voor Mandy en Lotte zal het al de zoveelste keer zijn. 

"De bel is al gegaan, we moeten naar onze les." Zeg ik met mijn ogen neergeslagen. Kijkend naar mijn voeten die zo snel mogelijk weg willen lopen maar het gaat niet.

"Jij gaat nergens heen, Cole." Ik neem een paar stappen naar achteren maar voel dat ik tegen een muur aansta. Lotte heft haar vuist naar mij toe en... "Hé! Wat doen jullie daar? Moeten jullie niet naar de les?" Roept de congierge. Onze congierge is een hele aardige man. Meneer Lether heet hij maar iedereen mag en noemt hem ook gewoon Adam. Dat is zijn voornaam. Hij heeft mij al vaker gered uit dit soort benauwde situaties. Hij loopt naar ons toe met grote passen. 

"Wat was hier aan het handje?" Vraagt hij op een onsirrieuse toon maar met een oh zo sirrieuse blik. "Uhm, niks Adam , we wouden net naar onze les gaan." Zegt Lotte en ze loopt snel weg met Mandy achter zich aan.

"Het het wel meisie? Je ziet er geschrokken uit." Vraagt Adam bezorgt. Ik knik maar eigenlijk wil ik huilen. Ik wil weglopen om naar mijn les te gaan maar Adam houd me tegen. "Kom maar even mee naar mijn kamertje, dan schenk ik je wat lekkere warme chocolademelk in." Ik gehoorzaam en loop achter hem aan zijn kamertje in. Ik ga op een stoel zitten en niet veel later komt Adam terug met 2 warme koppen chocolademelk.

"Wat was er nou allemaal gebeurt daarnet? Ik zag dat Lotte haar hand gebalt had in een vuist en dat ze hem naar je toe hefde." Ik neem een slok van mijn chocomelk en kijk Adam daarna aan. "U weet toch dat ik er nooit echt bij heb gehoord? Nou kijk er is een nieuwe jongen bij ons in de klas. Hij is vandaag aangekomen. Iedereen mag hem en hij is super aardig. Hij vroeg dus mijn naam en toen waarschuwde Lotte en Mandy me al dat ik moest uitkijken. En in de pauze was ik zo dom om met hem te praten bij de kluisjes. Ik kan het niet helpen ik heb gewoon behoefde aan een vriend. Maargoed ik werd teon door Lotte tegen de kluisjes aangeduwd met als waarschuwing dat als ik nog een keer tegen hem zou praten of ook maar iets zou doen ze me zou slaan. Ik probeerde het maar in de kantine kon ik mijn ogen gewoon niet van hem afhouden. Hij is gewoon een leuke en lieve jongen. Maar Lotte en Mandy hadden dat dus gezien en ze wouden me ervoor terugpakken net, maar gelukkig kwam u net op tijd anders had ik nu misschien wel een blauw oog gehad of een bloedlip." Nadat ik mijn verhaal heb uitgelegt aan Adam kijkt hij met grote en geschrokken ogen. "Maar wie zou jou nou pijn willen doen? Je bent een hardstikke aardige meid. Je bent ook een hardstikke mooie meid dus ik snap wel waarom die nieuwe met jou wil praten." Hij lacht en ik steek mijn tong uit.

"Maar luister meissie, als zoiets nog eens gebeurd kom je gewoon naar mijn kamertje. Als ik er niet ben ga je maar gewoon zitten in een stoel en schenk je wat te drinken voor jezelf in en eet je van mij part de heel koelkast hier leeg maar dan ga jij niet naar de les met die domme meiden. Ze zijn gewoon hardstikke jaloers op jou." Ik lach een beetje. Adam is als een tweede vader voor mij. En ik als een kind voor hem.

"Dan ga je hier gewoon zitten totdat ik er ben en dan verzin ik daarna wel een lulkoekverhaal over dat je om de één of andere reden niet naar de les kon komen." "Dankje." Zeg ik stilletjes. Ik wil niet dat hij mijn stem hoort kraken want ik sta op het moment in te storten door zijn grappige maar oh zo prachtige speach. De tijd vliegt voorbij als ik in het kamertje zit met allerei koekjes en ik mag ook gewoon op mijn mobiel. "Tuurlijk, Niemand die het hier zal zien." Zei hij nog toen ik vroeg of ik even mijn telefoon mocht checken. Voor ik het weet gaat de bel weer. Nog 1 lesuur... Pfff ik heb daar zo geen zin in. 

"Nou meis, de bel is weer gegaan. ik zou je graag hier willen houden maar dat zou de school al helemaal niet accepteren. het spijt me maar je moet nu echt naar je les gaan." Ik knik en vertel hem dat ik het begrijp. "Zal ik anders nog even met je meelopen naar je volgende les?" Vraagt hij maar ik schudt nee. Zelf naar de les lopen gaat denk ik wel.

Ik loop Adam's kamertje uit en loop naar de laatste les van de dag. Gelukkig is het Frans. Daar mag je toch nooit praten anders moet je je gelijk melden. Als ik binnenkom in het Frans lokaal kijkt iedereen me aan. Waarschijnlijk hebben Lotte en Mandy zitten roddelen over hoe bang ik was en dat ze me geslagen hebben ofzo. Ik loop naar mijn gewoonlijke plaats achter in de klas.

"Oké, jongens en meiden. Vandaag gaan we een project voor Frans doen." Iedereen begint te zuchten. Dit betekend namelijk dat we de hele les aan het project moeten werken en buiten school ook nog eens. Plus meestal ben ik de enigste die het project in zijn eentje doet. of ik word bij iemand gezet die het uiteindelijk gewoon allemaal door mij laat doen. Ik zie ertegenop maarja het is niet anders.

"Jullie gaan dit project in partners doen." Voordat de docent verder kan praten begint iedereen te juichen en hoor ik door de klas allerlei mensen roepen: "Jij en ik samen?" "Maar ik zou niet te vroeg juichen als ik jullie was." Klinkt de zware stem van mijn docent erdoorheen. "Ik maak de groepjes deze keer." Gelijk begint iedereen te boeën en te roepen dat het niet eerlijk is. Als de orde eindelijk terug is in de klas noemt hij wat namen op. "Lotte en Jack, Mandy en Fin en Madison met...."

Ik hoop dat jullie dit chapter leuk vinden. En als je alsjeblieft even op mijn vorige chapter wilt klikken want ik ben al mijn reads kwijt :(. Maar in ieder geval I hoped you enjoyed. Vote en comment ook als je dit verhaal leuk vind en laat achter wat je goed vond en leuk. Volg mij ook :) xxxjes'  Rianne