KOLEJ SAVAŞLARI

Teşekkür Ederim

Ömerden

Merdivenlerden çıkıyordum.Taki zehraları görünce yavaşladım ve bir yere geçtim.

Bütün olan olayı görmüştüm.Açıkcası zehra haklıydı.

Bu...bu çok kötü bi şeydi...arkadaşlarının,en güvendiğin en sevdiğin kişilerin seni arkandan vurması...

Onun o çaresizliğini o üzüntüsünü o mutsuzluğunu görmem ise beni daha çok üzmüştü.

O sınıfa gitti.Ardından ben gittim.
Hemen kağıda öğlen arası bodruma gelmesini yazdım ve o lavabodan çıktığında ona verdim.

Ona yardım etmek istiyordum.

~~~~~~~

Zehra anlamsız gözlerle bana bakıyordu.

Konuşmaya başladım.

Ö:Şimdi ağlayabilirsin zehra.Şimdi...çünkü sadece ben varım yanında...ve inan hiç konuşmayacağım.
Z:Ömer...

Zehra bana sarılmıştı ve ağlmaya başladı.

Onu sadece benim girebildiğim odaya götürdüm.

En az bi yirmi dakka ağladı.

Z:Canım yanıyor ömer...kaç kere dedim onlara bu şakayı yapmayın diye!
Ö:Tamam zehra.Anlamasam da anlamaya çalışıyorum seni.
Z:Teşekkür ederim.
Ö:Önemli değil.

Omzuma başını koydu ve bir süre daha ağlamaya devam etti.

Planımı harekete geçirebilmem için konuşmaya başladım.

Bu gün zehrayı mutlu edecektim.

Ö:Yeter bu kadar üzüldüğün şimdi mutlu olma zamanı.
Z:Ne oluyor?
Ö:Hadi kalk zehra.
Z:Ne oldu?
Ö:Okuldan kaçacağız.
Z:Nasıl?Ve neden?
Ö:Sen sadece beni takip et.
Z:Peki.

Öğlen arası olduğu için çıkmamız sıkıntı olmayacaktı.

Ayağa kalkmıştık.

Odadan çıktık ve bahçeye geldik.

Okuldan çıktık.

Z:Ne yapacağız şimdi?
Ö:Gel benimle.

Onu sahile götürmüştüm.

Ö:Yanlış anlama ama bi şey soracağım.
Z:Sor.
Ö:Evet anlıyorum yaptıkları şey çok kötü ama bu kadar...
Z:Uzatmaya gerek yok değil mi?
Hayır ömer hiçbir şey sandığın gibi değil.
Ö:Anlatmak ister misin?
Z:10.sınıftaydık.Tabi bundan önce de bu olay olmuştu ve ben yine aynı şekilde karşılık vermiştim.Neyse.Ben yine koridorda bi şeye bakıyordum.Sonra onlar yine aynı şekilde gittiler.Ömer.
Ö:Efendim?
Z:Sence de bu arkandan vurulmak olmaz mı?Hem de defalarca uyarmama rağmen.
Ö:Evet zehra.Haklısın.
Z:Ömer...ben ben kendimi satılmış gibi hissediyorum onlar böyle yaptığında.Değersiz bir parça gibi.
Ö:Hayır.Sen değersiz değilsin!
Z:Bunu senden duymak ne hoş.
Ö:Övdün mü sövdün mü?
Z:Övdüm.Gerçekten sana çok teşekkür ederim.Sayende artık daha iyiyim.
Ö:Rica ederim.

Zehra gülmüştü.Ben onu güldürmeyi başarmıştım.

O gülünce ben de güldüm.

Z:Neye gülüyorsun sen?
Ö:Hiç.Sadece aklıma bi şey geldi.
Z:Ne geldi?

Ona sen güldüğün için güldüm diyemezdim.

Ö:Tamam dinle.Dün ninenin yanına gittim ne konuştuğunuzu sormak için sonra da gün belirlememeniz garibime gitti ona güldüm.
Z:İnanmadım ama neyse.
Ö:Tamam ya sen güldün diye güldüm.
Z:Tamam buna inandım.