Everything Has Changed

Chapter 6: Me and My Stupid Pride

Haruka's P.O.V

Naiwan akong mag-isa dito sa WcDonalds. May biglaang tawag kasing natanggap si senpai at dali-dali siyang umalis. Buti na nga lang nalibre na niya ako ^_^

Halos isang oras na rin akong nakatambay dito. Nakakasawa. Babalik na lang ako sa school.

Malapit na lang naman dito ang school, kaya naglakad na lang ako. Bigla akong kinabahan, It was a  strange feeling. it feels like ... my heart will explode at any moment.. Napahinto ako sa paglalakad at nanginginig ang mga tuhod ko. What's wrong with me?  May masama bang nangyare? The image of Sachio suddenly comes to my mind. F*ck! Hindi ko na anpigilang bumagsak sa sementadong sahig. I try my best to stand up. This is ridiculous. The hell what's wrong with me?! Nakikita ko na lang ang sarili kong tumatakbo ng napakabilis.

__________________________________________________________________

Naabutan ko sa classroom sina Erin-chan at Senpai. Sila lang dalawa ang naroon, and I can't explain kung anong mga itsura nila. Erin-chan's head resting on the table while senpai is looking ourside the window. Ano bang meron? Ang sabi ni senpai may importante siyang gagawin kaya iniwan niya ko kanina, eh bakit nandito siya? Si Erin-chan, I can't believe this .. umiiyak ba siya?

Papalapit na sana ako sa kanila when someone's interrupted me behind my back. Nung una pumalag ako, but his whisper helps to bring me back to my senses. It was him.

Naiinis ako dahil sobra niya kong pinag alala. Lagi na lang siyang nawawala at hindi man lang nagpapaalam.

Nang tanggalin niya yung dalawang kamay niya na nakatakip sa mga mata ko, bumungad sakin ang nakangiting si senpai at Erin-chan.

"T-Teka, parang kanina lang ..."

"Nani desu ka?" tanong ni Sachi

"Pasensya ka na Miley-chan kung naiwan kita kanina ha, eto kasing si Erinniz, kinailangan ang tulong ko----Awts!!!"

"Aba! Ako pa ang may kasalanan ha!"

"Eh bakit mo ko sinikmuraan?"

"Bakit?! gusto mo pa? ha?!"

Nagbabangayan na naman sila, and that's not unusual. Parang walang nangyari ah. Sobrang nakakinis! naiinis ako sa kanilang lahat!

"Ano bang nangyare?!" I shouted

"Wala namang nangyari Haru-sama----"

"Shut up! Alam mo ba kung gaano ako nag alala?! You idiot! I hoipe you're happy that you've pissed me off! GET LOST!"

Walk out ampegg ko. Pero hindi ako umiyak sa harap nila. Never akong iiyak. 

__________________________________________________________________

Timothy's P.O.V

All this time nagsinungaling kami sa kaniya. Tiningnan lang namin siya habang galit na naglalakad paalis. Hindi namin siya masisisi, poker face ba naman ang bumungad sa kanya. Kailngan yun para hindi niya mahalata.

Nakatingin lang ako habang inaalalayan ni Erinniz si Sachi-boy na makatayo. I hate myself. Wala man lang akong magawa. I dont even know how to express my sympathy to him, Ang saya di'ba? Haaayyy .. umiiral na naman ang kadaldalan ng utak ko.

___________________________________________________________________

Erin's P.O.V

Flashback...

"Umalis ka na nga! Ang dami mo pang sinasabi eh"