Author's Note: UNDER REVISION
#5
Beatrice's PoV
"Nasaan kana bang kumag ka" I whispered nang nakaka-Nth times na.
Kanina pa ako naghihintay ha! More than 40 minutes lang naman ako naghihintay dito sa aming daily routine saan pa ba eh dito sa canteen. Hish! Napupuno na ako Julian ha! Pagnakita kita Julian malalagot ka talaga sa'kin.
Ano bang pumasok sa isip mo ha? Siraulo ka ba? NakaDrugs ka ba? Adik to ha! Ang sakit-sakit mismong kaibigan mo pa. Pinaglaruan mo ako Julian.
You made me weird pinahintay mo ako sa wala. That time, I was too dizzy and tired so I collapse. Kung alam ko lang ganun ang mangyayari sana hindi na ako pumunta. Shame on you Julian! What kind of friend you are?!
I heave a sigh of frustration then i remember something. Andito pa tong Daniel na'to. I can't face this anymore I want to burst out. Nagisip-isip muna ako ng gagawin.
10 minutes past, Ngayon lang sa akin nag-sink in. What date is it? I took my phone on my pocket and take a look on the calendar.
"WTF!, Thursday nga pala ngayon. Certified tanga ko talaga" mabilis kong sabi tapos iling.
May klase nga pala siya mga 10 am. I checked the time it was exactly 9:45 am. At this time, definitely naglalakad na iyon papuntang classroom yun pa kahit kailan hindi yun male-late. Never pa yang na-late sa klase kahit ni absent nga wala pa, loyal na loyal yang si Julian she's known as very hardworking and punctual student. I think ang rami nya nang punctual award sa bahay nila.
Ano Beatrice? Sige! puriin mo pa nang husto diba kanina-nina lang galit na galit ka sa kanya. Anyari?
Umiling lang ako at napagisip-isipan ko na bumili muna ng pagkain bago pumunta sa park.
After 5 minutes na paglalakad nandito pala ako sa park. Ito ang pinakagustong kong lugar dito sa school kasi ang ramdam na ramdam mo ang sincerity ng lugar.
Pumasok na ako at umupo dun sa may ibaba ng tree na grass ang baba. Gusto ko muna magpag-isa lang.Himinga ako ng malalim.
"Yehey! Ang sarap nang hangin dito."
~~~~~~~~~~~~
Daniel's PoV
3 weeks na ang nakalipasa nung nagawa ko yun sa kanya. Hanggang ngayon hindi niya parin ako pinapansin. Nagsorry naman ako pero parang wala lang sa kanya wala siyang kibo. Pag nagkikita kami tinatawag ko siya pero lakad parin siya ng lakad. In short INIIWASAN. Pagtini-text at tinatawagan ko siya hindi niya naman sinasagot at nire-replyan. Napapagod na ako. Alam ko mali ang ginawa pero pinagsisihan ko naman pero bakit ganito?! Hindi ko 'na alam na ganito ang kahihinatnan. Grabe epekto pala ito sa kanya.
Ang raming nagbago sa mga araw na iyon. Parang ang laking kawalan. Nung past few day I feel na hindi kompleto ang araw ko paghindi ko siya nakakausap. Pansin ko din wala ako masyadong ganang kumain. Hindi ko na siya nakikitang nakangiti. Yung ngiti niyang nakakatunaw. Yung mata niyang nakakasilaw. Yung ilong niyang hindi masyadong matangos pero bumabagay sa kanya. Yung the way mag arch ang eyebrows niya ang cute kaya. I really missed you Shiya.
I never meant to do it? Sorry kung napagtripan kita. Hindi ko naman alam na ganito ka sensitive. I'm sorry.
Nandito nga pala ako sa bahay sa bedroom. Napanggap akong may lagnat ayaw kong pumasok mas lalo akongnasasaktan pagnanakita ko si Beatrice ng ganyan. Malungkot, Matamlay, at Magiisa. Gusto kong makita siya ulit na dating Beatrice na masigla napapaenergetic, masiyahin yung laging tumatawa, yung medyo bad girl na look parang boyish tingnan. Ewan ko ba kung bakit siya ganyan?! Pero kahit ganun tanggap ko siya. Be what your are?
BINABASA MO ANG
I've Found The Right Way In You
HumorJust a very few a words. Everything changes. I don't even know where does it take me? It takes me from different. Different me. A personality full of hidden mysteries. A character full of sharp thorns. A behavoir full of sudden transformations. A...