Medya da Anıl var. İyi okumalar
Annemin bana Bodrum'a taşınıyoruz demesi ile içimde hem mutluluk hem de üzüntü vardı ancak hala şoktaydım buradaki tüm arkadaşlarımı bırakıp nasıl gidicektim. Peki Anıl ne olacaktı. Anıl kim diyicek olursanız o İstanbul'daki tek erkek arkadaşım, kardeş gibiydik.Beni korurdu,bana kızardı, bağırırdı ama yinede çok iyi anlaşırdık çünkü her kavgamızdan sonra hep birbirimize sarılır ve özür dilerdik
Tüm arkadaşlarımı çok özleyecektim ancak onları düşünmeye devam edersem okula geç kalıcaktım. Annemin yanağına bir öpücük kondurdum ve çantamı alıp okula doğru yürümeye başladım. Okul bizim siteye çok yakın olduğundan okula yürüyerek gidiyordum. Okula geldiğimde gizem yanıma gelip bana sarıldı. Gizem okuldaki en iyi arkaşımdı. Ona olan herşeyi anlatıcaktım ama onu üzmek istemiyordum bu yüzden son güne kadar birşey söylemeyi planlamıyordum.
İlk iki dersimiz edebiyattı.Nuray hoca sınıfımıza girdiğinde birşey yapmadım. Arka sırada oturduğum için hoca beni görmüyordu. Derse başlayınca kulaklığımı çıkardım ve müzik dinlemeye başladım. Müzik dinlerken uyuya kalmışım, uyandığımda gizem beni dürtüklüyordu ve sanırım okul bitmişti. Ayağa kalktım çantamı alıp okulun kapısına doğru ilerledik. Gizem'e son kez sarılıp eve doğru yürümeye başladım, eve geldiğimde annemler eşyaları toparlamaya başlamışlardı bile.
Birşey demeden odama çıktım bugün fazla uyumuştum ancak hala uykum vardı.üstüme bol bir t-shirt giydim ve uyumaya başladım
*********
Okulun son 1 haftası normal sıkıcılıkta geçmişti nihayet okulun son gününe gelebilmiştik aslında hem üzgünüm hemde mutlu üzgün olmamın sebebi arkadaşlarımı birdaha göremicek olmam, mutlu olma sebebim ise okullar kapanıyor ve Bodrum'a taşınıyor olmamız. Herşey çok karışmıştı ve ben hala Anıl ve gizem hiçbir şey söylememiştim. Bodrum'a gittiğimi öğrendiklerinde çok kızıcaklar biliyorum ama şimdi söylersem hem üzülürler, hemde gitmeme izin vermezlerdi.
Okul müdürü çok sıkıcı bir konuşma yapmıştı resmen 20 dk sürmüştü. Hala ne yapıcağımı bilmiyordum.Yarın gidiyorduk. Ben bunları düşünürken Anıl yanıma geldi ve bana "naber güzellik bu aralar seni göremiyoruz hayırdır" dedi hiçbir şey demeden ona sarıldım ve ağlamaya başladım.Anıl kolumdan tutup beni geri çekti. Yüzümdeki göz yaşını sildi ve "niye ağlıyorsun yoksa biri birşey mi yaptı sana" dedi. "Hayır" diye cevap verdim. Çok fazla konuyu belli etmek istemiyordum. Herşey bittikten sonra eve doğru yürümeye başlamıştım, eve geldiğimde tüm eşyalar resmen kaldırılmıştı annemler bugün gece yola çıkıcağımızı söylemişlerdi. Bu yüzden odama çıkıp sırt çantama gerekli olan şeyleri koydum. Şarj aleti,kulaklık,kitap,1 şişe su,kalemlik,güneş gözlüğü koydum. Diğer kıyafetlerinin hepsi 1 hafta önceden hazırlanmıştı bile.
Mutfakta yiyicek birşey olmadığından dışardan sipariş verdim. Yemek gelene kadar bende gizemlerin evine gittim, onu son kez görmek için. Kapıya annesi çıkmıştı ve gizemin evde olmadığını söyledi gizem evde yoksa bende Anıl'ı görmeye giderdim o zaman. Anıl'ın evine geldiğimde ise kimse kapıyı açmadı, nerde bunlar nereye kayboldular böyle. Neyse bende o zaman eve gidiğim biraz uyumaya ihtiyacım var. Evin kapısı açıldığında karşımda sevdiğim herkesi görmüştüm. Nasıl yani Anıl ve gizem Bodrum'a gidiceğimiz biliyorlarmı!
"Partine hoşgeldin Ada" doğru ya. Bugün, okullar kapandığı için parti gibi bir şey vericektik. Umarım bu gün mutlu bir şekilde sona erer.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başımın belası
Novela Juvenil"Orada asla mutlu olamayacağım" demiştim bodrum'a giderken. Daha sonra başımı arabanın camına yaslayıp, sessizce ağlamıştım. Şimdi düşünüyorum da; Bodrum en büyük sevinçlerime, üzüntülerime, öfkelerime, kaygılarıma ve en önemlisi de aşkıma şahit olm...
