Βυζαντίω Γενόμενα {Cover By KonstantinosSpanos}

Ι Τουρμπάνι ή Κράνος;

Ο Ιωάννης, ο όγδοος στην Ιστορία του Βυζαντίου που έφερε αυτό το όνομα, γνώριζε ότι ο κίνδυνος είχε μόνο έναν μονολεκτικό ορισμό· Τούρκοι. Από το 1422, όταν ο πατέρας του, ο Μανουήλ ο Δεύτερος, ο Παλαιολόγος, αρρώστησε κι ήταν ανίκανος να κυβερνήσει, εκείνος είχε επωμιστεί το βάρος της διακυβέρνησης. Επίσημα ανέλαβε το αυτοκρατορικό διάδημα το 1425, σε ηλικία τριάντα δύο ετών. Κι από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε να κυβερνά, προσπάθησε να σώσει την Αυτοκρατορία από τον κίνδυνο.

1424

Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη περίμεναν την αυτοκρατορική πομπή από νωρίς το πρωί. Ο Ιωάννης είχε επιστρέψει από τη Βενετία μετά από έξι μήνες απουσίας του.

Ο διάδοχος του βυζαντινού θρόνου δεν άργησε να φανεί. Η Ελένη έτρεξε και τον προϋπάντησε.

"Καλώς μας γύρισες, γιε μου, πίσω στην πατρίδα σου. Εγώ κι ο αδελφός σου σε περιμέναμε εναγωνίως, από τη στιγμή που μας ανακοίνωσες στο γράμμα σου την επιστροφή."

"Χαίρομαι που γύρισα μητέρα, αν και θλίβομαι που δεν κατόρθωσα τίποτα," είπε με σκοτεινιασμένο βλέμμα ο νεαρός άρχοντας. Κοίταξε φευγαλέα τον μικρό του αδελφό, τον Κωνσταντίνο, ο οποίος τον χαιρέτησε με ένα νεύμα.

"Ώστε οι έξι μήνες της απουσίας σου δεν απέδωσαν όπως περίμενες;" τον ρώτησε.

"Όχι, Κωνσταντίνε," αποκρίθηκε ο Ιωάννης και κατευθύνθηκε στο γραφείο του, με τον αδελφό και τη μητέρα του να τον ακολουθούν.

"Οι άρχοντες της Ουγγαρίας και της Βενετίας με καλωσόρισαν θερμά, μου προσέφεραν το πιο διαλεχτό φαγητό και το καλύτερο κρασί τους, μου παρέθεσαν τον πιο μεγάλο κι άνετο ξενώνα στα παλάτια τους, κανείς όμως δε δέχτηκε να με βοηθήσει στην άμυνα εναντίον των Τούρκων," είπε ο πρίγκιπας, εμφανώς απηυδισμένος από την συμπεριφορά των γειτόνων τους.

"Τουλάχιστον γνώρισες μέρη που δεν είχες ξαναδεί," προσπάθησε να ευθυμήσει την ατμόσφαιρα ο Κωνσταντίνος. "Έχω ακούσει ότι η Βενετία είναι η ομορφότερη πόλη της Δύσης."

Αυτά του τα λόγια εισέπραξαν μια άγρια ματιά από την Αυγούστα Ελένη και έναν κουρασμένο αναστεναγμό από τον μεγάλο του αδελφό.

Είναι δεκαοχτώ χρονών, σκέφτηκε από μέσα του ο διάδοχος. Θα μάθει αργά ή γρήγορα.

"Στα αλήθεια τους έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη τους Λατίνους και τους Βόρειους;" Απόρησε η Αυγούστα Ελένη.