Βυζαντίω Γενόμενα {Cover By KonstantinosSpanos}

ΙΙ Αθηναΐς και Πουλχερία

Η Αθηναΐς ήταν, όπως αβίαστα μαρτυρούσε το όνομά της, τέκνο των Αθηνών κι ίσως και της ίδιας της αρχαίας θεάς. Τίποτα δεν είχε να ζηλέψει από την Αθηνά· διέθετε μια δωρική χάρη, μια ομορφιά ανεπιτήδευτη, μια ώριμη σοφία με έναν απόλυτα ακέραιο και αδαμάντινο χαρακτήρα.

Η Πουλχερία ήταν το δευτερότοκο παιδί του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων Αρκαδίου και της σκανδαλώδους Ευδοξίας, ωστόσο ήταν το πρώτο τους παιδί που μεγάλωσε, γιατί η πρωτότοκη κόρη τους πέθανε σε βρεφική ηλικία. Είχε άλλα τρία αδέλφια· την Αρκαδία, έναν χρόνο μικρότερή της, τον Θεοδόσιο, που ήταν ο διάδοχος του θρόνου και τη Μαρίνα. Τα δυο τελευταία αδέλφια γεννήθηκαν το ίδιο έτος, δυο χρόνια μετά την Πουλχερία και κατά τη γέννα της Μαρίνας η Αυτοκράτειρα Ευδοξία πέθανε.
Η Πουλχερία μορφώθηκε άρτια κι έλαβε εξαιρετική φιλοσοφική και θεολογική παιδεία. Ήταν ευσεβής και ενάρετη, αφοσιωμένη στο ήθος. Υπήρξε προσωπικότητα ιδιαίτερα δυναμική, δραστήρια, ευφυής και φιλόδοξη.

Ήταν επόμενο το γεγονός ότι όταν αυτές οι δυο εκρηκτικές προσωπικότητες συναντιούνταν, θα συνέβαιναν απερίγραπτες συγκρούσεις και εκρήξεις μεγατόνων. Η πραγματικότητα δεν απέχει τόσο πολύ από αυτή την αναλογία.

Ο πατέρας της Αθηναΐδος, ο Λεόντιος, ήταν φιλόσοφος, από τους πιο επιφανείς νεοπλατωνικούς, που δίδασκε κανονικά στη μεγάλη σχολή των Αθηνών, την οποία ακόμα κανένας Ρωμαίος Αυτοκράτορας δεν είχε τολμήσει να προκαλέσει. Δεδομένου του επαγγέλματος και των πεποιθήσεων του, ο σεβαστός Λεόντιος παρέμενε πιστός στην Αρχαία Θρησκεία των Ελλήνων, το ίδιο κι η Αθηναΐδα.

Η νέα αυτή είχε μεγαλώσει χωρίς μητέρα, γιατί η δύστυχη Νικία είχε πεθάνει, όταν ήταν ακόμα νήπιο. Αναθρεμένη δίπλα στον πατέρα της, διδάχτηκε από παιδί τα γράμματα, έγραφε και διάβαζε τέλεια στα Ελληνικά και στα Λατινικά, κατανοούσε τα Ομηρικά Έπη, μελετούσε φιλοσοφικά κείμενα, αλλά και ιστορικά, του Ηροδότου, του Ησιόδου, του Ξενοφώντα, του Θουκιδύδη και πολλών άλλων Ελλήνων και Ρωμαίων, απορροφώντας τις γνώσεις σαν σφουγγάρι κι ο πατέρας της καμάρωνε για την οξυδέρκεια και την ευφυΐα της. Με πρότυπα την Αθηνά, την Αντιγόνη και την Αταλάντη, η Αθηναΐδα πληρώθηκε αρετές και ξεχώριζε στα κορίτσια της ηλικίας της για τη σύνεση και τη σωφροσύνη της. Ήταν δίκαιη, υπομονετική, συμπονετική και πάρα πολύ εργατική, αφού μόνη της συντηρούσε το νοικοκυριό από εννιά χρονών. Μα και στις τέχνες ήταν ζηλευτή· ήξερε ολόκληρα θεατρικά έργα απέξω, απήγγειλε ποιήματα με στόμφο ραψωδού και η δεξιοτεχνία της με τη λύρα και τον αυλό, θα έκανε κι αυτές τις Μούσες να ωχριούν. Αδιαμφισβήτητα, η Αθηναΐδα, εκτός από πανέμορφη, ήταν και προικισμένη με όλα τα χαρίσματα από τις Χάριτες, τις Μούσες και τις Νύμφες. Ωστόσο, οι Μοίρες δε φάνηκαν τόσο απλόχερες μαζί της.