it looks sad

- Czy drzewa płaczą? - pytanie wypłynęło z ust pięcioletniego chłopca, niewinnością ocieplając ich leniwy, jesienny spacer. - Wyglądają smutno.

- Co za nonsens - mężczyzna zdążył wciąć się przed odpowiedź małżonki przygotowaną na rozbrajającą, dziecięcą ciekawość. - Drzewa nie mogą wyglądać smutno. Ty możesz wyglądać smutno, ja, ale drzewa? - zakpił. 

Tony łypnął na niego lśniącymi oczami, pochmurniejąc i biorąc do serca słowa, które wtedy padły. Pozostały wbite niczym maleńkie drzazgi na kolejne paręnaście jesieni.

Jednakże nadszedł dzień, gdy Howard zapragnął odwołać wypowiedziane ciosy, przyznając rację synowi, a opłakujące drzewa znów zaścieliły gęsto liśćmi ścieżkę pod jego butami. 

Chryzantemy wyglądały okropnie smutno na grobie jego dziecka.