Montereal Academy

CHAPTER 44

MAXDRINE'S POV

Sa tagal ng panahon na naging busy ako Hindi parin naalis saaking isipan ng mga bagay na Nalaman ko.Sino ang batang iyon? bakit nila kailangan itago sakin lahat?Nahihirapan nadin ako sa sitwasyon ko feeling ko ang pagkatao ko ay hindi buo,Halos hindi nako nakain at puro alak ang laman ng tyan ko.Hindi nako nauwi sa bahay Ngunit ngayon ewan ko lang kung bakit ako narito Siguro ay Hinatid ako ni mark.

"Heinz anak..."Katok ng aking ina

"Heinz."

Ganto lagi ang routine naming dalawa Magtutulug tulugan ako upang Hindi makausap.Hindi pako handa.

"Heinz anak.. Alam kong gising ka pakinggan mo naman ako please.." Garalgal na aniya mukang iiyak nanaman sya

"Anak kumain kana muna may dala akong paborito mo----"

"Busog ako"Putol ko sa sinasabi nya

"Pero anak----" hindi kona sya pinatapos ang bumangon na ako para harapin sya

"Mom Kung wala na kayong sasabihin pwede nyo nakong iwan,Pwede na kayong umalis" wika ko kahit alam kong masasaktan ko sya pero

PAAAKKK

"Alam moba ang ginagawa mo sa sarili mo?pinapatay mo nanaman ang puso mo!iniisip mo na para samin lang ang ginawa naming desisyon at hindi para sa ikabubuti mo!Anak naman!Hindi ka ganyan wag mong isisi samin ang lahat dahil hindi namin ito ginusto!Ano bang nangyayari sayo!" Sigaw nya Habang pumapatak ang mga luha

uggghhhh!!!Ayoko ng ganto!i hate being this type of me!ang tigas ko!!!

"Anong nangyayare sakin?Hindi mo alam"sagot ko

"Heinz!"

"Ano nanaman ba?" matigas na tanong ko

"Ano ba! ano ang nangyayare sayo!?"

"Marami!at kahit isa don ni wala kayong nagawa! wala kayong alam!Ni hindi nyo nga makamusta kung okay lang ba ako pagkagaling sa School!Kung buhay paba ako! kung ano ng nangyayari sakin sa araw-araw"

"Kayo ang may kasalanan nito---Alam nyo,lumalabas kase na parang hindi ko kilala ang sarili ko Na wala akong alam.Buong buhay ko pinaniwala nyoko sa kasinungalingan nyo!Anong-Anong klase magulang kayo!?'"Naluluhang tanong ko Batid kong nagulat sya sa tanong ko

"Mom?Noona?Are you fighting again?" wika ni harvy sa labas ng kwarto ko

"Harvy go to your room" utos ni mom.

"Buong buhay ko gusto ko lang naman na maging normal ang buhay ko, Pumasok na walang pakialam sa madadaanang tao, Mabuhay ng Normal na pagkatao na hindi itinatago ang sarili sa maskara Upang maprotektahan ang pamilyang to!Gusto kong mabuhay na hindi nagtatago,normal na buhay na walang pumapagitan na kamatayan,Hindi Humaharap kay kamatayan, Gusto kong mabuhay na Walang kasinungalingan!"

"Pagod nako!Pagod nakong sumugod sa laban na Patalim lang ang inaasahan,Pagod nakong iharap ang buhay ko sa kalaban,Ang gusto ko Normal na buhay!Normal!At ayon ang bagay na kahit kailan ay hinding hindi nyo maibibigay.."wika ko Kaya naman Lalong humagul gol ang aking ina Patuloy naring tumutulo ang aking mga luha

Tatalikod na sana ako ng may palad na lumipad sa aking pisngi

PAAAKKK

"Wala kang karapatan upang pagsabihan ng ganyan ang magulang mo!"Sigaw ng chairman nasa likod nya si dad si hxian at si harvy

"Heinz"

"So kayo?Kayong lahat may karapatan kayong ipagkait sakin ang pagkatao ko?"

"Ah!Oo nga naman meron,Kase para sa ikabubuti ko lintik na ikabubuti ya---"