Heartless heart

1. Tara

Tara's P.O.V

"Ik hou van je." Ik had een tv programma opgezet om te hopen dat ik gevoel kreeg. Mijn leven lijkt gewoon op een zwart gat. Ik ben nooit verdrietig, bang, vrolijk en als laatste verliefd geweest. Mijn beste vriend zegt dat iedereen een liefde heeft. Maar wat als je geen gevoel hebt? Dan kan je nooit iets voor iemand voelen.

Ik zette de tv uit en liep naar mijn kamer. Op school probeerde ik gevoel te acteren, wat lastiger is dan je denkt. Niemand weet dat ik geen gevoel heb alleen op mijn beste vriend en zijn moeder na.

Ik had besloten te gaan slapen dus trok ik mijn pyjama aan en poetste ik mijn tanden, onrustig viel ik in slaap.

---------in nachtmerrie------

"Tara luister naar me!" riep iemand en ik draaide me om.

"Wat is er?" vroeg ik en rende weg het bos in.

"Blijf bij me!" riep hij en rende achter me aan. Ik probeerde te stoppen met rennen maar het lukte niet.

"Ik kan niet stoppen met rennen!" riep ik naar hem.

"Geeft niet, zolang je maar contact met me hebt." zei de jongen.

"Grijp hem!" hoorde ik mannen roepen.

Ik schoot een paar bosjes in en schuilde me daarachter.

Opeens hoorde ik niks meer en keek voorzichtig over de bosjes heen.

"Nu heb ik je!" riep een man en bond mijn polsen vast.

-------------------------

Ik schrok op uit de nachtmerrie en lag hijgend in mijn bed.

Ik liep naar de badkamer en keek naar mezelf. Mijn donkerbruine haren zaten door de war en mijn groene ogen keken moe. Ik gooide wat water in mijn gezicht en dronk nog wat. Toen ik terug wilde lopen kwam ik Cole tegen, mijn beste vriend, we woonde samen in een huis met zijn moeder. Mijn ouders waren 3 jaar geleden omgekomen door een schietpartij en ik was er zelf bij...

Ik heb steeds throwbacks van dat moment en ik kan ze niet stoppen.

"Tara, gaat het wel?" vroeg hij.

"Jawel, ik had gewoon een nachtmerrie." zei ik.

Cole opende zijn armen en trok me in een knuffel.

"Ik bescherm je." fluisterde hij in mijn oor en ik glimlachte.

Na een paar minuten trok ik me terug en keek hem aan.

"Welterusten Tara en geen nachtmerries meer hebben he?" zei Cole en hij gaf me een kus op mijn wang.

"Maar wat als ik ze niet kan stoppen?" vroeg ik.

"Dan kom je bij mij in bed liggen." zei hij en ik glimlachte.

"Oké, is goed, welterusten Cole." zei ik en liep weer naar mijn kamer.

Ik plofte op bed neer en keek naar het plafond. Zal ik ooit is een keer van deze nachtmerries afkomen? dacht ik en keek op de wekker; 3:18 stond erop.

Zuchtend draaide ik me om en viel in slaap.

--------

"She looks so perfect standing there in my american appearel underwear...." Ik drukte mijn wekker uit en hij viel van mijn nachtkastje af.

Zuchtend rolde ik uit bed en pakte mijn wekker op die ik weer op mijn nachtkastje zette. Goed begin van de dag...

Ik trok mijn badjas aan en liep de trap af naar de keuken.