"ALINDOG"

chapter I

ganito ang pasimula,

sa isang lugar natatandaan ko pa ng bata pa ko isang isla ang matatanaw sa di kalayuan,minsan habang namamangka kme ng pinsan ko niyakag ko sya papunta dun pero ayaw nya dahil mapanganib daw..

napaisip na lang ako,bakit kaya?

kahit nakauwi na kami sa bahay

palagi ko pa rin naiisip ang islang

iyon.

ano bang mayron dun kasi lahat ng matanda na pagtanungan ko na lam kong may alam dun eh halos parehas ang sagot nila;

delikado dun!

wag mo ng alamin",

at ang nakakatakot pa na sinagot sakin eh,

may ilan ng nangahas na pumunta dun pero ni isa sa kanila walang nakabalik !!!

tumayo bigla ang balahibo ko sa sinagot sa kin ng matandang un...

nakakatakot pala talaga ang islang un.kaya wala talagang makakapagsabi sa mga pumunta dun dahil walang nakauwi kahit isa.pero pagtinitignan ko ang isla napaka ganda talaga.

ewan ko ba! kahit ako natatakot din,base sa mga naririnig ko tungkol sa islang un.

maraming bagay-bagay na gumugulo pa rin sa utak ko".

isang gabi naisipan kong tumambay sa tindahan sa kanto.

nakakauhaw;

'pabili po...

'pabili po...

anu yun utoy?

tanung ng tindera saken.

softdrinks nga po.

habang umiinum ako ng softdrinks my mga matatandang nag-iinuman malapit sa tindahan na tinatambayan ko.

hoy! magsiuwi na kau gabi na magsasara na ko!.pasigaw ng tindera sa kanila.

makaalis na rin kaya baka magkagulo pa dito madamay pa ko.

aktong aalis na ko ng may sumagi sa tenga ko;

"alam nyo mga bata pa kayo para talunin ako sa inuman,

'papunta pa lang kayo pabalik na ako'

nakikita nyo ba yang isla na yan,turo pa nya kahit madilim ay naaaninag ang kagandahan dahil sa liwanag ng buwan.

"marami ang takot talaga jan,pero lam nyo ba muntik na kong makarating jan".sabi pa ng matandang lasing na lasing.

"blog.....

nagulat kame bumagsak pala ang matanda sa sobrang kalasingan.inakay naman sya pauwi ng mga kainuman nya upang ihatid sa bahay nito.

"wala pala to eh bagsak" sabi ng isa sa bumuhat sa kanya.

lam ko may nalalaman ang matandang yun tungkol sa isla.

"gabi na pala kaylangan ko ng umuwi".

sa aking paglalakad tinatanaw ko pa rin ang islang iyon na parang napakarami ng katanungan.