|My Protect Angel's Smile|✓

~15.BÖLÜM~

Yazarlar: BlonDark&SeKaiLover

JongIn sabah uyanır uyanmaz göğsünde yatan minik figüre baktı. Huzurlu bir gülümsemeyle alnını öptü. Biliyordu ki başka kimsenin yanında bu kadar rahat olamazdı. Çünkü onun tek ailesi Kyungsoo idi. Onu uyandırmamaya özen gösterip kalkarak yavaşça odadan çıktı. Kendini duşa atacaktı ve ardından Luhan'ı bulacaktı. Artık daha huzurlu hissediyordu. Luhan'dan ayrılacak olmak onu üzse bile bu o kadar zor olmayacak gibi duruyordu. Ilık suyun altında sakince gözleri kapalı bir şekilde dururken Kyungsoo'nun tatlı tatlı gülümseyen yüzü beliriyordu kafasında. Farkında olmadan gülümsedi ağzından çıkan cümleyi bile farketmemişti.

"Senin gibi birine sahip olduğum için çok şanslıyım."

-

Evden çıkarken Luhan'ı aradı ve buluşmak istediğini söyledi. Bir kaç bahane bulsa bile sonunda Jongin onu ikna etmişti. Jongin zaten adı kadar emindi ayrılmak istediğini duyunca çok sevinecekti Luhan. 

Böylece hemen Kyungsoo'ya koşup "Jongin beni terketti yani beni sevmiyor! Artık birlikte olabiliriz" diyecekti. Bunu tahmin etmek kolaydı. Peki ya Jongin bununla baş edebilir miydi? Denemeden bilemezdi. Dayanmaya çalışacaktı yinede. Kendisini sevmeyen biriyle olmanın tek bir anlamı bile yoktu. Jongin gururu çok büyük olduğu için artık Luhan'ı umursamayacağını düşünüyordu. 

Luhan kafeye geldiği andan itibaren aralarında anlamsız bir sesizlik vardı. Jongin konuya giremiyor, Luhan ise bunu devam ettirmek istemiyordu. Biri konuşmalıydı. Tabiki ilk konuşan Luhan'ı buraya çağıran Jongin olacaktı. 

"Luhan... Sözümü kesmeden anlatmama izin ver... Seni seviyorum. Ama sevgim sana yetmiyor biliyorum. Başkasını severken bana bakamayacağını biliyorum... Baştan bilseydim böyle bir şeye izin vermezdim. İstemediğin halde benimle çıkmanı istemezdim. Senin için olduğu kadar benim için de zor. Burda bırakalım. Bir daha aramızda arkadaşlık dışında bir münasebet ve konuşma olmayacak söz veriyorum."

Jongin şuan ki gücüne hayran kalmıştı. Soğukkanlı bir şekilde ağlamadan Luhan'ın gitmesine izin vermişti. 

Şaşkınlığı gözlerinden belli olan Luhan gözlerini kocaman açmıştı. "Yani sen biliyordun...?"

"Jongin ben.." ne diyeceğini bilemiyordu.

Gözleri doldu yani şimdi sevdiği insanla arasında bir engel yok muydu?  "Teşekkür ederim ben... Jongin çok teşekkür ederim. Sana minnettarım." 

Luhan, Jongin'in elini masanın üzerinden kavrayarak sıkıca tuttu rahatlamayla gözünden bir damla süzüldü. Jongin onun yanağını silerek gülümsedi. Ardından bir şey söylemeden masadan kalktı. Bunu onun için yapmamıştı, Kyungsoo için yapmıştı.  Içinde anlamdıramadığı bir his vardı. Luhan ile ayrıldığı için üzgün hissetmiyor gibiydi ama canını sıkan bir şeyler olduğuna yemin edebilirdi.

Jongin anahtarını almayı unuttuğu için ve lüks dairelerine bir şifre bile kaydetmedikleri için dışarıda kalmıştı. Zile basarak Kyungsoo'nun evde olmasını diledi.