Steph's POV.
"Steph ako nga pumutol ng koneksyon namin. Pero napako pa rin yung pangako n'ya!" Paglaban ni Dianne. Hindi n'ya ba nakukuha yung gusto kong sabihin?.
Umupo ako sa tabi n'ya. "Dianne...pinutol mo ang koneksyon n'yo...nangako s'ya sa'yo na ikaw lang. Pero pinutol mo Dianne eh. Sa tingin mo ba panghahawakan n'ya pa rin yung pangakong yun kung wala na kayong koneksyon?. Kumbaga ang tawag na sainyo ngayon, Strangers with memories. Dianne tapos na kung anong meron kayo. Kalimutan mo na s'ya. Kung s'ya nga nagawa ka n'yang kalimutan ikaw pa kaya? Dianne kung meron na s'yang ibang mahal. Ayos lang yun. Minahal ka din naman n'ya diba?" Hinihimas ko yung likod n'ya para kahit papaaano kumalma s'ya.
"S-steph...ang hirap kalimutan nung mga masasayang alaala eh." Ang daming luha na yung sinayang n'ya.
"Dianne...pinapangunahan ka lang ng sakit." Bigla nalang s'yang yumakap saakin tsaka humagulgol ng napakalakas. Bumukas yung pinto tapos umupo si Mae sa tabi namin para yakapin kaming dalawa ni Dianne.
"sabi na nga ba nakita mo sya eh." Inangat ni Dianne yung ulo n'ya para makita si Mae.
"N-nakita mo rin s'ya?" Tanong ni Dianne sakanya. Kubg nakita ni Mae at Dianne. Ako pang pala ang hindi nakakita saaming tatlo?. Obviously.
"Oo kasama n'ya yung fiancé n'ya." Nagulat si Dianne sa sinabi ni Mae. Bakit? Anong nakakagulat dun?.
"F-fiancé?? As in fiancé???!" Oh ano namang big deal dun?.
"Bakit Dianne?" Ang kati kati na ng dila koo!.
"Yep. Kausap ko s'ya kagabi. Ivan Montenegro-Taylor. Name nya sa FB. Ikaw pa rin daw. Obvious naman sa Name sa FB n'ya diba?" Ngumiti tsaka nagkibit balikat nalang si Mae tapos tinapik balikat ni Dianne at ttsaka lumabas na ng Kwarto.
"Go. Habang hindi pa huli ang lahat." Tinapik ko din ang balikat nya at tsaka lumabas na ng kwarto.
"Sana hindi.pa huli si Dianne" sabi ko kay Mae habang nasa kwarto n'ya.
"Hindi pa naman talaga" ngising sabi n'ya.
"Bukas na start ng klase diba? Tulog na ako" tumango lang s'ya kaya lumabas na ako ng kwarto n'ya.
Dianne's POV.
Binuksan ko kaagad yung laptop ko. Inopen ko yung facebook account ko at tsaka sinearch yung name na sinabi ni Mae. Habang nagtatype ako may lumabas na kaya clinick ko agad. Nagsend ako ng friend request sakanya.
Wala pang 5 minutes inaccept nya agad ako. NagHi ako sakanya.
Ivan Montenegro-Taylor.
You: h-hi?
Ivan: Hello:)
You: Ivan I'm sorry.
Ivan: Hindi ka pa nanghihingi ng tawad pinatawad na kita:)
Wala na ba syang nararamdaman para saakin? Ang sakit.
You: Sorry pa rin. Nakita ko kayo bg fiancé mo kanina sa mall.
Ivan: ahh oo. Nagpasama sya saakin para magshopping. Kaya sinamahan ko na sya.
You: ahh. How sweet naman pala? Hehe.
Ivan: haha oo nga eh.
You: can I ask one thing?
Ivan: Sure.
You: M-masaya ka ba?
Ivan: Let's say Yes. Pero may kulang akaya hindi ako kasing saya ng normal na mga tao.
YOU ARE READING
Unexpected Love
Teen FictionSabi nga nila...Expect the unexpected... Well, nung una naguguluhan ako sa quote na 'yun. Pilit kong iniintindi. Pero tama nga ba na pinipilit ko lang ang sarili ko para intindihin ang salitang iyon? O hayaan ko ang sarili ko hanggang sa maintindiha...