ACCEPT IT OR NOT
Why? Did I agree to that bet? And why did he appear out of nowhere? Gusto ko na talagang sumigaw ngayon dito sa loob ng coffee shop sobrang stress na ako sa buhay dumagdag pa ang taong ito.
I looked to him and told him that I don't want to be his "Travel Buddy" but no effect naka smile pa rin sya ng sobra. Hindi ko alam kung psycho sya e.
"Well if you don't want it, then fine but later makikita mo na lang ang mukha mo sa news with a caption "The famous diamond of the business industry is a big fraud" No way he can't do that. Sisirain nya ang pangalan ko lalong lalo na ang company. I can't let him do that.
"Mr. Hernandez you can't do that. Bakit mo sisirain ang pangalan ng tao na dalawang beses mo pa lang nakita?" He smiled.
"First call me T R A V E L Travel! I don't like Mr. Hernandez. Lastly, that's my point, bakit ka nakipagbet sa isang tao na unang beses mo pa lang nakita?" WTF! May point sya pero the heck nabigla lang ako dahil bigla na lang sya lumitaw out of nowhere kasalanan nya talaga.
"Okay Mr. Hernan-" I stop okay I get it. "Okay Travel. Nabigla lang ako ng time na nakipagbet ako sayo and hindi ko sinasadya na mag-agree sayo dahil nadala lang ako sa eksena and you just appear out of nowhere." Pagpapaliwanag ko sa kanya. I thought he gets my point but
"Well a bet is a bet. And a deal is a deal. So do you accept it or not? Remember what will happen" He said with an evil smile.
"Can you give me 1 week? Iisipin ko muna." I told him with a little smile. He looked at me and he put his arms in his chest.
"No I'm only giving you 3 days." Sinabi nya sa akin habang umiinom ng kape.
I sip my coffee to calm. Putsa, lumamig na yung kape ko. I can't do anything about it. Hindi ko alam ang pwede pa nyang gawin kapag tumanggi pa ako. I glance at him and what the nakatingin din sya sa akin. Letse ano ba itong pinasok ko?
"Okay. I will tell you my answer in 3 days." With that inubos nya ang coffee nya and stand up. He was planning to leave. God thank you aalis na sya. Akala ko lang pala aalis na sya pero bumalik sya and said this "Kung hindi ka talaga papayag sa usapan, pasensya babagsak ka." He was saying those things straight to my eyes. Umalis na sya habang ako, sobrang tense, hindi pwede.
Hindi na ako bumalik sa company after that. Sa Del Rio Main house ako napapunta. I don't even know kung bakit ako dito dinala ng sarili ko. I just shrugged and automatically nagbukas ang gate. Nagpark na lang ako sa harap ng bahay. Tiningnan ko ang bahay, ang tagal ko na rin palang hindi nakakatapak dito. Pagkapasok ko sa bahay sumalubong sa akin si Nanay Lida.
"Anak, kamusta? Bat ngayon ka lang ulit napasyal dito? Namiss kita, lagi ka na lang lulong sa trabaho." Sabi nya sa akin habang may pag-aalala sa kanyang mata. Wala na akong nagawa kundi ang tumakbo sa kanya at bigyan sya ng isang mahigpit na yakap.
"I miss you Nanay" habang hinahaplos nya ang aking buhok. Ganito ako sa kanilang mag-asawa itinuring nila akong parang tunay na anak. Medyo nawala lahat ng problema ko. Humiwalay ako sa yakap kay Nanay at binigyan sya ng sobrang tamis na ngiti.
"Kamusta kayo dito Nanay? Okay lang po ba kayo dito sa bahay? Di po ba kayo nababagot?" Sunod sunod na tanong ko. Tumawa lang naman si Nanay.
"Anak maayos kami dito wag mo kaming alalahanin." Sagot ni Nanay habang nakangiti.
Huminga ako ng malalim, binigyan sya ng isang matamis na ngiti at nagpaalam na pupunta lang ako sa kwarto ko para magpahinga.
Habang nandito ako sa kwarto ko na as usual walang pinagbago, nagbalik sa akin lahat lahat ng alaala ko. Madami akong dahilan kung bakit umalis ako sa bahay na ito at mas pinili na mag-isa.
I lost everything since that day. The day when my father died.
Sobrang miss ko na sya and kung nandito lang sya ngayon nasabi ko na sa kanya lahat ng gusto kong sabihin.
Hay,stop na Reagal ipahinga mo na muna ang sarili mo. Kailangan mo ang pahinga sa loob ng 3 days dahil after that hindi mo na alam ang mangyayari.
