ตอนนี้ผมเดินมายืนอยู่บนเวทีที่แล้วครับ คู่ที่4และ5อีกสองคู่กำลังเดินระหว่างนี้ผมจะอธิบายลักษณะคุ่ต่อสู้ของผมให้ฟัง
"นี่คุณหนูตัวน้อยยอมแพ้ดีกว่านะแค่ขนาดตัวเธอก็แพ้แล้ว"
จะว่าไงดีเค้าตัวใหญ่บิ๊กเบิ้มมากกล้ามเนื้อแขนขาเป็นมัดๆแถมมีหนวดสั้นๆด้วย ผมล่ะสงสัยจริงๆครับว่าพี่เบิ้มแกอายุ15จริงๆใช่มั้ยไม่ใช่ว่าอายุ35นะครับ ส่วนอาวุธแกก็คือขวานครับ
"ผมไม่ยอมหรอกครับ"ผมตอบนิ่งๆ
ถึงผมจะเข้ากับคนไม่เก่งแต่ถ้าผมคิดจะสู้ล่ะก็ผมไม่สนนะว่าเป็น จะคนใกล้ตัว คนแปลกหน้า คนน้าแปลก หรือเแม้แต่เด็ก ผู้หญิง คนแก่ ถ้าผมคิดว่าเป็นคู่ต่อสู้หรือศัตรูผมก็สู้ได้ไม่เกี่ยง
"ไม่เอาอาวุธหรอ"รุ่นพี่ผมดำถามผม
"ไม่ครับอาวุธของผมน่ะผมถืออยู่แค่พวกคุณมองไม่เห็นก็เท่านั้น"ผมตอบ
"อ่า..ตามใจครับ"รุ่นพี่ผมดำวิ่งไปที่กระดิ่ง
อาจารย์ทั้งสามรู้สึกว่าพวกเค้าจะสนใจนิดหน่อยนะว่าทำไมผมถึงไม่ใช้อาวุธเกร้งๆ
พอสัญญาณดังพี่เบิ้มก็วิ่งเข้ามาหาผมแต่ถึงจะบอกว่าวิ่งพี่แกก็วิ่งช้ามาก ระยะห่างของผมกับพี่เบิ้มห่างกันประมาณ10เมตรแหนะ
เฮ้อ
ผมถอนหายใจแล้วยกมือขวาขึ้นเสมอหูจากนั้นผมก็สบัดมือไปด้านหน้า
กึก
พี่เบิ้มชะงักค่อยๆตาเหลือกและล้มลง
ตึง!!
เสียงขวานพี่เบิ้มตกลงพื้นทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่งคนที่ต่อสู้อยู่หยุดขยับสายตาทุกคู่หันมามองผม
อา..เกลียดชะมัดการเป็นจุดเด่นเนี่ย เพรางี้ไงถึงไม่อยากเอาจริง ถึงเมื่อกี้จะยังไม่เอาจิงก็เถอะนะ
ร่างพี่เบิ้มค่อยเรืองแสงสีแดงแล้วสลายไปพร้อมกับขวาน สงสัยถูกส่งออกไปแล้วมั้งครับ
CZYTASZ
รักป่วนๆโรงเรียนเวทมนต์[Yaoi(7P)]
Fantasyสวัสดีครับ ผมชื่อ มากิ เวลเดียร์ อายุ 15 ปี น้ำหนัก45 กก. สูง169 ซม.(โครตเตี้ย:ไรท์=^="//เสือก:มากิ//หนูขอโทดที่ยุ่งไปเข้าเรื่องค่ะ;^;:ไรท์) อะแฮ่ม! และที่สำคัญผมเป็น...ผู้ใช้เวทมนต์ครับ...