Platonically Romantically (mo dao zu shi fanfiction)

You are special to me (1)

meng yao=birth name of jin guang yao

"ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ေတြ႕ဖူးပါတယ္ ဇယ္ဝူကၽြင္း"

သစ္ပင္ကိုမွီထားေသာ လန္ရွီးခ်န္တစ္ေယာက္ နာက်င္မႈနဲ႔ မွိန္းေနရာမွ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္သည္။ သူ႔အား ဒူးေထာက္၍ၾကည့္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ခပ္ေသးေသး ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္။

"ကၽြန္ေတာ့္က မံု႔ေယာင္ပါ ဇယ္ဝူကၽြင္း...မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကူညီဖို႔ ေရာက္လာတာပါ"

ထို႔ေနာက္ေဘးတြင္ခ်ထားေသာ စာအုပ္ထုတ္နဲ႔ ဓားကို ေက်ာမွာလြယ္လိုက္ကာ သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းကိုမကာ ပခံုးထက္တင္လိုက္သည္။ မတ္တပ္ထလိုက္ေတာ့မွ မုံ႔ေယာင္ဆိုတဲ့ လူရဲ႕ေခါင္းဟာ သူ႔ပခံုးမွ်သာရွိ၏။ အရြယ္အစားကြာျခားမႈေၾကာင့္ မံု႔ေယာင္သည္ သူ႔အား ေကာင္းမြန္စြာ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမရွိ။ ေက်ာက စာအုပ္ထုတ္ကလည္းေလးနဲ႔ တေရြ႕ေရြ႕ ခရီးမတြင္။

"ရပါတယ္ဒီကသခင္ေလး...ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေတာ့ ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေသးတယ္"

စကားၾကားေတာ့ မုံ႔ေယာင္က သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္သည္။ မ်က္ႏွာသည္ ေခ်ာေမာလွပျခင္းတို႔နဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ အသားအရည္က ျဖဴေဖ်ာ့ကာ မ်က္လံုးတို႔ကားေလးနက္တည္ၾကည္သည့္အသြင္ရွိ၏။ နႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေကြးေအာင္ျပံဳးလိုက္လွ်င္ ေငးၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ၾကည့္ေကာင္းသည္။

"တကယ္ရလို႔လား"

"အဲ့ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားဘာသာေလွ်ာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပစၥည္းေတြေတာ့ သယ္ထားေပးမယ္ စိတ္ခ်ပါ ခိုးမေျပးပါဘူး"

လန္ရွီးခ်န္က အျပံဳးနဲ႔ ျပန္ေျဖ၏။

"အင္း"

ေတာေတာင္ကားသာယာလွပ၏။ ငွက္တို႔ရဲ႕ ေတးသြား၊  တိုက္ခတ္သြားေသာ ေလေျပညင္းနဲ႔ ေနေျပာက္မထိုးတဲ့ သစ္ေတာ အုပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းလို႔ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ လန္ရွီးခ်န္ရဲ႕ စိတ္ထဲက အပူမီးကေတာ့ မၿငိမ္းႏိုင္ေသး။ မၾကာေသးမီ အခ်ိန္ကမွ ဝမ္ဂိုဏ္းက ယြန္ရွန္ပုက်စ္ခ်ဳ ကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းခဲ့သည္။ အားတ်ဲလည္း ဆံုးၿပီ။ ဝမ့္က်ီေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လားမသိ။ ဤစိတ္ဖိစီးစရာေကာင္းလွတဲ့အေတြးေပါင္းစံုက နဂိုကတည္းက အားနည္းေနတဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ယိုင္နဲ႔ေစသည္