Platonically Romantically (mo dao zu shi fanfiction)

You are special to me (2)

"၃၂၁ စ"

အလယ္တြင္ေနရာယူထားေသာ လူရဲ႕ "စ" ဆိုေသာ စကားသံအဆံုးတြင္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ႏွစ္ေယာက္သည္ အႏိုင္အခံအရံႈးမေပး တိုက္ပြဲဝင္ၾကသည္။ လန္ရွီးခ်န္ ခြန္အားႀကီးသည္ မွန္ေသာ္လည္း ဗလႀကီးရဲ႕ ဇကလည္းမေသး။

"ဟုတ္ၿပီ ....အားထင္....လုပ္ထား လုပ္ထား"

ၿပိဳင္ပြဲကား ထင္ထားသည္ထက္ပိုၾကာေနေသာအခါ လူေတြရဲ႕ အားေပးသံတို႔ကား အနည္းငယ္ ၿငိမ္ဆိမ္သြားသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဗလႀကီးသည္ ဆက္ေတာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ပဲ သူ႔ရဲ႕လက္သည္ စားပြဲမ်က္ႏွာျပင္နဲ႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသည္။
မံု႔ေယာင္ရဲ႕နႈတ္ခမ္းစြန္းမ်ားကား အနည္းငယ္ တြန္႔ေကြးကာ ...စိတ္ထဲက ႀကိတ္ေလွာင္လိုက္သည္

(ဟက္ ... မင္းတို႔ ဇယ္ဝူကၽြင္းကို မႏိုင္ပါဘူးကြာ အလကားေကာင္ေတြ)

လက္နဲ႔ စားပြဲမ်က္ႏွာျပင္နဲ႔ အကြာအေဝးကား သံုးလက္မ ႏွစ္လက္မ တစ္လက္မ....ခနက တေဟးေဟး လုပ္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ အသံတို႔ကား မီးကို ေရနဲ႔ ၿငိမ္းလိုက္သည့္ႏွယ္။သူတို႔သည္ ရံႈးမွာ ေသခ်ာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဤၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ေလာင္းခဲ့ေသာ ပိုက္ဆံေတြကို ႏွေျမာတသၾကည့္ေနၾကသည္။

တစ္လကၼ....ထိလုနီးပါး

ဘယ္သူထင္ထားမလဲ...ၿပိဳင္ပြဲဝင္ လန္ရွီးခ်န္တစ္ေယာက္ စားပြဲေပၚေမွာက္လ်က္သား အိပ္ေမာက်သြားမယ္လို႔။ လက္တို႔ကား ဆန္႔က်င္ဘက္သို႔ျပန္ေရာက္ကာ ဗလႀကီးက ပြဲသိမ္း ေအာင္ပြဲခံသြားသည္။

"ဟမ္??"

"ဟမ္"

လူအမ်ားသည္ ထေအာ္ရမယ့္အစား မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းျဖစ္ပ်က္သြားေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ဗလႀကီးသည္လည္း ကိုယ့္ကိုကို အႏိုင္ရလိုရသြားမွန္းမသိ။ ငိုင္တိုင္တိုင္ရပ္ေနသည္။

"ဟားဟားဟား ႏိုင္ၿပီကြ"
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ထေအာ္သံေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုး အသိစိတ္ဝင္လာကာ တဖန္ျပန္လည္ ဆူညံသြားသည္။

"ဟားဟားဟား ဟဲ့ေကာင္ေလး မင္းလူက ဘာလဲကြာ.... သြားသြား ေခၚသြားၿပီး ေခ်ာ့သိပ္လိုက္ဦး"