"Κι Ομως " - Voltrix - Harry Potter

Το Υπουργείο Μαγείας

« χαχα Ντράκο πρόσεχε μην μάθω τίποτα μεμπτό » είπε η Μπελατριξ ενώ άνοιγαν την πόρτα για να μπούν μέσα « μην φοβάσαι θεία κάθε άλλο παρά απρόσεκτος είμαι » ειπε και γέλασε και αυτός. Η Ντελφινη σε όλα την βόλτα ηταν γατζομενη πάνω έδειχνε απρόθυμη να τον αφήσει ακόμα και την στιγμή που έπρεπε να φύγουν με την μητέρα της για το Υπουργείο Μαγείας « Ντελφινη άμα κάτσεις φρόνιμα με την μαμά θα κάνουμε και άλλη μια μεγάλη βόλτα το απόγευμα » κατέφυγε στην τελευταία επιλογή την δωροδοκία. Μπορεί η Ντελφινη να ήταν πολύ μικρή αλλά μπορούσε να καταλάβει ποτέ την συνέφερε να μείνει ήσυχη, έτσι άφησε τον Ντράκο και γύρισε προς την μητέρα της και χώθηκε στην δική της αγκαλιά « Αρά μπορούμε να φύγουμε » είπε ο Λούσιους « Γιατί εσύ που θα πας?  » ρώτησε η Μπελατριξ ξαφνιασμένη « μαζί σου δεν σε αφήνω μόνη σου μόνη» της δήλωσε « Μαλφοι για μαζέψου επειδή γύρισα στα παλιά δεν σημαίνει οτι δεν υπήρξα η καλύτερη θανατοφαγος μπορώ να τα βγάλω πέρα και μόνη μου » του είπε « ότι μπορείς, μπορείς αλλά είσαι σίγουρη ότι θέλεις? » απο μέσα της καταράστηκε την ώρα και την στιγμή που άνοιξε αυτή την κουβέντα, όσο και αν το έδειχνε ότι με τον Λούσιους είχαν την χειρότερη σχέση καταβάθος και οι δύο ήξεραν πόσο πολύ τον αγαπούσε, αυτός και η Ναρκυσσα ήταν οι μόνοι άνθρωποι που την αποδέχτηκαν όπως ήταν, δεν μπορούσε να του πεί ψέματα θα την καταλάβαινε με την πρώτη « όχι » είπε και κατέβασε το κεφάλι ηττημένη « της αίτινε το χέρι του « νομίζω ότι δεν θα με παρεξηγήσει κανείς αν πάω με την κουνιάδα μου και την κόρη της χέρι - χέρι μέχρι το Υπουργείο Μαγείας? » είπε και της χαμογέλασε « μπα δεν νομίζω » είπαν και έσκασαν στα γέλια. Εφτασαν έξω απο υπουργείο « Λοιπόν πάμε δεν θα μας φάνε κιόλας » είπε ο Λούσιους. Η Ντελφινη αντιλήφθηκε την ψυχική σύγχυση της μητέρας της και άρχισε να κλαίει « ηρέμισε θυσαυρέ κανείς δεν θα σε πειράξει όσο είμαι εγώ εδώ » γύρισε και κοίταξε τον Λούσιους με το βλέμα που θύμιζε την παλιά Μπελατριξ την σκληρή θάνατοφάγο « Πάμε και αν ο Σακμπολτ παίξει βρόμικα θα το πληρώσει ακριβά » η γραμματέας του Κινγκσλι μόνο που δεν λιποθύμησε όταν είδε μπροστά της ολοζώντανη την Μπελατριξ « θέλω να δώ τον υπουργό Μαγείας » είπε αυταρχικά κάνοντας την γραμματέα πιο χλωμή απο ότι ηταν ήδη « Λυπ... Λυπάμε αλλά ο υπουργός δε... Δεν μπορεί να σας δε... Δεχτεί αυτή την στιγ... Στιγμή » είπε τραυλιζοντας η κοπέλα « χα άμα του πείς πια τον ζητάει μέχρι και κόκκινο χαλί θα μου στρώσει » είπε με φωνή γεμάτη ειρωνεία  « θα τον ειδοποιήσω κυρία Λεστρειντσ » αυτή την φορά η φωνή της δεν έτρεμε τόσο αισθητά αλλά ήταν εμφανές πως δεν είχε βρεί ακόμα την πλήρη αυτοκυριαρχία της « Μπλάκ... Κυρία Μπλακ » τόνισε στην κοπέλα « πολύ καλά κυρία Μπλάκ »  έφυγε προς το εσωτερικό του γραφείου και άρχισε να μιλάει σιγανά δεν άκουγαν τι έλεγε αλλά άκουσαν τον Κινγκσλι να την διακόπτει και να λέει δεν θα τον δεχτώ ακόμα κια αν είναι ο ίδιος ο Πότερ πνίγομαι στην δουλιά. Ο Λούσιους και η Μπελατριξ κοιταχτήκανε δίνοντας ο ένας στον άλλο το οκ, μπουκαραν στο γραφείο του και τον άφησαν άφωνο «οοοοο Σακμπολτ πρέπει να ακούς πρώτα τους συνεργάτες σου και μετά να κρίνεις » είπε και ένα ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο της « έχει δίκιο η Μπέλα Σακμπολτ είναι τουλάχιστον αγενές να αφήνεις μια γυναίκα με ένα μωρό να περιμένουν » μόνο τότε ο Κινγκσλι πρόσεξε την Ντελφινη που είχε κουρνιασει στην αγκαλιά της Μπελατριξ « καθήστε. Στέφανη μπορείς να πας στο γραφείο σου αφού πρώτα κεράσουμε τους επισκέπτες μας. Θα θέλατε ένα τσάι » ρώτησε « εγώ θα προτιμούσα κάτι πιο δυνατό ένα κονιάκ » είπε η Μπελατριξ που είχε χαλαρώσει και είχε γίνει πιο ουδέτερη και λιγότερο καυστική « και εγώ θα το προτιμούσα » πήρε το λόγο ο Λούσιους « ωραία 3 κονιάκ Στεφάνη » έδωσε εντολή και η γραμματέας εξαφανίστηκε και σε λίγο ήταν πόσο με ένα μπουκάλι κονιάκ και τρεις ποτήρια τα άφησε και έφυγε, ο Κινγκσλι σέρβιρε και μετά την πρώτη γουλιά άρχισαν « Λοιπόν μπορώ τώρα να έχω εξηγήσεις??  » « εν συντομία δεν πέθανα αυτή που πέθανε ήταν η Βικτόρια μια παλιά φίλη, που υπέφερε απο μια κατάρα και θα πέθανε έτσι κι αλλιώς αποφάσισε να με βοηθήσει να μεγαλώσω την κόρη μου, πήρε πολυχημεικό φίλτρο και με αντικατέστησε σε όλα τα γεγονότα στο Β μαγικό πόλεμο. Αυτή πέθανε όχι εγώ. Σήμερα ήρθα για να δηλώσω την κόρη μου και για να πληρώσω Οσα χτίζεται για να μην ξαναμπώ στο Αζκαμπαν » περίμενε υπομονετικά μέχρι να αφομοιώσει ο Κινγκσλι όσα είχε πεί « πολύ καλά κυρία Λεστρεινσ... » «Μπλάκ... Κυρία Μπλάκ » τον διόρθωσε « με συγχωρείτε... Λοιπον κυρία Μπλάκ ας αρχίσουμε απο το παιδί. Πείτε μου το όνομα της, το όνομα πατρός, την ημερομηνία γεμίσεις και το όνομα μητρός το ξέρουμε ίδη είναι περιττό » « ωραία, το όνομα της είναι Ντελφινη ημερομηνία γεννήσεις 14 Ιουλίου του 1997 και όνομα πατρός... » σταμάτησε δεν ένοιωθε έτοιμη κοίταξε την Ντελφινη που την κοιτούσε ένοιωθε σαν να την παρακαλαγε να πει την αλήθεια « κυρία Μπλάκ το όνομα πατρός?? » πήρε δύναμη απο την κόρη της « Τομ Μορβολο Ριντλ » μια αστραπή που έπεσε έξω απο το παράθυρο υπογράμμισε την φράση της « μισό λεπτό θέλετε να μου πείτε ότι αυτο το παιδί είναι » « είναι η κόρη μου και η κόρη του άρχοντα του σκότους μπορούμε απλά να το προσπεράσουμε? » ρώτησε και άρχισε να κουνάει νευρικά το πόδι της « ναι φυσικά » « και όνομά μητρός Μπελατριξ Μπλάκ »

                3 ημέρες αργότερα

Είχαν περάσει 3 ήσυχες μέρες με οικογενειακά πικ νικ,  άγονες με σκούπες, βόλτες για ψώνια, απόγευμα με φίλους και τσάι, μεγάλες βόλτες με την Ντελφινη που έλεγε πια καθαρά το μαμά και το Ντράκο, αυτά που έζησε μέσα σε 3 μέρες ένοιωθε πως δεν τα είχε νιώσει όλη της την ζωή όλα ήταν τέλεια εκτός απο αυτό το μικρό αγκάθι, της έλειπε πολύ, μόνο αυτή γνώριζε την τρυφερή πλευρά του μόνο σε αυτή την έδειχνε, τον ήθελε πόσο αλλά μόνο με την προϋπόθεση οτί το παιδί της δεν θα βίωνε έναν πόλεμο οι η Ντελφινη έπρεπε να μάθει ότι επειδή είναι ημίαιμη αυτό δεν κάνει ούτε καλύτερη απο τους μαγκλογέννητους ούτε χειρότερη απο τους καθαρόαιμους, ήξερε τι έπρεπε να κάνει, να μάθει τον τρόπο ακόμα και αν χρειαζόταν να διαβάσει όλα τα βιβλία που υπήρχαν θα έδινε στην κόρη της τον πατέρα που της άξιζε η θα την άφηνε όπως ήταν ήδη μόνο με την μητέρα της καλύτερα ορφανή παρά νε έναν πατέρα που δεν ρης αξίζει.

                                                                       

Σόρι που άργησα τόσο πολύ νόμιζα οτί είχα ανεβάσει το κεφάλαιο αλλά τελικά δεν το έιχα ανεβάσει, και πάλι σόρι. Τώρα μετά απο τις συγνώμες θα φάτε στην μάπα τις παλιές καλές μου ερωτήσεις ( όσοι εχουν διαβάσει το άλλο μου βιβλίο ξέρουν τι εννοώ )

ΕΡΩΤΗΣΗ : Θα ήθελα να μου εκφράσετε την άποψη σας για την οπτική γωνία απο την οποία παρουσιάζω τα γεγονότα σε αυτό το βιβλίο

Δηλαδή να μου πείτε τι σκέφτεστε για όλες αυτές τις αρλούμπες που γράφω 

Και για το τέλος έχω φτιάξει κάτι τέλειο ( εμενα παντός μου άρεσε)  για όσους εχουν διαβάσει το άλλο μου βιβλίο θα καταλάβουν το σκεπτικό με το οποίο το έκανα οι άλλοι δεν θα το καταλάβουν άλλα δεν πηγάζει έφτιαξα αυτό ( θα μπει η εικόνα ατο τέλος του βιβλίου γιατι εκεί θα την βάζω μετά από κάθε κεφάλαιο)

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο  🙋🙋🙋🙋🙋🙋🙋🙋🙋