001

123 3 1
                                    

Pov imane
Ik sta weer uren voor de kast om te zien wat ik zal gaan aan doen. Ik kijk naar buiten en zie dat de zon schijnt "lekker weertje hmmmm"  ik pak een T-shirt die ik dan in mij broek steek. 👇

Ik pak voor de zekerheid mijn vest en loop de trap af naar beneden

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Ik pak voor de zekerheid mijn vest en loop de trap af naar beneden.
Ik loop snel naar de keuken en pak snel de koek van tafel die mijn moeder zoals gewoonlijk klaar legt omdat ze weet dat ik toch niet ontbijt  "shit shit shit weer te laat hopelijk wordt hij niet boos" zeg ik haastig tegen me zelf. Ik zeg mijn moeder gedag en vertrek naar de bus halte. Naar waar ik ga? Naar mijn werk, ik werk al 2weken in de ah mijn winkeltje😍. En hij wie hij is? Hij is mijn baas Jan een man van ongeveer 35jaar. Meer weet ik niet echt over hem maar meer hoe ik ook niet te weten... Omdat het me simpel weg niet intreseert....

****
De bus komt aan gereden en ik voel me niet op men gemak dus stap ik de bus snel in. hoe en wat weet ik niet ik heb een raar gevoel in mijn onderbuik maar negeer het.

-
Volgende halte moet ik afstappen dus bel al vast. 
Hijgend loop ik de ah binnen snel kleed ik me om in de kleed hokjes en begin snel de rekken te vullen. Snel maar goed dat zijn de woorden die men vader altijd uitspreekt je moet nooit aan iets beginnen als je weet dat je het niet goed kan of nooit zou afmaken.

"medewerker aan de kassa gevraagd" hoor ik als muziek door mijn oren dit is mijn kans ik. Ik vind da kassa veel leuker dan vakken vullen of prijzen controleren. Ik neem plaats aan de kassa en begin.

****
17u50
Mijn ogen vallen op de klok nog 10 minuten en ik kan stoppen. Ik heb me heledag niet op men gemak gevoeld... Het voelde alsof ik werd bekeken en achtervolgd mijn buikgevoel zegt dat er iets mis is ik negeer het en ga verder met vakken vullen.

10min later
Vermoeid maar blij dat ik klaar ben loop ik naar de kleed kamers en verander mijn kleren.
Ik loop de winkel uit en loop naar de bus halte.
En toen... Toen ging alles zo snel ik wist niet wat er gebeurde het was zo snel ik voelde een hand op mijn mond en een sterke arm rond mijn middel die me mee trok ik stibbelde tegen. Maar dat leek hem precies niks te doen? Ik werd een steegje in geduwd en keek in...


Waarom ik? Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu