Memories To Remember

Simula

Awake

After three years and four months.

"Kailan ka kaya gigising little sis?",boses ng isang babae.

Bakit Hindi ako makadilat.

Hindi ko rin maigalaw ang mga katawan ko.

Bakit ganito?

Di ako makagalaw.

Pinipilit Kong igalaw ang mga daliri ko. At imulat ang mga mata ko.

" Oh my gosh! She's moving!",boses ulit ng isang babae.

Nagtagumpay ako dahil naigalaw ko ang aking mga daliri.

"She really moving! Oh my gosh! Daddy! Call the nurse!", sabi ulit ng boses.

Gusto Kong imulat ang aking mga mata para makita kung sino yon.

I'd tried harder.

At naidilat ko ang aking mga mata.

Una Kong nakita ay ang kisame at isang babae na nakatingin sakin at ang dalawang palad ay NASA kanyang labi at nasa gilid ng kama na Parang nagbabantay sakin. Maganda sya. Matangos ang ilong, maputi, bilogan ang mga mata na kulay abelyana, at mahaba ang buhok na hanggang bewang.

She look so worried and a bit excited.

" She's awake!",sambit nya saka ngumiti.

"Miss? Excuse for a while? I che-check ko lang po ang patient!", sabi ng babaeng doktor na kadadating lang.

" Sorry, go ahead!",sabi ng babae kanina.

Inilagay ng doktor ang isang aparato nya.

"Inhale....", sabi nya at lumanghap naman ako ng hangin. "exhale...", sabi nya at bumuga naman ako ng hangin.

"okay, she's fine now! Pero she'll stay here for 24 hours kase imomonitor pa namin ang lagay nya. Basta kapag may nangyaring Hindi maganda, call the nurse or ako! Mr. Ferrell mauna na ako!", sabi ng doktor at saka sya umalis ng silid.

Ako naman ay gumagala ang mga mata sa loob ng aking silid. Napansin ko ang isang lalaki na nakaupo sa couch malapit sa kama ko.

Matangkad sya at mukang pormal. Kahawig nya din ang babae na NASA tabi ko.

"Hello! Little sis! Sa wakas gising kana din! Ako nga pala si Ate Juliana mo! Do you remember me?", sabi nya habang nakangiti. Umiling lang ako biglang sagot.

I don't even recognize her.

" Ohhh, eh si Dad? Do you remember him?",sabi nya at tinuro yung lalaking NASA couch.

"Hindi din po!", simple Kong sagot. Her smile goes down and it turns into a disappointed face.

" Dad! She didn't recognize me! Even you! Bakit ganon?",sabi ni ate Juliana.

"I think she have an amnesia?", sabi nung lalaki na daddy daw ni ate Juliana.

" I'm Juliana Ferrell, your elder sister! And... He's Johnny Ferrell our Daddy! Ahm...mamaya lang dadating na si mommy! Okay lang kahit di moko kilala atleast I introduce myself to you!",sabi nya.

Kung ganon ay pamilya ko pala sila.

"Sorry for being innocent, for do not recognizing you all!", sabi ko at saka ako yumuko.

Kahit anong gawin ko ngayon ay wala talaga akong maalala kahit isa.

" It's OK! Don't force it! Sasakit lang ang ulo mo 'Ciane'...gutom ka ba? What do you want to eat?",sabi ni ate.(pronunciation ng Ciane is Shan)

Ciane? Tinawag nya akong Ciane? Baka iyon ang pangalan ko?

"Wala po! Di po ako gutom. Ayos lang po ako.",sabi ko Kay ate na halatang tarantang taranta.

" Kapag may gusto ka...wag kang mahihiyang mag sabi!",sabi ni ate at saka ako nginitian.

Mukang mabait naman si ate Juliana. Kaya sa tingin ko...magkakasundo kami.

"Liane! Mauna na ako! Baka malate ako sa meeting. Alam mo namang sumaglit lang ako dito! Hintayin nyo ang mommy nyo parating na iyon.", paalam ni Daddy at saka tumayo.

" Sigeh po Dad, I'll take care with my little sis!",sabi ni ate ng may bahid ng excitement.

"Oh sigeh, I'm going now! Bye!...Ciane?", sabi ni daddy at kumaway sakin.

Medyo nag dalawang isip pa ako bago sumagot.

" Bye po!",simpleng sabi ko at saka sya lumabas ng pintuan.

Bumaling ako kau ate na nakatingin sakin.

Para syang bata kung tumingin sakin.

"Di parin ako makapiniwala... Na sa haba ng panahong nakaratay ka dyan ay nagising ka pa rin... I mean
..youre in comma!