Memories To Remember

Chapter 2

I remember you!

Naglahad si Zeus ng kamay sa akin. Tinitigan ko muna ito at napatingin ako kay daddy na naabutan kong todo ngisi. Tinanggap ko ang kanyang kamay. Napangisi naman sya sa ginawa ko.

"I'm Zeus Gavinte!", pormal nyang sabi.

"Jusciane...", simple Kong sabi.

" Yeah...I know you! Uh...how are you? I heard what happened! ",he asked with eyes worriedly questioning.

" I'm alright!",sabi ko at tipid na ngumiti.

"Zaldy! Can I invite you and your wife to my office to discuss something?", sabi ni daddy.

" of course!",sabi ng daddy ni Zeus.

"Ciane! Liane! Iwan muna namin kayo, huh?", sabi ni mommy. Tumango lamang ako.

" uh...mom! Ihahatid ko lang po sa labas si Marion!",sabi ni ate at saka tumayo at naglakad kasama si kuya Marion.

Kami na lang ni Zeus ang nasa mesa. Tiningnan ko sya at naabutan Kong titig na titig sya sakin. I awkwardly shut my brows up to interrupt what's on his nerve.

"You're still the same.", sabi nya at nagiwas ng tingin.

" The same? The same as what? Bakit? Ano ba ako dati?",napabaling sya sakin.

"You're... Ugh! Never mind!", sabi nya.

Weird huh? Bigla namang tumugtog ang speakers ng isang napaka pamilyar na tugtog.

Para bang...narinig ko na ito...Hindi ko lang maalala. Pero malakas ang kutob ko na narinig ko na ito.

"Let's dance?", Hindi ko namalayang tumayo pala sya at naglahad ng kamay sa aking harap. Tinanggap ko naman iyon at iginiya nya ako papuntang dance floor kung saan naroon ang mga guests at sumasayaw sa saliw ng mabagal na kanta.

I put my hands on his shoulders as he put his hands on my waist. Ang init ng kanyang palad ay ramdam ko.

Napapikit ako ng mariin dahil don. Then, there I remember...me and Zeus dancing on the ball while wearing our formal clothes as the people were watching us the song is the same as the song we were dancing with.

I remember how the girl pull my hands off him. How the girl shout at me. How she carried Zeus out of that place.

I remember how my tears fall. Likes it's a waterfalls whose unstoppable.

I remember how I'm being hurt that moment. How the people around me go pity me.

Kinalas ko ang pagkakahawak ko sa balikat ni Zeus. Na para bang bigla akong napaso.

" Hey! What's wrong?",sabi nya dahil sa biglaan Kong pagbitaw.

"Uh... I'm sorry!... I-I have to go!", sabi ko at tinalikuran sya at kumaripas ako ng takbo.

I don't care for the people who I interrupt with their own business. Ang nais ko lang ay makaalis doon sa dagat ng tao at sa harapan ni Zeus.

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makarating ako sa may kabilang dako ng aming garden kung saan may benches at tables. Medyo malayo na sa may party.

Umupo ako sa bench na naroon. Bumuhos ang luha ko sa diko malamang dahilan. Maybe the pain goes back together with the memories of him.

" Are you okay?",halos mapatalon ako nang nakita si Zeus sa aking harapan.

I immediately wipe my tears.

"Yeah...", tanging na sabi ko.

" Why are you crying? Did I say something wrong earlier?",sabi nya.

I only shook my head.

"Then why? Why you are like this?", iniangat nya ang baba ko para maglebel ang tingin namin. Hindi ko din namalayang nakaupo na pala sya sa tabi ko.

"I...I remember you...", sabi ko at napaawang ang kanyang bibig.

"You...you what?", di makapaniwala nyang tanong.

"I said I remember you!", sabi ko at nagiwas ng tingin.

" What do you remember? Tell me!",sabi nya at lumapit pa sakin lalo.

"Uh...yung sa may F-Farewell Night...young...yung magkasayaw tayo tapos...", I pouted.

"Tapos?", sabi nya na parang nais nyang ipagpatuloy ko ang aking kwento.

" Ano ba kita? I mean...importante kaba sakin? Kase diko talaga maalala kung ano ba kita?",tanong ko sa kanya.

"Don't force it! Sasakit lang ang ulo mo.", he said very intently.

" Kung ganon...ano ka nga ba sa bahay ko? I'm just curious why I'm hurt when I remember you!",I point out him.

"Don't think too much,huh? Bahala ka...ikaw din...baka mabaliw ka!", halakhak nya. Sinapak ko naman ang braso nya dahil palagay ko'y uminit ang pisngi ko sa sinabi nya.