Кристал: хунтайж таныг дуудуулж байна
Гэж хэлээд гаран явахдаа түүний нүүрэнд санаа зовинсон төрх илт харагдан
Би айж байна
Очихийг хүсэхгүй байвч өвдхийг бүүрч их хүсэхгүй байна
Одоо л ойлгож байна би өмнө аз жаргалгүй байсан ч надад эрх чөлөө байсанг
Харин одоо надад үхэх ч эрх алга
Хэтэрхий харгис биш гэжүү
Өдөр бүр намайг яаж зовоох бол яаж өвтгөх бол гэж бодон шанлах
Түнэр харанхуй өрөөнд хоригдол мэт амьдрах харгис биш гэжүү
хэн нь үл мэдэгдэх багтай залуу царайгийн ч хараагүй түүнээс айх дэндүү өрөвдөлтөй биш гэжүү
Би эцэсдэн очход өрөөнийхөн цаанаас уруулаа хазлан чичэгнэн зогсон
Түүнийг Юу хийх бол гэхээс яс минь авалзаж байна
Орхийг хүсэхгүй ч орхоос өөр арга үгүйн харамсалтай
Эцэсдэн би айсан тэгээд буцхийг хүссэн
Гэвч хаалга огцом онгоож намайг амьсгаа авхаас өмнө би хунтайж гэж нэрлэгдэх багтай залуун ард зогссон байсан
Би алхаагүй хэрнээ салхинд туугдах адил гэнт л түүний өмнө эрсэн
Хунтайж: хэдий болтол хаалганий ард зогсох гэж байсан юм
Том нүдлэн түүнрүү харвал
Тэрны араас хоёр том хар сувдан далавч сүрлэг гэгчин гарсан байлааа
Гайхан том нүдлэн өөрйгөө хий юм харж хэмээн итгүүлэн зогсон
Хунтайж: айж байнуу
Тэр ийн хэлэн эргэн хархад би золтойл зүрхээр явчихсангүй
Түүний нүд улаан байх ба үс нь улаан туяа тод орсон хар үс
Хамгий голон тэр баггүй байна
Өөгүй цагаан арьс давхраа алгалсан том нүд
Тэгш бөгөөд өндөр хамар
Өтгөн шигүү хөмсөг Соримуус
Дэлдэн чих
Зузаан бөгөөд улаан ягаавтар уруул
Тэр яг л бурханий төгс бүтээл мэт
Үүнийн юунаас нуух гэж баг зүүн вэ
Тух нүд хамар эрүү гэх эрхтнүүдий хоорондох зай ижилхэн байна
YOU ARE READING
харанхуйн хунтайж ( дууссан)
RomanceБүрэн Шинчлэгдсэн Би; тэгсэн ч гэсэн эр эм хоёр хүн яаж нэг өрөөнд Гэсээр уруулаа унжуулхад тэр нүүрэнд минь тулж ирэн хоёр хар далавчаа гэнт л гарган ирхэд торгомсог цагаан цамцан жижиг хэсэг болон будран унан энхүү үйлдэлд зочирдон том нүдэлхэд т...
