letter | drarry short-story

Birinci Mektup

Hey, Potty.

Biliyor musun, senden tüm hücrelerimle nefret ediyorum. Hiçbir sikim bildiğin yok ama hala kasıla kasıla dolaşıyorsun.

O küçücük boyunla bana diklendiğinde ne kadar komik gözüktüğünü bir bilsen! Komik olduğu kadar da şirin ama, ben senin aksine bariz gerçekleri kabul edebiliyorum. Güzelim yeşil gözlerin, onlara gölge düşüren çatılı kaşların, dağınık saçların ve gerçekten kalp kıran sözlerinle gereğinden fazla şirinsin. Ama bu HAKSIZLIK, Harry!

Senin yerinde başkası olsa -mesela Weasley-, onu çoktan mahvetmiş olurdum. Ama sana kıyamıyorum, sözlerimle canını yakmaya çalışıyorum ama OLMUYOR! İşte haksızlık olan bu!

Sinirden deliye dönüyorum, aklıma geldikçe etrafta kırılmadık eşya bırakmıyorum. Bir Malfoy, nasıl birine kıyamaz? Hele de bir Potter'a! Babam görseydi, rezil bir şey olduğumu söylerdi.

Bana karşı olan nefretinin farkındayım Harry. Ben de senden nefret etmeye çalışıyorum -gerçekten nefret etmeye çalışıyorum-. Ama yapamıyorum işte, yeşil gözlerin bir an olsun aklımdan çıkmıyor. Dağınık saçlarını okşamak için parmak uçlarım karıncalanıyor. Ama o karıncalanma hiç geçmeyecek, aksine uyuşmaya dönecek. Biliyorum.

Sözlerinin gerçekten de kalp kırıcı olduğunun farkında mısın, Harreh?

"Acınasısın Malfoy."

"Şeytanın ta kendisisin Malfoy!"

"Sevilmenin ne olduğunu asla öğrenemeyeceksin, Malfoy."

Haklısın aslında, öğrenemeyeceğim. Çünkü ben Draco Malfoy'um, beni kim sever ki? Soğuk, bencil, önyargılı, kibirli Draco Malfoy. Sevilesi hiçbir yanı yok. Aziz Harry Potter'ın acıdığı, nefret ettiği Draco Malfoy. Lanet olsun!

Kendimden nefret ediyorum. Varolmam hata bence. Dünyayı 'şeytanın ta kendisinden' kurtarma zamanı geldi sanırım, ne dersin?

Şimdi gidip kendimi asacağım. Hoşçakal Potty.