Üzgünüm.
Böyle olsun istemezdim. Keşke sana daha çok dikkat etseymişim. Ben... Böyle olacağını hiç düşünmemiştim.
Söylemeliydin, gelip söyleseydin sana bir şans verebilirdim! İçine atarak nereye varacaktın ki sanki? Alay ettin, sessizleştin, kendinden nefret ettirdin.
Mektuplarının hepsini okudum. Fazlasıyla kalbini kırmışım, bilmiyordum... Aptalım ben, çok aptalım...
Ama farkındaydım. Sende bir şeylerin farklı olduğunun farkındaydım. Beni izlediğini de fark etmiştim. Ama nedeninin bu olacağı... Aklımın ucundan bile geçmemişti.
Üzgünüm, her şey için.
Seni seviyorum.
••••
Genç adam elindeki tüy kalemi bıraktı, yazdığı mektubu zarfa koydu. Eşi, Ginny Weasley Potter, kapının pervazına yaslanmış onu izliyordu. Harry ona hüzünlü gözlerle bakınca eşinin yanına geldi, omzunu sıvazlarken teselli edici bir şeyler düşünüyordu.
"Bu senin suçun değildi Harry. Draco için çok üzgünüm ama... Tahmin edemezdin... Edemezdik..."
"Onu kendi babası öldürdü."
Ginny şokla açılan gözleriyle Harry'ye baktı. "Ne?"
"Onu Lucius öldürdü. Beni öptüğü için."
Ginny anılarla kasıldı.
*
Savaşın ortasındalardı. Her taraftan lanetler, nazarlar gelirken kızıl saçlı kız kendini korumaya çalışıyordu. Şöyle bir durup Harry'nin nerede olduğunu görmeye çalışırken sarı saçlı bir adam önünde fırlayıp gitti -öyle ki az kalsın kızı deviriyordu- ; Harry Potter'ı buldu, onu ensesinden kavradığı gibi dudaklarını birleştirdi. Ginny şokla kasılırken az daha bir lanete hedef oluyordu. Tam o sırada yeşil bir ışık patladı, her yeri aydınlattı ve Draco Malfoy'un cansız bedeni Harry Potter'ın kollarına düştü. Harry anın şokuyla bağırdı- bir yandan Draco'yu tutuyor, bir yandan da lanetin nereden geldiğini anlamaya çalışıyordu. Ginny yanına koştu.
*
"Ginny, bunu ona götürür müsün?"
Ginny tekrar dünyaya döndüğünde Harry'nin ona dolu gözlerle baktığını gördü. Aşık olduğu o yeşil gözleri öyle görmeye dayanamayan kadın, tatlı tatlı gülümsedi.
"Tabii ki Harry."
••••
Siyah kabanı içinde, kızıl saçları rüzgarla savrulurken, önünde duran mezara baktı.
"Draco Malfoy"
Bu ismi bir gün bu beyaz mezar taşında göreceği hiç aklına gelmezdi doğrusu. Üzgündü, Draco Malfoy ölmeyi hak eden biri değildi. Cebinden çıkardığı mektuba baktı. Onu mezar taşına yaslı halde, mezara dikilmiş papatyaların* arasına gizleyerek koydu. Son kez durup baktı, sonra da yavaş adımlarla uzaklaştı.
••••
yeni, yine ve yeniden :")
sövüşlerinizi bu satıra bırakabilirsiniz :3
ehm, bu sefer de draco olsun dedim. hep harry mi ölecek canım dlsjdpwnşdel
neyse,
okuyan okumayan herkese teşekkür ederim!
love u <3
*: papatyalar temiz bir kalbi temsil edermiş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
letter | drarry short-story
Fanfiction"bana olan nefretinin farkındayım potty. ben de senden nefret etmeye çalışıyorum."
