Harry, Scorpius'u parka götürüyorum.
Merak etme, bu sefer lanet Muggle dünyasında kaybolmayacağım.
••••
Harry okuduğu notla sırıttı.
Uykulu gözlerini ovuşturup yataktan kalktı, parmaklarını saçlarından geçirdi. Draco en son tek başına dışarı çıktığında kaybolmuş, Harry onu uzun süre tek başına dışarı yollamamıştı. Tanrı aşkına, bu adam otuz altı yaşındaydı! Hala Muggle dünyasına alışamamıştı.
Kalktı, üstünü giyinirken dün gecenin anıları zihnine doluşurken utançla kızardı. Draco farklı bir şeyler denemek istediğini söylemişti ve sonra- eh, sonrası ayıp.
Kendine bir tost hazırlarken kapının çarpılarak kapatıldığını duydu. Mutfaktan şaşkın gözlerle çıkarken Draco'nun yüzünün sinirden kızarmış olduğunu fark etti.
"Draco? Hayatım, ne oldu?"
Harry endişeyle yanına gitti eşinin. Scorpius şaşkın ve korkmuş gözlerle babasına bakıyordu.
Draco sinirle soludu, saçlarını dağıtarak sakinleşmeye çalıştı. Kendini bir koltuğa bırakıp elleriyle yüzünü kapattı. Yorgun gözlerle Harry'ye baktı.
"Babamla karşılaştım."
Harry'nin kanı beynine sıçrarken sakin olmaya çalıştı.
"Scorpius'a hakaret etti. Kavga ettik."
Harry uzanıp kollarını Draco'ya doladı, Draco yüzünü onun boynuna gömdü.
"Draco, onun söylediği hiçbir şey umrumuzda olmamalı. Bizimle ne derdi var hiçbir fikrim yok ama kendi kaybediyor; muhteşem bir evlat ve harika bir torun."
Ayrıldılar. Draco hala yere bakıyordu ama kafasını salladı.
"Sizi çok seviyorum!"
Scorpius bir anda bağırınca iki adam da yerinden sıçradı, Scorpius kendini onların ortasına atarken kahkahalarla gülüyorlardı.
"Seni yaramaz! Babaları korkutmak ha!" diye gülerek bağırdı Draco, Scorpius'u gıdıklamaya başladı. Scorpius tıksırarak gülerken kaçmaya çalışıyordu.
Herkes mutluydu.
Üst katta, komodin çekmecesinde ise yılların mektupları duruyordu.
••••
(alternatif sondur.)
:3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
letter | drarry short-story
Fanfiction"bana olan nefretinin farkındayım potty. ben de senden nefret etmeye çalışıyorum."
