Memories

Κεφάλαιο 4

(Σκέψεις της Luna)

Είμαστε στην τάξη της τέχνης και αυτή η χαζή δασκάλα μας αντί να μας βάλει τίποτα εύκολο να ζωγραφίσουμε μας έβαλε να κάνουμε έναν άνθρωπο , πάλι καλά που δεν μας είπε να κάνουμε την Μόνα Λίζα ...

Και μάντεψε ποιόν άνθρωπο διάλεξαν οι φίλες μου και εγώ να κάνουμε , όχι τους bts ούτε τους nct ...

Διαλέξαμε να ζωγραφίσουμε τον δάσκαλο της πληροφορικής ...

Μ : Παιδιά μια ερώτηση ...

Κ : Άντε να δούμε ...

Μ : Τι χρώμα είναι τα μαλλιά του ?

L : Αγάπη μου χρυσή μου εσύ , αχ αχ αχ ... Για πιο λόγο διαλέξαμε αυτόν ?

Μ : Εμ , ξέχασα ...

J : Άστο μην πολύ σκέφτεσαι , το χρώμα των μαλλιών του είναι διαφανές , αστραφτερή καράφλα ...

Μ : Οκ , και τι χρώμα έχει η καράφλα ?

Ναι , από ότι φαίνεται δεν είναι και η πιο έξυπνη από την παρέα αλλά ...

L : Σχεδίασε τον Jimin τουλάχιστον θα χωρέσει στη κόλλα ...

Μετά καθ'όλη τη διάρκεια του μαθήματος φυσικά και το βλέμμα μου ήταν καρφωμένο πάνω του , ήταν τόσο συγκεντρωμένα τα ματάκια του στο σχέδιο και φαινόταν ακόμη πολύ κουρασμένος όπως πριν , αναρωτιέμαι τι σχεδιάζει ...

Μετά που χτύπησε κουδούνι για διάλυμα και αφήσαμε όλοι τα τετράδια μας στην αίθουσα τέχνης αυτός έμεινε εκεί να ζωγραφίζει συνέχεια , πραγματικά δεν τον καταλαβαίνω ...

Τον πλησίασα σιγά σιγά προσπαθώντας να μην με καταλάβει , το σχέδιο του ήταν τέλειο , όχι όμως τόσο τέλειο όσο εκείνος ...

Αχ να μπορούσα να τον αγκαλιά- αχ να μπορούσα να γίνω αόρατη διότι μόλις γύρισε και με κοιτάει με το ένα φρύδι σηκωμένο ...

Του αφήνω ένα χαζό χαμόγελο και κανών να φύγω από την άλλη πλευρά αλλά όπως πάντα σε τέτοια βιβλία αγάπης ο πρωταγωνιστής αρπάζει απότομα και με δύναμη το χέρι της πρωταγωνίστριας έτσι ώστε να τον κοιτάξει πίσω και να της πει ...

S : Τι κάνεις εδώ ?

L : Ήρθα να δω τι κάνεις ...

S : Καλά οκ και δεν θα φύγεις ?

L : Μου κρατάς το χέρι ...

S : Α , ναι σωστά !

Φάνηκε σαν να ντράπηκε και με το άλλο του χέρι τίναξε λίγο τα μαλλιά του αμήχανα , με άφησε να φύγω και πήγα να βρω τα κορίτσια ...