“tumatawa ka?”
“Tss~ anong akala mo sa’kin? Hindi tao? Tumatawa ako sa mga taong katulad mo” panlalait niya. Pero tumatawa siya *____* pogi pala talaga to? Nakakatakot nga lang :/
“ahhhh~” that’s all I can say. Nakakatakot kasing magcomment.
“tss!” tapos lumakad na paalis.. tamo to? Ganun ganun na lng yon? Pagkatapos niya akong pagtawanan lalayasan niya lang? hmp!
“ui Mike-----“ naputol agad yung sasabihin ko ng lumingon siya sa’kin and gave me a deadly glare -___- “Mike….. Mike lang ang sasabihin ko ^____^V” sabi ko na lang kahit muntikan ng Mikey na naman ang sasabihin ko XD
“Oh bakit?” mataray na naman to, hmp.
“mas okay sayo ang nakangiti kesa yang nagtataray ka na parang menopause na hihihi---!” ooops mali na naman ang mga nabitawan kong salita … he’s glaring at me!... again >__<
“joke lang! di ka na mabiro…pero tunay yun alam mo tatanda ka kaagad kapag-----“ siguro kanina pa ako tinatamaan ng magkakasunod na kidlat sa isip nito. “okay, seryoso na po.. san ka pupunta?” tanong ko.
“andaming satsat! Sa cafeteria malamang pa-alas siete na kaya ng gabi.” Sabi niya full of sarcasm.
“pasabay??” tanong ko.
“ha? Ano ka sinuswerte? Wala akong babaeng isinasabay sa pagkain”
“di naman ako sasabay sayo sa pagkain eh, pasabay lang ako sa pagpunta… alam mo na newbie kung baga?” pagplease ko.
“NO!”
“please~” sabi ko with my oh-so-effective puppy eyes. It never fails to convince anyon---
“still… NO, hindi umeepekto ang pagpapacute mo sa’kin” really?? >//< okay I ate my own words.
“p-pano kung maligaw ako sa baba?”
“maligaw? Ano ka a three-year old girl? Di ka ba naitour?” di ko alam kung concern ba siya o nanlalait lang talaga.
“naitour” sabay pout.
Honestly speaking, spoiled talaga ako, pero not in the negative way. Kaya medyo childish ang acts ko ^___^ pero may halong pgkamahadera slash mataray pagminsan, depende naman yun sa tao eh :)
“that’s enough for you not to get lost” sabi niya at tuluyan ng umalis.
Kinabahan ako.
Wala kasi akong sense of direction >___<”
Wag na lang kaya ako magdinner ….?
*GROOOWWWLLL*
“ngayon lang please???” sabi ko habang nakahawak sa tiyan ko, alam niyo yun? Yung tipong parang may baby kang kinakausap sa tiyan mo? XD pero don’t get me wrong.. I’m not that kind of girl … that you can let down and thinks that everything’s okay.. Boy I am only humaaan~~ This girl needs more than occasional, hugs and a------ hehehe joke lang napakanta lang ^____^V
*GGRROOOOOOOWWWWWLLLL*
Ayaw paawat .. lalong lumalakas TT___TT
“Osige na nga mukhang di ko rin kayang di magdinner” syempre kinuha ko muna yung wallet ko.
“Hi Manong!!!” bati ko kay Manong Isko nang makababa na ako sa dormitory.
“Oh nini, saan ka papunta?” tanong niya.
“Mimi ho, ah sa cafeteria po.” Sabi ko
“ahhh .. ocge mag-ingat ka, baka maligaw ka.” Pinakaba na naman ako >.<
“ahh—hehehe. San nga po ba papaunta sa cafeteria? Liliko nga po ba ako sa kanan ?” tanong ko. Yung tipong akala mo may alam kahit kaunti kahit wala naman pala talaga. Galing ko noh? xD
“oo. Pagkaliko mo sa kanto ng engineering building kakanan ka.” ??____??
“a-ahhh o-oo nga po pala. Salamat po” sabi ko na lang kahit hindi ko nagets yung sinabi niya. Nagsimula na akong maglakad palabas.
Siguro naman may sign na “CAFETERIA” di ba? Napatigil ako.. ooohhh~ natatandaan ko tong punong to! Ito yung puno sa may gymnasium! Na ang kalapit ay engineering building! Wewr~ kakanan ako.
*weeet kumanan*
*lakad lakad*
O_______O??
Puno na naman? At ….. at eto na naman?? Naengkanto ba ako? Bakit parang dumaan na ako dito??? Kelangan ko bang baliktarin yung damit ko? Huhuhuhu!
Oh please help me! Someone??
Bakit ba walang tao dito?? Nasa campus pa din ba ako?
“yuhooo~??? Meron bang tao dito? Yuhooo??? San po kaya ang cafeteria??” sigaw sigaw ko pero di masyadong malakas.
*GROOOWWLLL*
“yuhooo~ please tulungan niyo po ako, nagwawala na po kasi ang aking mga anaconda sa tiyan.”
Pero kahit anong pakiusap ko… walang sumasagot TT___TT
Bumalik na lang kaya ako sa dorm?
Mas mabuti na siguro yun?
Tumalikod ako then nagsimulang maglakad pabalik…
Kaso….
*lingon sa kanan**lingon sa kaliwa*
San nga ba ako galing?? TT___TT
BINABASA MO ANG
THE OTHER SIDE OF HIM
RomanceMinsan ko ng nasabi na never in a hundred years na madevelop ako sa kanya. Pero I guess time really flies fast - and the day after that hundred years, I fell.