Braveheart Series 23, Winona Alviar (Torn Dove) COMPLETED

8. First Of Many Kisses

Parang walang anuman kay Kestrel na makita si Winona. Gayunman ay lumapit ito sa kanya, kaagapay pa rin ang babae. “Ano’ng ginagawa mo rito?” anitong hindi na nakangiti.

“Hinihintay ka. Puwede bang mag-usap tayo sandali?” Sinulyapan niya ang babaeng kasama nito. Curious na nakatingin ito sa kanya.

Bumaling si Kestrel sa babae. “Louie, this is Winona. Winona, si Louie...”

Parang gusto niyang maghimagsik. Hindi man lang siya ipinakilala nito bilang asawa. Ngunit nagawa pa rin niyang ngitian ang babae.

“See you tomorrow, Louie,” sabi rito ni Kestrel bago siya binalingan. “Ano’ng pag-uusapan natin?”

“H-hindi mo ba nabasa 'yong t-in-ext ko sa 'yo kanina?”

Kumunot ang noo nito. “Nag-text ka sa akin?”

“Oo. Kanina pang umaga. Bakit, wala ka bang natanggap na text?”

Kinapa nito ang cell phone sa bulsa nito at tiningnan iyon. “Wala namang text message dito galing sa 'yo.”

Kaya naman pala ganito ang reaksiyon nito sa kanya.

“Ano ba ang nakalagay sa text mo?”

“Nagso-sorry ako sa nagawa ko sa 'yo.”

“Forget it. Kanino mo iniwan si Winter?”

Marami pa sana siyang sasabihin dito ngunit parang ayaw na nitong pag-usapan ang tungkol sa pag-aaway nila. “Sa yaya niya.”

“Hindi ko gusto na iniiwan mo nang matagal ang bata sa ibang tao,” masungit na sabi nito.

Nainis siya. Ngunit naisip kaagad niya na siya naman ang may kasalanan sa kanilang dalawa kaya nagsawalang-kibo na lang siya.

Kasabay na niya itong umuwi sa bahay nila. Gusto pa rin sana niyang kausapin ito tungkol sa naging away nila. Alam niya na kulang pa ang paghingi niya ng apology. Ang kaso, parang iniiwasan nitong pag-usapan nila ang tungkol doon.

Nang makauwi sila sa bahay ay si Winter kaagad ang inasikaso nito. Pati sa pagkain ay hindi ito sumabay sa kanya.

Masamang-masama ang loob niya. Hindi niya alam kung bakit big deal sa kanya na hindi siya sabayan ni Kestrel sa pagkain. Siguro dahil noon lang nangyari iyon.

Sumagap ng hangin si Winona. Parang puputok ang dibdib niya sa pagdaramdam. Hindi maaaring ganoon na lang sila. Kailangan niyang kausapin si Kestrel.

Nang kaharap na niya ito, hindi naman niya masabi ang laman ng dibdib niya. Nag-init ang sulok ng mga mata niya. Kaysa mapaiyak sa harap nito ay pinili na lang niyang tumalikod.

“Hey, what’s wrong?”

Nagpatuloy lang siya sa paglakad. Na kaagad din namang nahinto dahil pinigilan nito ang braso niya at pilit siyang iniharap nito.

“Bakit ka umiiyak?”

Iling lang ang nakuha niyang itugon dahil ayaw nang papigil sa pagpatak ang mga luha niya. Naramdaman na lang niyang ikinukulong siya ni Kestrel sa mga bisig nito. Pinalaya niya ang mga luha sa dibdib nito. Panay naman ang hagod nito sa kanyang ulo at likod. Matagal sila sa ganoong ayos. Sumisigok na siya nang maampat ang mga luha niya.

“What’s wrong, Winona?” marahang tanong nito.

Umiling lang siya. Inakay siya nito hanggang sa kama. Pagkatapos ay pinahiga siya nito. Hindi niya inaasahan ang sumunod na ginawa nito. Humiga rin ito sa tabi niya at iniunan ang kanyang ulo sa dibdib nito.