Perrie's POV
Het is een paar dagen geleden dat Jade terug moest naar de studio. We zijn nu in pauze, maar af en toe hebben we een interview en wat niet.
Zoey en ik zijn op weg naar de supermarkt om wat dingen op te halen. "Mama?" Ik hoor mijn dochter "Ja, liefde?" "Kan ik snoep krijgen?" Ik hoor haar vragen, ik denk er even over na. Ze is vandaag echter een beetje slecht geweest. "Ik denk niet zo schat, misschien de volgende keer, als je een braaf meisje bent" begint ze te schoppen en te zeuren. Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan, Kades is degene die voor dit soort dingen zorgt. "Zoey, stop alsjeblieft" zeg ik met zachte stem. Maar ze luistert niet, maar ik weet precies wat ik moet zeggen: "Tante Jade wil graag horen hoe je handelt, nietwaar?" Ja, dat heeft haar.
We lopen de winkel in en ik pak Zoey's hand, ze trekt weg en loopt voor me uit, dit kind zweer ik. "Zoey, je moet bij me blijven, deze plek is vol en je zou gemakkelijk genomen kunnen worden." Kom nu, hou mijn hand vast. " Ze loopt met tegenzin terug en houdt mijn hand vast. Ik lach stiekem naar mezelf, omdat ik haar naar mij laat luisteren! Ik hoor haar mompelen dat ze geen baby is. Ik rol gewoon mijn ogen en negeer het.
"Mama, alsjeblieft, ik kan wat snoep!" Ik beloof dat ik goed zal zijn. " We lopen het eiland af dat snoep heeft, maar we krijgen absoluut geen snoepjes met de manier waarop ze acteerde. "Nee" was alles wat ik zeg en ga terug naar de granen kijken. Ik hoor haar haar pooten en stampen, maar ik let er niet op. Ik draai me om en zie dat ze mijn snoepje ophoudt. "Kom op, laten we gaan kijken." Ze keerde zich haastig naar me toe alsof ze bang was, vraag je je af waarom.
Als we de deur uit lopen, klinkt er een plots piepend alarm. Snel komt de manager naar me toe "Miss, volg me alsjeblieft" Ik ben te geschokt en verward om iets te zeggen, dus volg ik gewoon. We komen naar dit kantoor aan de achterkant van de winkel. "Denk je dat je misschien iets achterliet in je kar en niet wist dat je niet betaalde?" Hij heeft mij gevraagd. Het lijkt erop dat hij weet dat ik niets heb gestolen om er aardig in te zijn. "Het spijt me meneer dat ik niet denk dat er iets is" Ik stotter eruit. "Mag ik je tas alsjeblieft zien? Ik geloof niet dat je iets hebt meegenomen, maar ik moet het zeker weten." Hij zei voorzichtig. "Ja umm h-hier." Ik geef hem mijn tas en hij vindt niets. Plots vallen we hier iets uit. Ik wend me tot de bron van het geluid en zie dat er wat snoep uit de zak van Zoey viel! Waar denkt ze in godsnaam aan !? "Ik vind het zo erg meneer, ik beloof dat ik dat zal betalen!" Ik zeg gek. "Het is in orde schat, je kunt het snoepje bewaren, sorry dat ik je stoor" "we houden zeker niet van snoep, Zoey gaf het aan de man." Ik zeg op een veeleisende toon.
Na wat voor altijd leek te zijn, vertrokken we. Ik pakte de hand van Zoey en sleepte haar mee naar mijn auto terwijl ze haar kontje sloeg. "Ik kan je niet geloven!" Ik gil. Ze huilt wetende dat ze in de problemen zit. Ik zet haar neer en zet haar vast om ervoor te zorgen dat het veilig is. Ik sta in de bestuurdersstoel en controleer mijn telefoon om twee gemiste oproepen van Jade te zien. Ik bel haar terug "Perrie! Oh godzijdank dat ik dacht dat ik de politie zou moeten bellen om jullie te vinden!" Ik lach om haar gekte, maar al snel verdwijnt het. "Jade we zijn onderweg, en als we daar aankomen, vertelt de kleine Zoey je alles over ons interessante Verhaal over kruidenierverhalen." Ik hoor Zoey jammend achterin, waarschijnlijk weet Jade haar te pakken. "Oh, wat ben ik geïnteresseerd om het te horen, Zoey, beter geef me de volledige details." Ze zegt tegen Zoey, omdat ze wist dat de telefoon op de speaker stond.
We stappen het huis binnen en horen Jade schreeuwen dat ze in de eetkamer is. Ik trek Zoey naar binnen omdat ze steeds probeert weg te komen. Jade kwam al snel in zicht en zag me worstelen met Zoey. Ze staat op en grijpt Zoey, "Kom bij me zitten, hou van" Ze zegt tegen Zoey. Zoey stopt dan en beseft dat het geen zin heeft om terug te vechten. 'Ik zou graag willen horen wat er in de winkel is gebeurd.' Ze is ontzettend kalm. Dit zijn de keren dat ik echt dankbaar ben voor Jade omdat ze weet wat ze moet doen, ik niet. Zoey zegt iets op adem 'Het spijt me, wat was dat', zei Jade. "Ik wilde gewoon snoep, ik zei dat mama me wat moest krijgen, maar dat wilde ze niet ... dus ik kreeg er een paar." Aflopend naar het einde toe. "En hoe deed je dat?" Zoey begint weer te mompelen. Jade staat plotseling op en trekt Zoey's stoel naar buiten. Ze hurkte neer en pakte Zoey's kin en zei: "Als ik tegen je praat, verwacht ik." An Antwoord, begrijp je mij? " Daar is ze goed in. Zoey zegt niets, verkeerde zet. Jade pakte haar snel op, ging zitten en nam Zoey over haar knie en sloeg haar een paar keer. "Ga je het nu vertellen?" Zei Jade streng. Zoey begon te huilen en schudde haar hoofd. Jade kijkt me aan om het verhaal af te maken. "Zij stal." Is alles wat ik heb gezegd. De blik op Jade oog verhardt ze trekt Zoey snel op om te gaan staan. "Mijn kamer. Ga nu!" Ze eiste. Zoey ging snel weg en rende de trap op, niet voordat ik tegen haar schreeuwde dat ze moest stoppen met rennen.
Jade's POV
Ik kan dat kind niet geloven! Hoe kon ze !? Ik weet precies wat ik moet doen. "Jade, wil je dat ik er voor zorg, ik bedoel dat je dat niet hoeft te doen." Perrie vroeg het me. "Het is goed mijn liefde, ik ken jou en je zou waarschijnlijk stoppen zodra je begon en je slecht gaan voelen." Ik lach. Ze komt er snel bij en ze zegt: "Ik weet niet wat ik zou doen zonder jou Jadey" Ik knuffel haar gewoon en vertel haar dat ze waarschijnlijk een koptelefoon opzet. Ze knikt en gaat naar haar kamer
Ik loop mijn kamer binnen en zie Zoey huilen op mijn bed. "Kom hier." Ik laat haar schrikken. Ze loopt naar voren en ik buk voorover en veeg haar tranen weg. "Kom op, hoe eerder we beginnen, hoe eerder het eindigt" ze knikt en kijkt naar beneden. Ik ga naar mijn bed en ga zitten, denk na over hoe ik hiermee moet beginnen, ik bedoel, ik heb dit nog nooit eerder gedaan, het is mij nooit overkomen. Ik weet wat ik moet doen. Ik wil gewoon, wat als ik het niet goed doe? Ik weet het niet gewoon, denk ik. "Zoey, ik wil dat je alsjeblieft je broek en broek meeneemt." "W-wat, mijn broek ook?" Ze stottert, zegene haar hart dat ze zo bang is. "Ja, liefde, niets wat ik nog nooit van je heb gezien. Kom nu." Ze doet zoals gezegd: "Ga nu in de hoek staan, alsjeblieft" Zoey voldoet met tegenzin. "Vertel me nu eens, waarom zit u in deze positie?" Zoey jankt op het geluid van Mijn stem. Ik loop naar voren en sla de meiden achterover, ik hou er niet van om niet te worden beantwoord. "Ik heb gestolen", viel Zoey uit elkaar. "Blijf daar staan terwijl ik de borstel ga pakken, als ik terugkom om je daar niet te zien, haal je de riem. "Ik begrijp het" Ik dank haar in stilte voor het beantwoorden en weglopen.
Ik hoor Perrie huilen, snel loop ik naar haar kamer. "Pez, gaat het?" Ze veegt snel haar tranen weg en knikt met haar hoofd. "Kom op schat, vertel me wat er mis is?" "Ik ben gewoon ... ben ik een slechte moeder?" Haar stem barst, net als mijn hart. "Natuurlijk niet mijn liefde, jij bent de beste!" Ik ben echt heel blij. Ze lacht alleen maar, oh wat hou ik van die lach. "Lieverd, wat ga je doen?" "Nou, ze krijgt een welverdiende pak slaag." Ik zeg gewoon. Ze knikt en knuffelt me, oh het gevoel, het is geweldig. "I love you Jade" "I love you too baby"
Ik loop terug naar mijn kamer om Zoey precies te vinden zoals ik haar verliet. Godzijdank wilde ik echt niet nog harder met haar gaan. Ik ga op mijn bed zitten en wenk haar. "Kom op bug, laten we dit afronden met ja" En als het eenmaal voorbij was, zucht ik opgelucht.
Ik schep haar snel op en neem haar in mijn armen en situeer haar in een comfortabele positie. Ik veeg haar tranen af en zeg haar dat het allemaal voorbij is. Ik wrijf zachtjes over haar achterste en probeer wat van de pijn te verzachten, het lijkt ook te werken. "Ik hou van jou, mama" zegt ze zachtjes. 'Heb ik dat goed gehoord?' Ik dacht bij mezelf 'nee je idioot dat ze het over Perrie heeft' 'Belle, je mama is in de andere kamer, als je het haar wilt vertellen' 'Ik had het tegen je.Tante Jade, ik zie jou als mijn moeder te." Zei ze zachtjes. 'Verdomme, wat is dat gevoel eigenlijk?' Ik denk bij mezelf, want ik heb weer dat vreemde fuzzy gevoel. Ik zit nu en hou het slapende meisje in mijn armen en denk na over wat ze daarmee bedoelde.
