Zoey's POV
Wanneer mama en ik thuiskomen, stapt ze uit de auto en opent ze de achterdeur en ontgrendelt me, omdat ik er altijd moeite mee heb. "Oke schat, papa is al een tijdje weg en is erg moe na al het werk dat hij heeft gedaan, dus je moet aardig en stil zijn, begrepen?" Ik beweer niet eens dat ze hem mijn vader noemt. Ik knik alleen en zeg dat ik het begrijp.
We lopen het huis binnen en het is geen vreselijke puinhoop, maar toch een beetje omdat we er niet zijn geweest. "Oké prinses, waarom ga je niet spelen terwijl ik eet?" Ik ren naar mijn kamer, niet voordat moeder tegen me schreeuwt om te stoppen met rennen. Er zijn te veel regels tussen haar en tante Jade. Ik zal nooit doen wat ik wil. Maar goed, ik hou van ze. Al te snel hoor ik de deur opengaan en dichtslaan. Alex is hier, ik ren snel naar de trap om te proberen om te zien of hij in een goed humeur is of niet. Misschien als hij is, zal hij me geen pijn doen ... maar ik denk niet dat hij dat is. Hij schreeuwt tegen mama over hoe ze te veel tijd doorbrengt met tante Jade. Ik bedoel, wat kun je stom verwachten dat je hier nooit bent! Ik rol mijn ogen en loop naar beneden, misschien kan ik mama helpen. "Alex, zij is mijn beste vriend, natuurlijk ga ik tijd met haar doorbrengen." Hij spot en kijkt me aan: "Wat doe je hier?" Hij schreeuwt in mijn gezicht. Ik loop langzaam weg terug in de hoop dat hij me geen pijn meer zal doen. "Dit is haar huis ook, wat verwacht je?" Je hoeft niet zo met haar te praten omdat je een slechte dag hebt! " Mama vertelt het hem. Ze lijkt boos op hem. "Baby gaat naar boven en speelt. Ik breng je het avondeten als het klaar is." Mama zegt dat ze me de trap op heeft gestuurd. 'Kunnen we alsjeblieft teruggaan naar tante Jade, mama?' Ze zucht alleen en neemt haar hoofd nee. Dang het Ik wilde echt zo ver mogelijk van "papa" wegkomen. Ik loop mijn kamer binnen en speel met de puzzel die tante Leigh me gaf. Ik vraag me af wat haar en tante Jess aan het doen zijn.
Ik hoor Alex weer gillen, ik hoor ook mama huilen. Ik ben bang dat hij ook mama pijn heeft gedaan? Ik loop mijn kamer uit en ik zie Alex met een kapotte spiegel, tenminste hij heeft mijn moeder geen pijn gedaan. Ik rende naar mama's kamer en pakte haar telefoon en ik bel tante Jade, maar ze antwoordt niet. Dus ik bel tante Jess. Ze antwoordt dat ik haar zeg snel naar het huis te komen! Ze vraagt wat er aan de hand is, maar ik zeg haar dat ze zich moet haasten!
Al snel komt tante Jess met tante Le Le aan! Ze lopen naar binnen en zien mama huilen en tante Jess loopt naar haar toe en tante Le Le rent naar me toe en haalt me op. "Wat is er gebeurd?" Zij vroeg mij. "Alex" is alles wat ik zeg. Ze zucht en we lopen naar mama toe. Als ze me ziet, veegt ze snel haar tranen weg en staat op. Tante Leigh geeft me aan moeder en ik knuffel haar en begraaf mijn hoofd in de scheve nek. Ze wrijft over mijn rug en fluistert in mijn oor dat het goed is. "Pez, wat is er aan de hand?" Vraagt tante Jess. "Alex is boos omdat ik bij Jade was, ik vertelde hem dat ze mijn beste vriend is, zodat hij eroverheen kan komen" ze zucht en tante Le Le vraagt waar hij nu is. "Hij ging weg, hij zei sorry en hij komt later terug." "Je weet niet waar hij naartoe ging?" Ze schudt alleen haar hoofd.
'Weet je waarom tante Jade haar telefoon niet heeft beantwoord, gaat het?' Ik vroeg hen. "Ze had een ontmoeting met het management" vertelt mama me. "Heeft ze problemen?" Ik vraag nieuwsgierig. "Nee, ze willen gewoon vragen over een prijsuitreiking waarvan ze denken dat ze ze moet bijwonen." Tante Jess vertelt me lachend bij de gedachte dat Jade in de problemen zit. "Gaan jullie niet?" Ik vraag het ze, hoewel ze geacht werden samen naar deze dingen te gaan. "Niet dat het geen normale prijsuitreiking is, het is een beetje anders, we hoeven niet samen te gaan, want het is een soort van individueel ding", zegt mama.
Jade's POV
I loop naar buiten en controleer mijn telefoon om te zien dat er drie gemiste oproepen zijn van Pez. Vraag me af waar dat over gaat. Ik bel terug en er is geen antwoord, dat is vreemd. Perrie beantwoordt altijd de telefoon. Ik bel terug, geen antwoord. Ik begin me zorgen te maken, dus rijd ik naar haar huis om de auto van Jess en Leigh daar te zien. Is alles goed? Ik loop het huis van Perrie binnen terwijl ik een sleutel heb. "Hallo?" Ik schreeuw het uit, ik hoor voetstappen naar me toe rennen. Voordat ik kan zien wie het was, werd ik aangepakt tot een knuffel. "AUNTIE JADE !! Je bent hier !!" Ik lach en knuffel haar die haar ronddraait. Ze lacht hysterisch, het verwarmt mijn hart. Ik zet haar neer en vraag haar waar de meisjes zijn en ze leidt me gewoon naar de woonkamer. Ik zie Jess en Leigh slapen en Pez kijkt aandachtig naar de televisie. 'Perrie, je weet dat ik iedereen had kunnen zijn en dat je dochter weg zou kunnen worden gehaald.' Dat lijkt haar er uit te krijgen. Ze ziet mijn en rent naar me toe om me te knuffelen, oh, wat hou ik ervan om door deze twee begroet te worden, pakt in knuffels aan. Ik lach en Pez kijkt me vragend aan. 'Jij en Zo hier houden zeker van knuffels, nietwaar?' Ik zeg lachen. Ze knikt alleen en leidt me naar de bank. Zoey zit op haar schoot en Perrie leunt met haar hoofd op mijn schouder. Maar natuurlijk moesten we worden onderbroken! De voordeur slaat open en Perrie springt op. Ze geeft Zoey aan me terwijl ze trilt, ik vraag me af waarom. Ik kijk naar haar en ze heeft tranen in haar ogen. "Lieverd, wat is er aan de hand?" Ik vraag oprecht "hij is thuis" met dat sloeg me, Alex! Alex is waarom ze zo overstuur is! Ik sta op en plaats haar op de bank. Ik kust haar voorhoofd en fluister in haar oor. "Het zal goed zijn dat Angel hier blijft en als je bang wordt met je tantes te knuffelen, ja?" Ze knikt gewoon en kruipt naar hen toe en nestelt zich tussen de twee ze was meteen in hun armen gewikkeld. Ik lach om de aanblik maar al snel fronk ik als ik Alex hoor roepen "En natuurlijk is ze hier! Ze is altijd bij je!" Ik hoor een glazen rem! Oh nee, wat als hij Pez pijn heeft gedaan! Ik loop snel de keuken in en zie Perrie gehurkt in de hoek liggen met haar hand op haar hoofd. Ik kijk naar Alex die naar me toe begint alsof hij me gaat vermoorden. "Wat ben je in hemelsnaam bang voor haar en je dochter!" Ik schreeuw tegen hem. "Dat!" Hij wijst naar de woonkamer "is geen dochter van mij!" Hij schreeuwt dat ik voel hoe mijn bloed kookt, hoe durft hij! "Perrie kom op" Ik zeg haar oppakken en op weg gaan naar de trap om haar dingen te krijgen, ik ben niet van plan haar en Zo hier in deze situatie te laten blijven. "Ze gaat nergens met je mee!" Hij schreeuwt een glas naar Perrie te gooien maar voordat het haar geraakt kan ruk ik haar uit de weg en het slaat me. "Fuck dat doet pijn!" Ik vloek. Inmiddels zijn Jess en Leigh wakker geworden en hebben ze de hele zaak gezien en Alex op de grond gepakt terwijl Perrie mijn wonden uit het glas controleert. "Jadey, waarom heb je me niet geraakt?" Ze vroeg huilend "waarom zou ik?" Ik kom terug. Het glas raakte oorspronkelijk mijn been, maar het brak en raakte overal in principe. Er waren wat scherven in mijn been, arm en zelfs in mijn gezicht. Die jongen kan hard gooien! Op dit moment zit ik op de vloer en probeer ik het bloeden in mijn been te stoppen, want daar komt het het snelst uit. Het is niets ernstigs, maar ik wil niet flauwvallen of wat dan ook, vooral nu. "Jade, kun je lopen?" Perrie vraagt of ik gewoon mijn hoofd schud, in de wetenschap dat als ik zou proberen, ik meteen weer naar beneden zou vallen. Ze knikt en pakt me op. "Pez heeft me neergelegd, ik ben te zwaar!" Ik zeg het proberen uit haar greep te komen. Ze lacht en houd me vast. "Jij? Zwaar? Alstublieft Jade nooit in een miljoen jaar. Nu stoppen met bewegen we moeten je opruimen." Ik stop al snel met het besef dat er geen manier is waarop ze me laat gaan. Ondertussen bellen Leigh en Jess de politie om Alex te halen en bij Zoey te gaan zitten wachten op ons. Zodra we bij de badkamer zijn, legt ze me neer op het aanrecht en haal ik de EHBO-kit tevoorschijn. "Oke Poopey, waar is al het glas?" Ze vroeg me mijn gezicht te onderzoeken. "Waar is geen glas?" Ik vraag lachend. Ze fronst en kijkt naar beneden: "Het spijt me", zegt ze droevig. "Hun, kijk me aan", zegt ze terwijl ze haar kin optilt. "Ik zou je hebben verplaatst als ik niet bereid was de klap te nemen." Ze knuffelt me en ik huiver: "Oh het spijt me Jadey, ik wil je niet kwetsen!" Zegt ze verwoed. Ik grinnik en zeg haar dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. "Jadey, ik denk dat je je kleren uit moet doen om al het glas te pakken ..." Ik knik wetend dat het waar is. Ik probeer mijn broek omlaag te trekken, maar een pijn schoot door mijn maag en ik ging weer rechtop zitten. "Ik denk niet dat ik Pez kan." "Het is goed Jadey, ik heb het." Ze neemt mijn broek en hemd uit. En ze hapt naar alle krassen. "Jade ..." zegt ze zachtjes. Ze krijgt snel al het glas en dubbele controles zoals drie keer, dit meisje dat ik zweer. Ze gaat haar garderobe in en trekt een hemd uit om aan te trekken. Ik trek het aan en ga mijn kleren van de grond halen en ze houdt me tegen. "Ik heb het Poopey naar beneden gaan met de meiden" Ik doe wat je wordt verteld en zit naast Leigh op de bank met Zo op schoot. "Tante Jade?" Ik hoor dat ik naar Zoey kijk die met ongeschonden tranen in haar ogen staat en ik houd haar armen voor haar uit, zij klim zit op mijn schoot en knuffelt me. "Het spijt me tante Jade ..." zegt ze droevig. "Shh schat, het is goed, nu is hij weg." Ik wist niet dat Perrie daar stond te kijken met een glimlach op haar gezicht.
