Freedom, this is not a crime •Completed• ✅

-5-

ჯონგუკის pov.

ბაბუა ჯონგინ?-კიმ ჯონგინი, ბაბუაჩემის ძმა, ამ ხნის განმავლობაში მასზე არაფერი მსმენია.
-ჩემო ბიჭო, როგორ მომენატრე.-ჩემსკენ ხელებგაშლილი წამოვიდა და ჩამეხუტა.
-მეც ძალიან მენატრებოდი ბაბუა, არც კი ვიცოდი აქ თუ იყავი.
-ძალიან მიხარია შენი ნახვა ჯონგუკ. ეს ბიჭები ვინები არიან.
-გაიცანი ბაბუა ეს ჯიმინია, ჩემი შეყვარებული, ეს თეჰიონი, ის კი შუგა.-ბაბუას რექაციას ველოდი როცა ვუთხარი რომ ჩემი შეყვარებული ჩემივე სქესის ადამიანია.
-ძალიან მიხარია რომ აქ მოხვედით,შენი ამბავიც მიხარია გუკ.
-შენ რა იმის წინააღმდეგი არ ხარ რომ ჩემი მეორე ნახევარი მამაკაცია?-ჩაიღიმა და ხელები სახეში ამომიდო და როგორც ბავშვობაში ისე გამითამაშა.
-რატო უნდა ვიყო წინააღდეგი? შენ თუ ბედნიერი ხარ, მეც ბედნიერი ვარ. პატივს ვცემ შენს გადაწყვეტილებას და ძალიან მიხარია რომ არჩევანი ამ შესანიშნავ ყმაწვილზე შეაჩერე. ახლა კი ბაშვებო მოდით ვივახშმოთ.-გარეთ კოცონი დავანთეთ, მაგიდა გავშალეთ და ყველანი მივუსხედით.
-საფრანგეთში ეს სახლი ძალიან დიდი ხნის წინ ავაშენეთ მე და ჩემმა ძმამ ( ჯონგუკის ბაბუა ) იმის მიუხედავად რომ კორეაში ვცხოვრობდით, საფრანგეთს ძალიან ხშირად ვსტუმრობდით. ეს სახლი კი ჯონგუკს ყველაზე მეტად უყვარდა, ყოველთვის როცა აქ იყო დიდ დროს ატარებდნენ მინჰო (გუკის ბაბუა) და ის ერთად.-თავში, მაგიდასთან იჯდა და ამბებს გვიყვებოდა ბაბუა ჯონგინი. ყოველთვის სიამოვმებით ვუსმენდი მის საუბარს, ისე ლამაზად და გამოკვეთილად საუბრობს რომ უბრალოდ მინდა დავჯდე და ვუსმონო.

ჯიმინის pov.

-ჯიმინ, შეიძლება ცოტა გავისეირნოთ?-თე წამოდგა და ხელი მხარზე დამადო. მეც ავდექი და გარეთ გავედით.
-რას აკეთებდი ამ ხნის განმავლობაში ჯიმინ? სად იყავი? ყველაფერი მომიყევი.-ნამდვილად იყო იმის დრო რომ ყველაფერზე გვესაუბრა, თეჰიონს უნდა სცოდნოდა იმის შეაახებ თუ რა გამიკეთა მისმა ნაიჭვარმა მამამ. მას ყველაფერი მოვუყევი, ვუთხარი რომ მამამისის დამსახურებით ფსიქიატრიულ კლინიკაში ამოვყავი თავი.
-არამზადა !!! მან ეს როგრ გაბედა.ძალიან ვწუხვარ ჯიმინ, მაპატიე მამაჩემის ასეთი საქციელი.
-შენ რაშუაში ხარ სულელო, თავს ნუ იდანაშაულებ.
-ჯიმინ მაპატიე რომ მარტო დაგტოვე, მეგონა რომ თუ შენგან შორს ვიქნებოდი ამით ზიანს არავინ მოგაყენებდა, უფროსწორედ მამაჩემი. გული არ გეტკინებოდა იმის გამო რომ მამაჩემი მხოლოდ ჩემთან იქნებოდა გულახდილი, არ დაინახავდი იმას თუ როგორ მეფერებოდა და როგოე მკოცნიდა ძილის წინ.-თვალებიდან ცრემლები მსკდება, ნუთუუ.. თეჰიონმა ეს ჩემს გამო გააკეთა. იმიტომ წავიდა რომ მე გული არ მტკენოდა. მასთან ახლოს მივიწიე და ჩავეხუტე, ორივე ვტიროდით, ეს ცოტა სასაცილოც კი იყო.
-შენი წასვლით გული ძალიან მატკინე თეჰიონ, თუმცა ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს ახლა. იმედი მაქვს რომ ერთმანეთს მეორედ აღარ დავკარგავთ.
-ამას აღარ დავუშვებ ჯიმინ. ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები არა როგორც შენი მამინაცვალის შვილი, არამედ ისე როგორც შენი ნამდვილი ძმა.-ხელი ერთმანეთს გადავხვიეთ და სახლის გზას დავადექით. თეჰიონმა და შუგამ გადაწყვიტეს რომ დიდხნიანი მოგზაურობის შემდეგ ცოტახანი შეესვენათ და ჩვენთან ერთად საფრანგეთში დარჩენილიყვნენ. ჯონგუკის ბაბუა კორეაში დაბრუნდა, სახლი კი დიდი იმედით და სიყვარულით ჩვენ დაგვიტოვა.